TinekeB60

Ik leerde hem kennen op mijn werk. Ik was toen net 3 jaar weduwe en 53 jaar . Hij was toen 23 . We werden heel erg verliefd dat voor mij best wel schokkend was. Heel erg verliefd , ik wilde constant bij hem zijn en ik was heel erg verdrietig als ik dat niet was .
In eerste instantie waren we collega s toen een soort vrienden. We ondernamen veel leuke dingen en praten over van alles en nog wat. Ik was toen al weduwe.
Obstakels die we tegenkwamen waren onbegrip bij elkaar. Onzekerheid over onze gevoelens voor elkaar. Vooral door het grote leeftijdsverschil. We wilden allebei eigenlijk geen liefdesrelatie samen. We schelen 30 jaar alhoewel we daar geen erg in hadden als we samen waren.
Hij woont in Mexico en is heel afstandelijk geworden We hebben heel af en toe contact.
Door deze zielsliefde heb ik heel veel vervelende gebeurtenissen uit mijn jeugd en andere relaties verwerkt. Ik ben mezelf meerdere malen (op een vervelende manier) tegengekomen. Allerlei ego’s.
Het meest bijvonder vond ik dat we beseften dat we van elkaar houden.
We hebben nooit erotiek beleefd samen.
Ik hou heel veel van hem.
Hij heeft afstand genomen. Eerst werkten we samen, hij nam ontslag. We gingen met elkaar om, hij verhuisde naar Brussel. Ik bezocht hem daar en deden leuke dingen, hij verhuisde naar Mexico.
Ik zoek niet weer zo’n soort liefde, ik ben heel graag alleen. Ik heb (door de liefde voor mijn tweelingziel) geen behoefte aan een andere relatie.
Ik mis hem af en toe heel erg maar ik geef hem zijn ruimte . Hij heeft me een paar maal verteld dat hij verliefd was op andere meisjes. Uiteraard veeeeeeeeeel jonger dan ik, maar dat werd nooit wat.
Mijn tip voor anderen is: Ga beslist niet achter hem aan jagen. Dat heb ik gedaan en hij sloeg op de vlucht en hij heeft me best wel pijn gedaan.