Dana

Mijn zielsliefde heb ik leren kennen op de lagere school. Toen ik 15 jaar was kreeg ik een relatie met hem, deze relatie heeft 5 jaar geduurd. De relatie was zeer diep en intens. Hij was mijn eerste liefde en ik zag hem als mijn toekomstige man en de vader van mijn kinderen. Wij gingen samenwonen in een andere stad en toen ging het mis. Hij kwam andere vrouwen tegen en onze relatie werd verbroken. Ik ben redelijk snel daarna getrouwd en werd moeder.

Na zo’n 22 jaar kreeg ik contact met mijn zielsliefde via social media. Ik had mijn leven op alle terreinen goed op orde. Tijdens het contact met mijn zielsliefde kwamen er allerlei emoties naar boven. Onverwerkt verdriet maar ook gevoel van afwijzing, liefde etc. Toen begon het aantrekken en afstoten. Dat zag ik toen niet, ik dacht dat hij een psychiatrisch patiënt was geworden. Ik weet bijna zeker… dat hij ook dacht dat ik ze psychisch niet helemaal meer op een rijtje had. Ik wees hem af, trok aan en was zeer open naar hem, anders dan ik normaal zou reageren op een man. Dit leek van bovenaf gestuurd te worden. Hij reageerde niet op mijn berichtjes en was erg kil, koel en afstandelijk. Tijdens onze relatie waren wij juist altijd heel close en warm naar elkaar toe. Juist heel erg veel liefde. Daarom begreep ik zijn, maar ook mijn eigen gedrag niet. Nu kan ik er wel om lachen. Hij is een intelligente man en weet dat wij zielsliefdes zijn. Wij begrijpen de connectie.

Het is mijn jeugdliefde, ik zie hem als mijn eerste en laatste liefde. Hij voelt als mijn man (het heilige huwelijk). Ik hoop dat hij dat ook zo voelt.

Wij hebben er tegen gevochten. Het gevoel is te sterk. Van bovenaf worden wij naar elkaar toegebracht. Er is een sterke 5D connectie. Daar ga ik voor nu maar niet teveel op in.

Ik ben nog aan het uitzoeken wat deze zielsgeliefde mij gebracht heeft. Ik ben er wel zeker van dat er meer bestaat tussen hemel en aarde.

Het mooist vond ik het samen smelten van onze zielen in de nacht. Iets magisch…