Onbekend
Ik ontdekte het op het moment dat er een herkenning groter was dan wat je kan begrijpen maar enkel weet.
Ik heb een volkomen acceptatie ervaren van wie ik ben en ik had en heb ongelooflijk veel ruimte voor hem gezien hij nog veel rottigheid doet met zijn Ego. Ik denk dat ik weet dat ik heb geleerd van hoe ver hij bij mij kwam. Ik wist dat het allemaal bagage bij ons was dat de enorme liefde vaak in de weg stond. Ik wist dat maar hij begon alles bij mij te leggen. Daar ben ik nu en besef ik dat ik al mijn hele leven verantwoordelijkheid droeg voor mijn ouders enz en hij me zo uitdaagde en nog steeds om Stop te zeggen en voor mezelf te leven.Hij is verslaafd en nu heb ik moeten stoppen met ons contact omdat ik hem niet kan laten inzien dat hij van zichzelf mag houden en daarbij is hij heel onaardig en misbruikend naar mij geweest. Ook weer een wake_up van mijn verleden. Ik vind het hartbrekend, maar zie nu het groeiproces en vertrouw steeds meer op God die alles liedt zoals het zal zijn en Hij wil dat wij onszelf liefhebben.
Wij hadden een geliefden relatie , geen andere partners. Ik zag een toekomst met kindewren , alles!… Ik had geen relatie met een ander. Een obstakel was mijn gebrek aan zelfliefde, waardoor hij ongelooflijk over mij hhen ging. Hij heeft ook hetzelfde maar is veel sterker in Ego en is ook verdwaalt in drugs. We wilden trouwen en kinderen. Zijn verslaving werd helaas steeds sterker en hij nam geen verantwoordelijkheid en heb ik de relatie beeindigt . In mijn hart is dat nog niet echt over, zelfs na 3 jaar ben ik nog steeds verliefd.
Onze relatie is beeindigt en ik ben bezig op mijn weg te lopen zonder hem en dat is bloeiend maar tegelijkertijd zeer pijnlijk want ik mis hem enorm en zou hem willen helpen. Ik bid veel en dat geeft vrede…
De zielsliefde heeft gebracht dat ik echt ging leven en wakker werd en door alle ondergrondse gangen in mezelf nog steeds wordt gesleurd als een zeer intens schoonmaak proces wat nog steeds met je verstand niet te begrijpen is.
De onvoorwaardelijke liefde keer op keer was het meest bijzondere, maakt niet uit wat er tussen ons was gebeurt.
De seksualiteit was als met geen ander en explosief en vol. Helaas met de drugs gebruik ging het achteruit. Aan hem denken is als sex.
Het zielsliefdegevoel is voor mij “geboren en aangekomen”.
De relatie is beeindigd. Enorm rouwproces, afscheid nemen en je weet dat je ook niks kan doen om het te veranderen. Het is niet in mijn handen. Af en toe niet meer weten waarom ik leef zonder hem, gelukkig langzaam de weg vinden zonder hem. Gezien zijn zware verslaving ben ik zeer bang dat het echt nooit meer goed komt. Ik bereid me innerlijk voor dat het in dit leven niet meer samenkomt. Ik snap hem niet goed, begrijp zijn pijn maar niet waarom hij niet aan deslag gaat.
Ik zoek deze liefde en dan met alle geheelde stukken. Ik laat me niet meer vernederen en ik zoek met een man die zichzelf gaat liefhebben en zonder verslaving.Ergens blijf ik naar hem zoeken. Mijn lijf mist hem en soms komt hij in geest bij mij in bed en dan zeg ik kom maar lekker tegen me aan.
Dat ik echt niets liever wil dat hij heelt en voelt wat liefde is . Ook omdat ik met hem weer samenkomen maar vooral voor hemzelf.Ik voel ook een enorme band met zijn familie terwijl ik ze nauwelijks heb gezien.Ik hou zelfs van ze
Mijn tip: Zie je zielsliefde als spiegel en durf je eigen weg in te stappen. Dat is de enige weg met deze soort liefde. Het is niets van deze wereld. Volg niet je Ego die denkt het in controle te hebben, heel je wonden en laat los en leer loslaten begrijpen.Huil veel en dans veel en waardeer de liefde tussen elkaar en maak hem jouw zelf eigen.
Ik ben benieuwd hoe mijn geliefde echt wel weet dat ik zijn tz ben maar toch voor drugs kiest. Hij is ergens heel bewust , maar een groot deel is Ego. Hoe kan dat zich oplossen?