Onbekend
Het was op een koude november dag, dat ik bij hem aan de deur stond, voor een rondhaling van een comité.
Zijn, ogen!! Amai nog nooit meegemaakt, dat ik met zo iemand in oogcontact ben geweest. Dacht in mijn eigen “Waar ken ik jou toch van?”. Geen idee, hoe het verder is gegaan, ik ging er van door.. Mama stond er ook bij. “Wow amai, wat een knappe kerel, en die ogen” 😀 Maanden erna, ging het bergaf met mij. Kreeg gezondheidsproblemen. En kreeg een ziekte gestempeld, chronisch voor het leven.
Juli 2010 Een halfjaar was verstreken.. En log mij in een of andere community op het web. Krijg een melding, van een jongen die drie jaar ouder als mij is, op een van mijn foto’s. Ik reageer terug.. En ineens gaat het zo ver, dat ik vraag van waar hij is. Komt uit het zelfde dorp! Wow, wat grappig 😀 Heeft mij op Facebook toegevoegd. En heb zijn MSN gevraagd. Hij kwam online, en zag een profielfoto, en kreeg ergens van binnen te horen dat ik met hem zou gaan trouwen. Waar ik dat vandaan haalde, echt geen idee. 🙂 We hadden altijd zo’n leuke gesprekken, het lijkt wel, of we elkaar jaren kennen! Dagen erna hoorde ik hem niet. Ik had zo’n groot verdriet, wist echt niet wat er met mij aan de hand was. Ik hoorde, en zag zijn naam echt wel overal. En dacht, “alléz?” Vreemd, echt vreemd, zeg! Ik stond ook met hem op, en ging er mee slapen. Ik mocht hem, en hij mij.
2010-2011. Met mijn ziekte ging het bergop. Het gaat zo goed met mij! Waar ik die positiviteit vandaan haalde, echt geen idee. Ik zat nog altijd met hem in mijn hoofd, dat hij hier de oorzaak van is.. “Iets helpt mij zo hard, hierin.” Dacht ik in mezelf. “Het lot”.
2011-2012 Ben erachter gekomen, dat die jongen, waarmee ik “chat” de jongen is, waarmee ik zo’n gek oogcontact mee had. Ik had eens gevraagd, of we elkaar konden zien.Op een of andere manier, reageerde hij dat hij het druk had. Ik vond het heél jammer. En had er ook niet meer zo achter gevraagd. vond het altijd zo gek, waarom hij het altijd zo druk had? Waarom toch niet gewoon eens een keertje afspreken? We wonen helemaal niet ver van elkaar, af? Maarja goed, ik had nog altijd dagelijks “chatcontact” En soms zag ik hem wel fietsen, naar zijn werk. Maar was te verlegen om even “hoi” te zeggen.
Oktober2012: De gezondheid is stabiel bij mezelf, Het gaat nog altijd super goed. Op een dag wou ik weer eens afspreken, en hij verteld mij juist die dag, dat hij geen zin heeft, omwille zijn vader die inees ziek word. En begin toch wel een beetje boos te worden. “Ben je nu echt een spelletje, aan het spelen met mij” Dacht ik in mezelf. Maar op een of andere manier, was ik helemaal niet boos, ik kon gewoon-weg niet boos op hem zijn!! En we hielden maar chat contact.
Maart 2013. Ik kom op iemand zijn facebook terecht, met een film suggestie:”One day” Kijk de trailer, en vond het zo ontroerend.. Dat het in mijn hoofd blijft spelen. Iets, stuurt mij ook dat ik “soulmates-tweelingszielen” moet opzoeken, nuja vreemd? Hij is de ware, hij moet echt de man zijn, waarmee ik ga trouwen!
April 2013: Hij word ontslagen, “Eindelijk” dacht ik in mezelf, wie weet kunnen we nu eens wat afspreken. En ja ergens in april hebben we voor de allereerste keer afgesproken, op een mooie zonnige dag; zijn we een ijsje gaan eten. Wat mij het eerste opviel waren zijn ogen, zijn ogen spreekt mij enorm aan. hij gaf mij een enorme handdruk, en zei zijn naam. en ik de mijne. En we hebben zo’n 3 uur gewandeld. Het zo’n mooi moment, we hadden het echt over van alles! Ik wou niet naar huis gaan, het was zo fijn om met te zijn. Eenmaal thuis, dacht ik echt van.. Ik vind je zo tof! ik mis je nu al. Hij heeft een weekje later, zijn job gevonden. Maar hier begint de sleur al. Het gaat niet goed met hem. Het afstoten begint hier enorm, en ik zit met alle ellende, die je maar je kunt voorstellen. “Misschien, moet ik je verwijderen, het is gedaan” dacht ik in mezelf. Die spelletjes, toch ook altijd!! Verdomme toch. Ineens krijg ik een berichtje hoe het gaat? Huh wat?! Ik droomde of zo? Op dat moment, dat ik hem uit mijn leven wou gooien. We hadden weer zo’n lol, en dacht weer in mezelf. Hou kan ik nu zo stom doen? Zo iemand verwijderen uit mijn leven, Onmogelijk gewoon!
April 2013-December 2013 In deze maanden, ging het hem nog niet goed, hij stootte me enorm af, hij is in december op zijn nieuwe werk ontslagen. En ik in september. Ik begon in deze maanden, “spiritueel” te evolueren. Helderzien, en helderweten. Ik voel ook, dat wij het zelfde meemaken, voel zijn pijn.. etc etc.. En ben hier meer over gaan liggen lezen! en ben op deze mooie site terecht gekomen.Ik heb eind december nog eens met hem kunnen afpreken. “Oef, eindelijk” 🙂 We zijn wat gaan drinken, en hadden weer de grootste lol! Nadat ik thuis kwam, en de dagen erna, begon ik hem echt te missen. Zo vreselijk, dat het slecht ging.
Januari 2014. Twee-drie weken terug, vroeg ik of we misschien nog eens zouden kunnen afspreken. “Leuk” zei hij, enthousiast en dat zouden we op een zondag doen. Ik wou hem vertellen, dat ik hem ongelofelijk mis, wou mijn gevoelens bloot leggen.. Allemaal goed en wel. Tot ik een smsje krijg, dat het niet doorgaan, want hij had zijn vader iets beloofd?! Kom nou! Ik heb met tranen gehuild. Misschien had hij het wel gevoeld, wat ik hem wou vertellen? hij is er nog helemaal niet klaar voor, dacht ik in mezelf. Heb hem zelf even genegeerd. En krijg weer tekens, van “bovenaf” met zijn naam, ik zie ook iedere keer zijn auto overal. Iets zegt me dat ik hem nooit mag vergeten. Ik weet dat hij er nog lang niet klaar voor is. Ik heb hem wel voorzichtig gezegd, dat hij mijn spiegel is. En dat het allemaal goed komt. Ik geloof, dat we ooit gaan trouwen, ik zal hem ook nooit laten vallen. Er zijn ook andere jongens, waarbij ik precies wat gevoelens voor had. Die op mijn pad geweest, gedurende 2010-2013. Waarvan mijn ego tevoorschijn kwam. Maar nee het werkte echt niet. “Ik zal ooit met de jongen van mijn dorp trouwen’ En dat zal ook nooit veranderen.. nu en ooit trouwen we echt, Every you, and every me. 🙂