Ingrid

Ik heb hem via een babbelbox leren kennen. Ik wist en voelde het meteen.
Ik had hem niet gezien maar zijn stem sprak me aan, hij vertelde me dingen uit zijn jeugd, er was zoveel vertrouwen en liefde door de telefoon. Tot diep in de nacht waren we aan de telefoon. Hij schreef gedichten voor me. Het kon me niet schelen hoe hij eruit zou
zien, ik moest hem zien. En de ontmoeting kwam, ik keek hem aan in die mooie bruine ogen en ik smolt.
We zijn vrij snel gaan samenwonen en hadden de meest mooie intense liefde die er maar kan zijn. Ik denk er vaak aan terug en word emotioneel want dat wil ik weer. Hij niet op dit moment en misschien wel nooit meer. Ik kan de toekomst niet voorspellen.
Hij is geen prater. Ik heb het hem wel verteld wat ik dacht wat ik voel.

Zijn dominante en overheersende moeder en zijn loyaliteit t.o.v. zijn moeder staan in de weg.
Hij wil geen relatie meer, hij wil zijn vrijheid terug zoals hij zelf zegt en probeert zijn tijd te verdrijven door afspraakjes te maken via internet. Ik daarentegen ben hier verdrietig over.
Op dit moment hebben we bijna geen contact maar voor mij is dit niet bevredigend, ik laat hem met rust maar mis hem enorm.

Het bracht me ooit diepe liefde, geluk en echt samenzijn. Ik heb zo genoten.
Toen we gingen samenwonen. Die maanden waren onvergetelijk. We sliepen zelfs hand in hand. Waar ik was,was hij ook. Die periode zal ik nooit vergeten en hij zal altijd een plekje in mijn hart houden.
Heel mooi was ook de erotiek, veel intenser en je voelt die band en liefde.
Intens en eeuwigdurend of we nou contact hebben of niet.
Vreselijk, het doet me nog steeds heel veel pijn, hij heeft zoveel indruk om me gemaakt, ik mis hem zo erg en ben regelmatig hier erg verdrietig om.

Ik wil geen ander, hij is de enige voor mij.
Ik ben blij dat ik hem ben tegengekomen ondanks de pijn en het verdriet.