Onbekend
Heb m’n hele leven het gevoel al voor 1 man, hij was vroeger mijn eerste vriendje, inmiddels ben ik allang getrouwd, maar heb m’n hele leven geweten dat hij nog een rol zou gaan spelen n m’n leven.
Ik kwam hem weer tegenop internet, we deelden veel met elkaar, alles kon ik met hem bepraten, ging zo vanzelf, besloten om elkaar weer eens te zien.
Wat een vertrouwd gevoel toen ik hem zag, daar stond de man die m’n hele leven bij me was…
Ondanks dat hij mijn eerste vriendje was, weet ik ook dat hij de liefde van m’n leven is. Dit terwijl wij allebei zo verschillend zijn, wat was er weer een klik, niet uit te leggen.
Ik ben getrouwd, en kon m,n man niet uitleggen wat er speelde, het was allemaal in het geheim, niet correct, maar het overkwam meezat in een moeilijke periode, en steeds was hij daar,kon zo goed met hem praten,als een magneet werden we naar elkaar toegetrokken, de gevoelens die ik bij hem had niet te beschrijven, het gevoel van het intense verlangen, kriebels in je buik.
Het gevoel tussen ons was zo sterk, dat hij me eigenlijk op een gegeven moment op het spoor had zitten van kiezen, hij wilde mij terug. Terwijl dit voor mij niet speelde. Ik was getrouwd en moeder van een gezin. Had hier totaal niet bij stil gestaan.
Inmiddels leefde hij er vrolijk op los, wat voor mij heel moeilijk was te aanvaarden. Terwijl het logisch is, zijn leven ging ook door.
Het gevoel kwam tussen ons in te staan, we kregen woorden, waarna hij alles in de strijd gooide, en mijn gezin inlichtte. Als enige reden kon hij aangeven dat hij mij wilde.
Ik heb gekozen voor mijn gezin, maar de liefde is zo sterk dat ik hem heb kunnen vergeven.
De liefdesrelatie ontstond weer omdat hij nooit weg was geweest, het gevoel was altijd daar, toch weet ik ook dat ik met deze man nooit een toekomst zal kunnen hebben, zo makkelijk is hij niet, maar toch het ondragelijke verlangen juist naar hem.
Het 24 uur bezig zijn met deze persoon in je hoofd, doet zelfs pijn.
contact wat we nu hebben bestaat uit af en toe een sms’en hij heeft nu aangegeven me een keer te willen bellen.
Het liefst zou ik ons contact terug willen, terwijl ik aan de andere kant weet dat dit helemaal verkeerd is.
Ik voel me niet meer compleet, of dat er een gedeelte van mezelf geamputeerd is…
Wat het mij heeft gebracht voelt als echt zielsliefde, het brengt mij veel onrust, je bent de hele dag in gedachten, je verlangt zo intens naar hem.
Het mooiste wat er tussen ons was, de vriendschap, niet uit te leggen, het samen delen, samen om dingen kunnen huilen, de dagen aftellen dat je elkaar weer ziet. Voelen weten wanneer hij sms’t.
Bij erotiek heeft de tederheid nog nooit zo intens gevoeld bij een ander, voelen alsof je zweeft.
Ik vind het een moeilijk zwaar gevoel om zoveel om iemand te geven.
Weten dat je bij elkaar hoort, maar ook weten dat het niet kan. Moeilijk om je verstand sterker te laten zijn dan je hart.
We hadden weer een innige relatie voor bijna 5 maanden, voelde me heel slecht naar mijn gezin toe, maar aan de andere kant dit was zo’n stukje eigen, niet te verklaren.
Het gevoel is echt tussen ons komen in te staan, het probleem was dat ik weer echt verliefd op hem werd.
Zo’n liefde zal ik nooit meer met een ander ervaren, we weten allebei dat we een hele speciale plek in ons hart hebben voor elkaar.
Ik houd van hem tot in mijn diepste ziel.
Ik hoop het ooit een plekje te kunnen geven, zou het zo graag wat los kunnen laten, maar het zit zo diep in mij geworteld, dat ik dit niet kan.
Ik weet dat niemand anders dit voor mij zou kunnen doen, hoop dat ik zelf ooit wat sterker word.