Martine
We waren al een tijdje collega’s maar na een gezamenlijk coachingstraject sloeg de bliksem in. Opeens wist ik Dit is hem! En hij wist… Daar moet ik uit de buurt blijven… Hij 53, ik 41. Totaal mijn type niet, maar toch was alles aan hem prima zoals het was. Als ik naar hem keek was het te veel, het licht te fel. Als hij in mijn buurt dan was het te heftig voor hem, de energie, de kracht. Ik probeerde dingen samen te plannen, hij probeerde er voor te vluchten.
Heel langzaam won ik zijn vertrouwen en deden we meer en meer samen. Wandelen, eten, kletsen, mailen, schrijven, minicadeautjes over en weer.
Ik lig in scheiding maar hij heeft een vriendin en raakte in een enorme 2strijd vol schuldgevoelens en verantwoordelijkheidsgevoel.
En dus bleef het platonisch, maar een hand op mijn hand, een schouderklopje, een blik – het brandde op onze lijven.
Het kon niet uitblijven. Er kwam een eenzijdige kus, de ander hield het af, en nog eens en nog eens en toen begon het echte zoenen. Een uitwisseling van energie, niet tekort. Er kwamen strelingen, knuffels en uiteindelijk sliepen we samen. Twee nachten waarin we ons voelden als maagden die het nog nooit gedaan hebben in een mix van spanning, onhandigheid en verblindende bedwelming door elkaars lichamen. Alles even bekend, alles even mooi, maar echte seks was echt te heftig. Dat bleef uit. Van slapen kwam niks.
Mijn partner was al van het toneel, de zijne was natuurlijk boos en verdrietig toen het uitkwam. En hij beloofde haar te stoppen en het contact te verbreken. Omdat hij zich verantwoordelijk voelt voor haar en wil proberen tevreden te zijn en iets moois in haar te zien. Maar dat is moeilijk als je het perfecte plaatje kent…
En dus zie ik hem afglijden en worstelen en smachtend naar me kijken, terwijl ik hem afstand en rust probeer te geven.
Het grote wachten is nu begonnen. Ik zie dat hij zal gaan kiezen en beslissen, maar hij lijdt er vreselijk onder. Hij is bang, vol ongeloof en ziet mij als de brenger van chaos en ellende, maar verlangt tegelijkertijd naar die onvoorwaardelijke liefde. Geen bezitsdrang, geen jaloezie: gewoon respect en liefde.
Door deze hele ervaring ben ik mezelf, mijn jeugd en al mijn gedragspatronen gaan onderzoeken. En ik heb geleerd dat je onvoorwaardelijk van iemand kan houden, ook als die niet voor je kiest, je kwetst, je verlaat, of niet perfect is. Een heel bijzonder warm gevoel.
Verder is de creativiteit in me open gegaan, ik schrijf weer, er is weer muziek in mijn leven. Hij is mijn muze, mijn drijfveer.
Het mooiste van alles was de magie, er gebeurden dingen als we samen waren. Vlinders die recht in ons gezicht vlogen, vogels die verschenen op ons pad. En dan de overeenkomsten, dingen in het verleden die hij en ik meemaakten, banen waar we beiden op solliciteerden zonder het te weten…
Nu wacht ik dus tot mijn zielsliefde zover is om te kiezen. Een verstandelijke wijze man die nu naar zijn gevoel moet luisteren. Ik weet dat hij het kan, en ik wacht op zijn ‘sprong’. Ik forceer niks, hoewel mijn handen jeuken. Ik hoop natuurlijk wel. En ik verheug me op het moment dat ik hem weer kan zoenen en vasthouden en al die mooie woorden en gedachten met hem kan uitwisselen.
Mijn tips: – blijf jezelf
- laat je niet afbrengen van waar je zeker van bent, je liefde voor hem/haar
- dwing, forceer, overhaast niks
- bedenk dat alle seksuele handelingen de eerste keer zo overweldigend kunnen zijn dat het lijkt of dat niet klikt, dat is echter tijdelijk
- neem afstand en rust als het te overweldigend wordt