Onbekend
We kenden elkaar al even en vanaf dag 1 was er chemie. Echter kwam de bliksemflits pas toen we aan de praat raakten over elkaars jeugd. Het voelde direct vertrouwd. Via woorden en teksten gebeurde er iets onbeschrijfbaar; ik kwam thuis in taal, interesses en een enorm overspoelend gevoel van liefde. We schreven elkaar tegelijkertijd berichten, dachten hetzelfde op hetzelfde moment; ons telepatisch lijntje. Het was alsof we elkaar al jaren kenden.
Eerst wist ik niet wat me overkwam. In mijn situatie was er geen enkele sprake van mogelijkheid tot een verbinding aan te gaan vanuit mijn hart op welke manier dan ook. Maar nu stond alles op z’n kop. Het was niet een kwestie van aangaan; het was er al. Hij raakte me, zonder ook maar iets te doen, tot diep in mijn ziel. Ik voelde ineens echt in m’n ziel tot op m’n bot: pijn, verdriet, liefde.. Ik vluchtte uit mijn huidige situatie om niet gek te worden van het schuldgevoel naar thuis. En de vragen waarom dit gebeurde, waarom ik hem ontmoette, waarom ik dit voelde bleven door mijn hoofd spoken.
Voor het eerst in mijn leven had ik het gevoel: dit is mijn grote liefde. Ik geloofde daar niet in, maar nu begreep en voelde ik wat dat kon zijn. Maar ik kon er niets mee doen. Mijn leven was chaos en alles behalve een rustige basis. Een relatie is het niet; al heb ik ons al meerdere malen samen gezien. Dat zijn dromen. De werkelijkheid is vooral: pijn. Wil bij hem zijn // Wil mijn leven weer oppakken. Dit staat lijnrecht tegenover elkaar. En na 8 maanden wil ik rust…
Ik weet nu dat er wel zoiets als échte liefde bestaat. Tot in iedere vezel van je zijn, tot op het bot, tot diep in hart en ziel van iemand houden. Gewoon omdat het er is. Omdat het zo is. Omdat het niet anders kan.
Het meest bijzondere vond ik dat ik een familielid van hem heb gezien, gehoord en ervaren. Ze verliet het aardse in de periode dat we elkaar leerden kennen en zij is altijd een brug geweest tussen ons. De liefde en warme waakzaamheid die ze naar hem toonde en nog toont gaf me vertrouwen in zijn goedheid en oprechtheid.
Erotiek: Als onze lippen elkaar raken spreken we pure poëzie. Één gedicht.
Loslaten of afscheid nemen maakt iets in me stuk; het verscheurt een stukje van mijn zijn.