Onbekend
Mijn zielsliefde heb ik ontmoet toen ik 15 was. Hij was de tweede jongen met wie ik zoende. Het was een blikseminslag. Daarna zijn we nooit helemaal los van elkaar gekomen, maar een echte relatie hebben we nooit gehad. Het was aantrekken en afstoten. We voelden elkaar aan, en ik kon soms zeggen wat hij dacht. Er was heel veel liefde, ondanks dat we niet bij konden komen. Er was een enorme aantrekkingskracht die ook ineens kon omslaan. Toen ik een jaar of 19 was, was ik er klaar mee, en hebben we elkaar een hele tijd niet gezien en gesproken en verdween hij ook uit mijn gedachten.
Ik kreeg een relatie met de man waar ik nu mee getrouwd ben. Op een gegeven moment begon ik over hem te dromen, en na lang wikken en wegen stuurde ik hem een brief, waarna uiteindelijk een ontmoeting volgde. We hadden elkaar toen ongeveer 10 jaar niet gezien. Toen sloeg de bliksem weer in. Van twee kanten.
Het was een duizelig gevoel, draaierig… Ik had het gevoel dat ik geen vaste grond meer onder mijn voeten had. De tijd stond stil. We stonden daar alleen maar…en ik kon alleen maar glimlachen en zijn handen vasthouden. Mijn hart klopte zo hard en ik wilde hem vasthouden, aanraken en nooit weer laten gaan.
Toen we jong waren hadden we een liefdesrelatie, maar die was erg gecompliceerd. Toen we elkaar weer ontmoet hebben na al die jaren is er ook sprake geweest van een liefdesrelatie, maar ik kon op dat moment geen handen en voeten geven aan die relatie en heb hem weggeduwd. Hij heeft toen afstand gehouden. Ik had toen al een relatie met mijn huidige man en koos voor een relatie met hem. De relatie met mijn zielsliefde kwam te hard binnen en heb ik weggeduwd, het ging te snel. Na een tijdje begon ik weer over hem te dromen en hebben we mailcontact gehad. Oppervlakkig, maar wel fijn.
Op een dag kwam ik hem opeens tegen in mijn woonplaats, terwijl hij aan de andere kant van Nederland woonde, wat mij rust gaf. Ook toen sloeg de bliksem weer in. Een tijdje later zag ik hem weer. Vlak daarna hebben we met elkaar afgesproken en sindsdien is het gevoel weer heel actueel.
De laatste ‘echte’ ontmoeting waarbij we elkaar gesproken hebben is nu ongeveer een jaar geleden en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Bij vlagen kan ik hem loslaten.. andere dagen gaat het helemaal niet. We hebben gemaild, sms’jes gestuurd… Hij denkt dat ik iets met hem wil… maar dat wil ik helemaal niet… Ik wil contact. Dat is het enige.
Ik was en ben dus in een relatie. Het gevoel is totaal niet te vergelijken en ook niet meer of minder waard. Hij heeft ook een relatie. Met mijn partner kan ik hier heel open over praten en hij vertrouwt mij en ik ben heel blij dat ik er open over kan zijn omdat ik vaak mijn eigen gevoel ook niet begrijp en hij het dan weer kan relativeren..
Obstakels zijn: leeftijd, afstand, relaties, onbegrip.
Hij wilde graag een relatie met mij, maar ik was daar op dat moment niet aan toe. Ik hoef niet persé een liefdesrelatie met hem. Het gevoel gaat veel verder dan dat.
Het is nu zo dat er geen contact is en dat we elkaar vrij proberen te laten. Dat lukt hem (ogenschijnlijk)beter dan het mij lukt. Ik voel steeds maar de drang om ‘even’ contact met hem te hebben. Het is voor mij zo niet bevredigend, maar ik zou ook niet weten hoe het anders wel zou werken.
Wat het mij heeft gebracht is het ervaren van een hele diepe vorm van liefde die je in elkaars ogen ziet. Ik zag mezelf in zijn ogen, en dat maakte me heel blij! Wat hij me nu leert is loslaten en vertrouwen. Ik weet dat we op een bepaalde manier bij elkaar horen… maar het idee dat ik hem misschien nooit meer in het echt spreek… dat maakt me wanhopig. Hij heeft me al heel vroeg kennis laten maken met mezelf.
Het meest bijzondere vond ik het zoenen tussen ons was altijd magisch. Het moment dat we elkaar weer zagen, het even uit de tijd zijn. De herkenning in elkaars ogen. Steeds maar weer dromen over elkaar. Na zoveel jaar nog steeds zoveel voor elkaar voelen.
Erotiek is absoluut heel anders.
Mijn zielsliefdegevoel:
Liefde
Mijn liefde voor jou
is zonder eind
stromend licht
zon
De relatie zal altijd blijven bestaan.
Ik had laatst een droom dat we ons allebei bevonden op een lemniscaat. We stromen tegen elkaar in, op dit moment gaan we naar de buitenste rand toe en verliezen we elkaar fysiek uit het oog, maar de beweging gaat door en misschien ontmoeten we elkaar weer daar in het midden.
bracht.