Onbekend

Het was op een verjaardagsfeestje van een vriendin van me. Ik dacht helemaal niet aan liefde en wat ik erover wist, was, bij nader inzien, geen echte liefde. Ik was ook pas dertien jaartjes jong. Het was feesten geblazen voor me die tijd! Totdat ik het huis van die vriendin binnenliep, haar feliciteerde en naar het meisje keek dat daar op een stoel zat. Ze was met wat anderen in gesprek. Alles aan haar trok me aan, gewoon zomaar, ik had haar nog niet gesproken of wat dan ook, alleen gezien. De diepte in haar ogen trok me met een bijzondere kracht aan, op een manier die zonder woorden duidelijk was. De befaamde twinkeling in de ogen was er. Van binnen wist ik meteen zeker dat zij mijn natuurlijke partner was en het een kwestie van tijd zou zijn voordat ze ook werkelijk mijn partner in het leven zou worden. Geen rationele verklaringen of wat dan ook, het voelde gewoon zo. Het was zo diep, intens, mooi en mysterieus. Ik werd er gewoon door gegrepen. De verbinding voelde zo natuurlijk. Daarbij leek het alsof het leven haar bij me had gebracht. Alles aan haar voelde zo goed. Alsof alles wat zij deed en zei precies op mijn gevoel was afgestemd. Ik wist ook dat niemand het door kon hebben behalve zijzelf. Daarvoor was het allemaal te persoonlijk. Gefascineerd zat ik naar haar te kijken tijdens het verjaardagsfeestje, het moment afwachtend tot ik met haar in gesprek kon. Dit gebeurde gelukkig ook. Ik leek tussen de regels door precies te begrijpen wat ze zei. Haar wezen straalde. Ze was zo prachtig en vreugdevol. “Er is zéker méér tussen Hemel en Aarde” was een duidelijke gedachte op dat moment en “Wat kan de romantische liefde enorm diep gaan en verbazingwekkend persoonlijk zijn” was een duidelijke realisatie op dat moment. Dit was zo bijzonder. Ik denk dat alleen degenen die dit hebben meegemaakt, weten wat ik bedoel. De rest zal misschien(hopelijk niet)denken dat ik dingen overdrijf. Maar ik heb het gevoel dat ik nog helemaal niet het gevoel benader van wat ik toen heb gehad. Het was zo een majestueus gevoel. Het leek wel alsof de werkelijkheid doordrongen werd van een diepe liefdevolle realiteit. Het was een levensecht sprookje met mijn eigen prinses. Kan je je voorstellen! Pure verlangens vanuit mijn hart. Gegrepen worden door de ander, zonder enigszins moeite ervoor te doen, zonder te weten waarom deze ander je zo aangrijpt. Niet te ontkennen verlangens en wensen hebben naar deze persoon toe. Niets bedacht, niets gedacht, je wordt er gewoon door overvallen. Op slag verliefd.

We hebben een (korte) hartstochtelijke relatie met elkaar gehad na deze ontmoeting. We waren beide jong en ik weet eerlijk gezegd niet waarom we uit elkaar waren gegaan, want er leek niet veel te schelen. Maar het was op haar verzoek en door mijn diepe respect voor haar heb ik het toen losgelaten. Vele jaren later realiseer ik me pas hoe bijzonder en tekenend deze ervaring voor me is geweest.