Shayotan

Zolang ik mij kan herinneren heb ik altijd al een gevoel gehad dat ik als kind in verbinding stond met een meisje die jonger was als ik. Een sterk gevoel dat ik nooit alleen was, een gevoel dat je een lijntje hebt met de ander. Je voelt het in je hart, je voelt het in je ziel en het is een innerlijk weten wat je gewoon zeker weet.
Een plekje in je hart die je bewaard en alleen bestemd is voor haar van wie je zielsveel houd en nog niet bent tegen gekomen in dit leven.
Als kind droomde ik regelmatig dat ze mij kwam bezoeken in een andere dimensie. Het beeld wat me altijd bij gebleven is, donkerbruine amandelvormige ogen van Chinese afkomst en als kind groeide ze met mij mee.

Vanaf mijn 9e stond mijn leventje op zijn kop. Ouders gescheiden en nog veel meer ellende kwam er op mijn weg. Door alle problemen was ik haar vergeten maar op mijn 14e kwam het gevoel terug en besefte ik dat er ‘s nachts in mijn dromen altijd een Chinees meisje mij kwam bezoeken.

Op mijn 23e zat ik te zappen voor de tv en hoorde ik een bekende stem, en daar was ze…
Een sterk gevoel van, ik ken jouw, jij bent dat meisje die mij op zocht in mijn dromen, mijn soulmate. Een warme energie van liefde voelde ik in mijn hart stromen. Ik wist niet wat mij overkwam en drukte het weg, het gevoel kwam zo dichtbij dat ik niet wist wat ik met dit gevoel aan moest.
Het voelde als samensmelten, samen 1 zijn en over spiritualiteit wilde ik toen nog niet zoveel over weten dus dat drukte ik ook weg.
Jaren gingen voorbij en af en toe kwam zij nog wel bij me naar boven maar ik drukte deze gevoelens ver op de achtergrond. Ik kon er niets mee, contact zoeken kon al helemaal niet dus was de keus al snel gemaakt.

Direct na mijn scheiding kwam ik in een transformatie terecht en daar vielen de puzzel stukjes op zijn plek. Flashbacks van een vorig leven brachten de puntjes op de i.
Op spiritueel vlak kreeg ik sterk het gevoel dat ik een bepaalde weg in werd gestuurd. Deze weg moest ik in, dan komen de antwoorden vanzelf, alleen ik wist mijn god niet welke vragen ik had. Ik heb mijn gevoel gevolgd en kreeg flashbacks door over een leven met mijn soulmate. Details zal ik besparen maar het voelt voor mij nog steeds dat we een kans krijgen om iets af te maken, mits je samen die kans wilt pakken natuurlijk want alles blijft een keuze.

In dat vorige leven stierf ik toen ik 23 was en zij was 19 toen ik haar achter liet met heel veel verdriet. Ik ben dwalende geweest tussen het licht en het aardse omdat we elkaar niet los konden laten. Uiteindelijk heb ik de keus moeten maken om naar het licht te gaan omdat ze alleen maar huilde en gestopt is met praten in haar omgeving. De pijn werd ondraaglijk om haar zo te zien vandaar mijn keus die ik heb moeten maken.
Het oud zeer voel ik nog steeds iedere dag en heb sterk het gevoel dat zij die pijn ook nog steeds voelt. Het is niet goed afgesloten en je draagt het mee in je ziel, zo ervaar ik het tenminste.
Er vielen veel toevalligheden op zijn plek in dit leven, waaronder het geen toeval kan zijn dat ik haar weer voor het eerst terug zag op mijn 23e en zij was 19.
We schelen in dit leven weer 4 jaar en het voelt als een vervolg…
De vraag is alleen wanneer en zal ze het nog weten dat ze als kind contact met mij heeft gemaakt.