Onbekend
Het gebeurde eind 2005 begin 2006 mijn zieleliefde kwam ik tegen via een site op het net… we converseerde even en wisselde telefoonnummers uit, toen al had ik iets van : “hé dat nummer ken ik precies…”. Toen hij mij belde klonk zijn stem al muziek die ik al lang miste en herkende als uit de duizenden…
Het was tegelijk een donderslag bij heldere hemel en een thuiskomen tegelijk… een rolercoaster van emoties golfden door mijn lijf. alsof twee machtig grote armen mij onringenden en zeiden, meisje eindelijk ben je thuis, hier veilig bij ons… Wij hebben bij onze ontmoeting gepraat tot een stuk in de nacht en iedere keer weer een herkenning van dezelfde gedachten, dezelfde emoties en een zinderende energie…
In het begin hebben wij heel kort een stormachtige relatie gehad maar dit was te overweldigend. Hij en ik konden dit niet thuisbrengen… dit was ons te machtig. HIj had recent een gebroken relatie en ik zat midden in een echtscheiding. Teveel emotie, teveel vibes… ik kon het niet aan… hij nog vele minder… ik was zijn oase van rust maar het leek meer het midden van een tornado. Nu zijn we vrienden, hele close vrienden maar ik weet dat er een dag komt dat wij weer kunnen samen zijn in harmonie. Als wij ieder ons eigen stuk hebben afgewerkt.
Mijn huidige partner weet van mijn zielemaat en hij heeft eens de vraag gesteld:”Waarom zijn jullie geen paar geworden ?” Maar Hij weet niet dat wij dat heel even geweest zijn in dit leven en dat wij dat zeker geweest zijn in vorige levens. Hij aanvaardt mijn relatie tot hem… maar in zijn geval heeft zijn vriendin het moeilijker met die band die er tussen ons bestaat.
Nu ontmoeten wij mekaar af en toe alleen in de week, want we hebben beiden een lange afstands relatie. We zeggen niets tegen onze huidige partners maar we hebben alleen hele goeie gesprekken, geen fysiek contact in de zin van vrijen… met je zieleliefde is dit niet echt nodig om heel erg verbonden te zijn. De verbondenheid in de geest is veel sterker en grootser dan fysieke liefde. Het is een onvoorwaardelijke liefde en die groeit gestaag.
Ik heb ontdekt dat ik klaar ben voor een relatie maar ik weet ook dat hij er nog niet is… Maar er is enorm veel hulp van hierboven. Ik ben al twee keer naar moeder meera geweest, heb haar zegeningen ontvangen en wat is er gebeurt ? Wel, mijn zielemaat is voor het eerst in zijn professionele leven naar India gestuurd voor drie weken. Hij is gezonden naar het epicentrum van het spirituele leven en ik hoop uit de grond van mijn hart dat hier een stukje ontwaken van start kan gaan. er gaat zich iets bewegen daar dat voel ik, maar alles gebeurt op het ritme van hierboven, niet op het mijne… ik kan dit aanvaarden en loslaten in vertrouwen.
Wat ik nu koester is een onvoorwaardelijke diepe liefde, een liefde die niet eist, maar die alleen maar wil dat mijn maatje gelukkig is…als ik naar hem toega, dan is er die sfeer weer van herkenning, die energie die blijft hangen bij hem en bij mij… dat weten en voelen. De herkenning van hem en de oprechte blijdschap als hij mij ziet dat geeft mij nu de bevrediging om verder te gaan en te vertrouwen. Zo voel ik mij gelukkig.
Vanaf dat moment is er bij mij een spiritueel ontwaken geweest. Ik was er nog nooit mee in contact geweest en sindsdien ben ik beginnen lezen, lessen volgen en ontwikkelen. Ik zocht antwoorden en heb er al veel gekregen. Hem ontmoeten heeft mijn leven beslist rijker gemaakt spiritueel, innerlijk.
Het meest bijzondere vind ik de synchroniciteit die zich steeds weer manifesteert. Maar als ik in zijn ogen kijk, kijk ik naar spiegels en dat is zo bijzonder. De onzichtbare draad tussen ons die altijd weer zichtbaar wordt als een zilver koordje… van India tot hier… het blijft bestaan, het telepathisch contact. Het feit dat hij de Taj Mahal ging bezoeken tijdens zijn verblijf en dat ik hier in België voor mijn zoon al twee maand voordien een lego versie van dit wereldwonder heb wegstaan voor zijn Sint. Terwijl ik toen zelfs niet wist dat mijn maatje naar India moest.
Heel gek maar de erotiek die wij gehad hebben was magisch, maar veeleer door de band die wij hebben en de gloed die over ons hing. Het was meer een contact maken met, dan het streven naar bevrediging… de bevrediging ging meer uit van de ‘mind’ dan van het lichaam.
Maar we konden in eerste instantie niet van mekaar blijven…
Zielsliefde is voor mij een alles overheersende gevoel van een grootse onvoorwaardelijke liefde… een liefde die er is, die blijft ook al word je tachtig… het is een staat van zijn en het gaat nooit meer weg. Het staat altijd tussen beiden in maar niet als belemmering maar als verrijking.
Het is nog geen volle relatie maar hoe dan ook is het niet in dit leven dan komt het in het volgende want die verbondenheid overschrijdt alle grenzen van ruimte en tijd.
Nu ben ik gelukkig als ik hem gelukkig zie… en voel.
Er is zo maar één liefde, je moet geen tweede zoeken want die bestaat niet. IK heb momenteel een relatie en ik hou van mijn partner maar niet zoals met mijn zielemaat.
HIJ brengt mij de rust die ik nodig heb nu, en als die afgewerkt is, komt misschien mijn zielsliefde terug meer naar het voorplan in mijn leven.
Alhoewel ik heel erg geleden heb onder die zielsliefde in het begin, dat ik niets begreep… en ik heb erg veel verdriet gehad. Zo heb ik het leren een plaats te geven in mijn leven. Ik heb geleerd van veel dingen te vertrouwen en weten dat het juiste gebeurt als het moet gebeuren. Dit hebben wij van ziel tot ziel afgesproken en dat begrijp ik nu.