Jacqui
(soms bij toeval) tegenkwamen vergaten we letterlijk de wereld om ons heen, wat menigeen opviel en dat gaf dan weer een “pijnlijke” situatie naar partner en overige zakenrelaties. Tijdens het dopen van een schip binnen het project, stelde hij mij voor aan zijn vrouw met de woorden “dit is mijn speciale vriendin”. Hierna gingen we met alle genodigden een “scheepsborrel” drinken en hij week geen moment van mijn zijde, sloeg een arm om mijn schouders en “vergat” zijn vrouw totaal. (wat ik weer heel vervelend voor haar vond en zij mij vertelde dat zij zijn 2e vrouw was (zijn eerste was overleden) en hij nooit interesse toonde in haar vrienden en familie en slechts zijn dochter voor hem alles betekende.
Op een later tijdstip toen hij weer om vergaderingen en besprekingen binnen het park aanwezig was (zijn dochter en echtgenoot verbleven er ook) stelde hij mij voor als “een zeer goede vriendin” van hem en zijn familie. Zij snapte er niets van en nam het maar voor waarheid aan.
Altijd als hij binnen het park een van zijn huisjes bewoonde, zocht hij een reden om even met mij in contact te komen. Zakelijk gezien ha dik ook wel redenen om hem dan te bezoeken, bijvoorbeeld omdat er een stapel post verkeerd bezorgd was en voor hem bestemd was. Wanneer ik dat dan bij hem bracht, bleven we soms wel een uur aan de deur praten en van elkaars aanwezigheid genieten. Het maakte hem dan totaal niet uit of zijn vrouw, dochter en overige familie met ontbijt e.d. op hem wachtten.
Hoewel we beiden wisten/voelden, dat er een enorme aantrekkingskracht tussen ons was en we elkaar daarnaast ontzettend respecteerden, hielden we het zakelijk/vriendschappelijk. Had een van ons die stilzwijgende band verbroken, door bijvoorbeeld verder te gaan dan vriendschap in de vorm van een tedere aanraking, seksueel getint, dan was het tussen ons compleet uit de hand gelopen, omdat als we elkaar aankeken we in elkaars blikken leken te verdrinken. We voelen haarfijn aan, dat dit tot een complete chaos zou lijden.
Mijn partner had heel veel respect voor hem en ook zij stonden zakelijk gezien op één lijn.
Mijn partner zou het totaal niet begrepen hebben en zeer gekwetst zijn wanneer er wat tussen mijn zielsliefde en mij zou zijn ontstaan, sexueel gezien, onder meer door leeftijdsverschil maar ook door de beide relaties van elkaars zijde.
De obstakels die we tegenkwamen en die achteraf ook maar goed zijn geweest, waren, dat er altijd mensen in onze nabije omgeving aanwezig waren.
Hetzij in ons bedrijf of tijdens recepties en vergaderingen. Hij is ook een man, die dermate belangrijk is, dat hij nooit “met rust” wordt gelaten.
Als ik hem serieus over een liefdesrelatie zou hebben benaderd, zou hij zeer gevleid zijn geweest en er alles aan hebben gedaan tijd voor mij vrij te maken mij met regelmaat persoonlijk op te zoeken. Het zou op den duur zeker tot een vaste relatie hebben geleid. Zowel hij als ik hadden een partner waarmee we redelijk gelukkig waren en nog zijn, dus ik heb er nooit op aan gestuurd.
We hebben nu geen contact meer, omdat wij inmiddels met ons bdrijf uit het park zijn vertrokken en hij andere en nieuwe projecten heeft op locaties ver weg. Ik mis hem dagelijks, droom en denk regelmatig aan hem, maar heb nog geen aanleiding gevonden om hem te benaderen.
Ik heb er een heel bijzondere ervaring aan overgehouden, die ik voor geen goud had willen missen. Ik weet, dat ik er een vriend voor het leven aan over heb gehouden; ik hoef hem maar te bellen…
Voor mij was het meest bijzondere de momenten dat we elkaar alleen spraken, zonder het bijzin van anderen. Eens in de vroege ochtend, toen ik in het bedrijf was en de bankjes aan de straat zette, trof ik heb (bijzonder knap en bruingebrand in zijn tennisoutfit) we hebben heel lang staan praten en lachen en ontdekten dat we in onze meningen op één lijn zaten. Hij nodigde me uit om bij hem thuis (500 km. verder) langs te komen logeren met partner en kinderen. Ik zei hem, dat ik het met mijn partner zou kortsluiten, maar we zijn nooit geweest.
We hebben het nooit zover laten komen dat er meer tussen ons zou zijn dan vriendschap. Uit respect voor de partners en elkaar. Zou er iets gebeurd zijn; het lag voor de hand, want ik had hem zo kunnen opzoeken in zijn eigen woning, wanneer hij daar alleen verbleef; dan was het zo intens en vurig geweest, dat er tranen zouden hebben gevloeid. We zouden voortdurend bij elkaar willen blijven en dat had zeer pijnlijk geweest voor alles en iedereen.
Hij betekent voor mij nog steeds heel veel en ik voor hem ook! Mijn gevoelens overstijgen alles.
Ik mis hem elke dag, droom met regelmaat over hem nu we elkaar niet meer zien. Ik overweeg contact met hem te zoeken, maar zakelijk gezien is er geen aanleiding meer.
Hij is niet mijn eerste zielsliefde. Ik heb al eens eerder een dergelijk situatie meegemaakt, die het door omstandigheden niet toeliet uit te groeien tot een relatie, misschien omdat ik mijn verstand het werk laat doen. en daarbij te veel respect heb voor de betrokkenen.
In mijn hart wou ik, dat ik zo “sletterig” kon zijn, mij helemaal te laten gaan, ervoor te gaan en mijn gevoelens te uiten; hem letterlijk te “bespringen”, aan zijn stropdas naar binnen te sleuren, van zijn kleding te ontdoen en heftig met hem tot een hoogtepunt te komen. Maar ik heb er helaas de moed niet voor.
Als hij dit zou lezen zou hij schaterlachen en mij liefdevol in mijn armen nemen.
Mijn tip: De tip die ik voor anderen heb is, kom je in een zielsliefde situatie en zit er een relatie in, ga er dan voor! Zet alles op alles en ga alleen voor jullie geluk!
Vraag:
Hoe moet ik dit verder moet aanpakken? Alles maar gewoon zo laten gaan en het verleden koesteren?