Jenette
Mijn zielsliefde ken ik van mijn jeugd. Het gekke is dat wel elk ons eigen leven geleefd hebben tot nu toe, en in al die jaren kwamen we elkaar steeds om de zoveel tijd plotseling weer tegen. Het weerzien was altijd kort maar geweldig, en dan waren we weer op de hoogte welk pad we elk afgelegd hadden. Steeds weer kwamen we elkaar tegen na een heftige periode. En altijd vonden we elkaar heerlijk om tegen te komen, maar dat was het dan gewoon.
Nu ben ik hem plots weer tegengekomen en raakten we in gesprek met elkaar. En plotseling was er de klik van PATS! We vinden het vreemd dat we elkaar nu WEER ontmoet hebben, en dat we ook opeens gigantisch naar elkaar toetrekken. EN ook heftig verlieft, maar tegelijkertijd voelt het voor ons beiden als een stukje “thuiskomen“, heel vreemd.
Want als ik verliefd ben, ben ik in het begin totaal mezelf niet. En bij hem is dat totaal anders. Ik kan totaal mezelf zijn, ook met mijn mindere kanten. En dat is wederzijds.
We zagen elkaar, werden stapel verliefd ook, en wilden eigenlijk niet meer bij elkaar weg.
En het meest bijzondere is wel, dat we op hetzelfde spoor zitten qua spirituele ontwikkeling, terwijl we erg verschillend zijn, maar gevoelsmatig niet. En nog vreemder is het dat we vaak tegelijk hetzelfde denken, voelen en zeggen….En onze verledens lopen haast synchroon qua gebeurtenissen en heftigheid.
Alleen zit hij in een relatie, waarvan hij echter al weet dat dat langzaam afloopt. Dat voelt hij al jaren.
Ikzelf ben alleenstaand, maar heb meteen aangegeven dat hij niet voor mij kan kiezen en dat hij gewoon zijn leven moet volgens zoals dat loopt. Ikzelf doe net zo.
En toch weten we dat we over een tijdje samen zullen zijn als partners. We laten het gewoon aan de tijd over…
Het is de diepste liefde die ik ooit gevoeld heb, en het overstijgt elke relatie die ik gehad heb.
We weten ook van elkaar dat we mekaar niet meer kwijtraken.
Een weten van het hart.
Ikzelf zat in een relatie die niet werkte en moeizaam verliep, en toen ik mijn zielsliefde tegenkwam was op dat moment ook plotsklaps mijn relatie uit. Niet door mezelf, maar omdat de ander weer terugging naar zijn ex-vrouw. Ik was er kapot van, maar plotseling was daar mijn zielsliefde, terwijl ik nog helemaal niet verliefd op hem was. Dat kwam later….
Hijzelf woont wel samen, maar die relatie loopt al jaren niet meer goed en hij weet ook dat dat afloopt.
Zijn partner weet niet van mijn bestaan, want dat zou ze niet aankunnen.
Zielsliefde; er is maar 1 woord voor: thuiskomen…. Volledige volmaaktheid qua gevoel.
Maar met zo’n heftigheid qua liefde, dat ik er vaak zelfs om moet huilen. Zo zielsveel hou ik van deze man. Zoveel heb ik nooit van iemand gehouden op die manier…
En het mooie is ook, dat ik het heerlijk vind hem zijn leven te gunnen, zonder te hoeven weten hoe hij dat invult of wat dan ook. Had ik met eerdere relaties wel een beetje. En bij hem heb ik ook voor het eerst totaal geen verwachtingspatroon, gewoon omdat dat er niet toe doet. Want ik ben tevreden met mezelf en heb me in de afgelopen jaren erg spiritueel ontwikkeld, net als hij trouwens.
We staan ook beiden met dezelfde visie in het leven nu, en zijn beiden heel diep met onze innerlijkheden bezig.
Het gevoel is zo overstijgend dat we voelen dat we bij elkaar horen. Daar kan niets tussenkomen. Ook al zou hij niet weggaan bij zijn huidige relatie. Heb hem ook gezegd dat ik dat niet reëel vind, omdat we immers toch het gevoel wel houden dat we bij elkaar horen.
Heb nu een buitenhuwelijkse relatie met hem. Een soort dubbelleven eigenlijk voor hem op dit moment. Maar we weten dat dat op termijn gaat veranderen. Wanneer en hoe weten we niet, maar dat voelen we zo. En dat is een heerlijk gegeven.
Het obstakel dat hij nog in een relatie zit, wat inhoudt dat we mekaar haast niet zien. Wel veel contact via mail. Maar het is voor nu goed zo. We willen geen van beiden dat hij plotsklaps radicaal uit zijn relatie stapt, gewoonweg omdat dat te veel ellende met zich meebrengt.
Maar dat dat in de toekomst wel gaat gebeuren staat gewoon. Alleen zal dat geleidelijk gaan…
We willen absoluut graag een liefdesrelatie. Hebben we eigenlijk al. We hebben ons zelf in elkaar gevonden en dat zochten we al heel lang na vele mislukte relaties (elk van ons heeft er 3 gehad….
De relatie zoals hij op dit moment gaat, is aan de ene kant bevredigend, aan de andere kant ook weer niet helemaal, omdat we ons niet echt aan mekaar kunnen geven lichamelijk. Want de aantrekkingskracht is niet te verwoorden gewoon. Zo intens heftig….
Maar we hebben beiden vertrouwen in de toekomst en weten dat we bij elkaar komen als partner.
Hebben we geen verklaring voor, maar we voelen dat zo.
Deze zielsliefde brengt mij een soort bevestiging van wat ik al was en ben. Een spiegel, een thuiskomst, een man waar ik alle elementen in vind en zie, die ik altijd had willen hebben.
Hoewel ik erg realistisch ben, zie ik het als een soort prins op het witte paard, alhoewel ik dat grote onzin vind eigenlijk. Maar zo voelt het wel….
EN zomaar…. En deze man gaat voor mij, iets wat ik met eerdere relaties nooit had. Daar moest ik de sterke vrouw zijn (ben ik ook) maar bij deze man mag ik ook erg klein zijn.
Het meest bijzondere is voor mij het gevoel te hebben “thuis” te komen, en gewoon diep ontroerd kunnen worden van mekaar als we mekaar aankijken…en dan uit gekkigheid niet weten hoe innig je mekaar moet beetpakken, zo diep zit dat….
En steeds precies dezelfde dingen tegelijkertijd uitspreken, onafhankelijk van elkaar. En in toeval geloven we geen van beiden.
Erotiek is heel anders. Want je kunt jezelf totaal openstellen en geen schroom hebben, terwijl we elkaar op dat gebied totaal niet kennen. Het is zo diep, dat zelfs de officiële “daad” er niet toe doet, als het niet zou kunnen gebeuren.
De erotiek en seksuele spanning zit zelfs alleen al in de handen, gezicht etc. De eigenlijke seks hoeft er eigenlijk niet eens aan te pas te komen, Maar dat is gelukkig wel het geval…want ook dat blijft zalig.
Het zielsliefdegevoel is voor mij dé onvoorwaardelijke liefde, gebaseerd op het gevoel, zonder dingen te hoeven benoemen. Fulfilled zijn, waarbij het alles overstijgt…..zelfs de dood. Zo diep.
En elkaar de absolute ruimte kunnen geven voor elkaars eigen ik. Zodat dat onaangetast kan blijven.
Ik geloof in wonderen en dat ze zeker op je pad komen. En juist als je er niet naar op zoek bent.
Mijn tip; Geloof in je eigen intuïtie