Onbekend

Wij kwamen elkaar tegen en het was of de wereld stil stond, het sloeg in als een bom, net of we wisten van elkaar wie we waren. Het was heftig, tegelijk rust gevend, net of je elkaar al jaren kent, het is alsof je jezelf tegen komt. We hadden op het moment dat wij elkaar tegen kwamen geen van beide een partner en we kregen een liefdes relatie samen. Wij wilden dat beide, omdat we precies wisten wat we aan elkaar hadden of hebben. Wij zijn weinig obstakels tegen gekomen in onze relatie, tot dat hij er niet meer mee om kon gaan want ik kende hem te goed en hij kon er niet tegen dat hij zijn eigen ik was tegen gekomen. Op het moment heeft hij alle contact verbroken, omdat hij alles moet plaatsen.
Het was een geweldige mooie tijd, alles was bijzonder, erotiek is intenser, je smelt samen tot een maar dan ook echt tot een. Maar achteraf heeft het me veel verdriet gebracht omdat ik mezelf verloren ben.

Zielsliefde voelt geweldig in een woord, maar nu ik het moet loslaten is het, het grootste verdriet wat ik ooit in mijn leven heb gevoeld. Onze relatie is beëindigd en dit is verschrikkelijk en niet me te leven, de relatie is beëindigd omdat mijn zielsliefde er niet mee om kan gaan dat ik zijn zielsliefde ben. Ik zoek niet opnieuw zielsliefde, nee het hoeft helemaal niet meer voor mij,

Je ziels liefde verliezen als je zo dicht bij elkaar staat of stond, dat is het meest erge wat je ooit kan overkomen, beetje bij beetje voel je jezelf sterven.