Zyl
Ik heb mijn zielsliefde een jaar geleden ontmoet. Ik kende het begrip zielsliefde niet. Ik voelde me meteen heel rustig bij hem en ging als de gelegenheid zich voor deed ongemerkt dicht tegen hem aanzitten. Soms pakte hij mij hand en beleven we zo wel een minuut of tien zitten terwijl we in gezelschap waren en allebei getrouwd zijn. Het voelde zo vanzelfsprekend en goed. Na een maand of zes spraken we uit dat we allebei een diepe liefde voor elkaar voelden die alle eerdere ervaringen van liefde overstegen. We stegen op als we bij elkaar waren. Er was zoveel kracht en zoveel liefde. Verliefd ben ik niet geweest. Het was meteen een diep gevoel van intens houden van.
Ik heb geprobeerd aan mijn man uit te leggen dat ik mijn soulmate heb ontmoet. En wat dat voor mij inhield. Iemand die alles net zo aanvoelt en invoelt als ik zelf. Ik had niet gedacht dat ik ooit iemand kon ontmoeten die was zoals ik. Mijn man vond het eng. Kon zich niet voorstellen dat iemand zoveel van mij kon houden zomaar zonder verwachtingen. Hij wil er niet meer over praten nu.
Ik heb de hemel ervaren sinds de dag dat we elkaar in de ogen keken en die enorme kracht voelden. Ik voel me nooit meer alleen. Heb het gevoel dat ik in een sneltrein zit en heel snel terug naar mijn eigen basis/kern terug ga. Een heftige confrontatie met mezelf. Zoveel liefde heb ik nog nooit bij een ander persoon gevoeld. Het geeft me heel veel kracht en tegelijkertijd zet het mijn wereld op zijn kop. Ik kan mijn hoofd niet mee in het zand steken, ga alle confrontaties aan en dat maakt het wel heel heftig.
We hebben op dit moment ook nog steeds een soort van hogere relatie. We zien elkaar maar 1 keer per week. Willen niet vreemdgaan en ons niet in allerlei bochten wringen om elkaar te kunnen zien. We willen het zo zuiver mogelijk houden om onze partners niet te kwetsen. Maar dat is denk niet mogelijk, het is echt niet uit te leggen aan onze partners. Ik weet dat het niet voor niets is dat wij elkaar hebben ontmoet en dat onze liefde zeker voor mij een duw in de goede richting van mijn leven is. Er is geen weg terug. Ik weet niet of het de bedoeling is dat wij alles achter laten en samen verder gaan. Dat zal de tijd ons leren denk ik. Ik denk er wel vaak over na en hij ook. Maar we kunnen het verdriet van de kinderen met name, bijna niet verdragen als we eraan denken. Hij is altijd dichtbij me. Ik voel hem en hij voelt mij. We hebben ook een telepathische band. Al zou ik hem nooit meer kunnen zien ik al hem altijd blijven voelen en zijn liefde zal eeuwig in mij blijven gloeien.
Obstakels in onze relatie zijn onze huwelijken en andere mensen om ons heen die niet begrijpen wat wij samen hebben. Mensen aan wie je niet kunt uitleggen dat dit zo’n zuivere vorm van liefde is. Dat dit niet gaat om een spannend, sexueel tussendoortje. Geen vluchtige verliefdheid.
Als we allebei vrij zouden zijn dan waren we nu al lang samen. Wij horen bij elkaar, dat gevoel is heel sterk. Wat wij hebben voelt als een liefdesrelatie op hoger niveau of zoiets. We proberen het zo zuiver mogelijk te houden maar soms is dat heel moeilijk. We genieten van de enkele, ‘legale’ momenten in de week die we samen hebben. Voor mij is de relatie die we nu hebben onder de huidige omstandigheden bevredigend. We groeien wel heel erg naar elkaar toe en soms doet het missen heel veel pijn. Ik weet niet hoelang we dit volhouden en wanneer gemis de overhand gaat nemen.
Mijn zielsliefde heeft mij ontwaakt. Laat mij inzien dat ik zelf mooi ben, liefde ben. Brengt me heel dicht bij mezelf. Ik zie hem ook als pure liefde, de mooiste mens die ik ooit heb ontmoet. Hij brengt me naar boven geeft richting aan mijn leven door mezelf te laten zien. Het gevoel dat er iemand bestaat die zoveel van mij houdt geeft me zo enorm veel kracht. Die kracht zal ik altijd blijven voelen ook al zou ik hem niet meer kunnen zien om wat voor reden dan ook.
Het meest bijzondere is voor mij een van de eerste keren dat we elkaar omhelsden en kusten, het leek het of we versmolten samen en opstegen. Alle vezels in mijn lichaam tintelden. We gingen letterlijk in elkaar op. Zo bovennatuurlijk mooi was dat.
Ook bij erotiek is alles is veel intenser dan ik ooit eerder heb gevoeld. We proberen het ‘netjes’ te houden maar ook hier gaan we helemaal in elkaar op. We kunnen vrijen zonder echt sex te hebben, in een omhelzing kan ik alles van hem in mij voelen alsof we echt vrijen. Ook op afstand voel ik wanneer hij sterk aan mij denkt en krijg ik warme golven door mijn hele lichaam. Ik fluister op heel veel momenten op de dag zijn naam zonder dat ik me daar echt van bewust ben. Hij heeft dat ook. Misschien een vorm van ontladen van liefde haha. Dat is zo’n aparte belevenis, ook dat heb ik nooit eerder meegemaakt.
Zielsliefde voelt voor mij als een warm vuur, een enorme kracht, het ultieme gevoel van leven en liefde.
Ik denk niet dat je ooit kunt zoeken naar deze liefde. Je hebt een enorm geluk als je dit een keer in je leven mag memaken. Het mooie is denk ik dat je zoveel liefde voor jezelf leert in deze relatie. Alle eerdere relaties vallen in het niet nu ik mijn zielsliefde heb leren kennen. Ik denk niet dat ik mocht dit eindigen ooit de verwachting zal hebben dat me dit nog een keer overkomt. En misschien is dat ook niet nodig omdat er dan genoeg liefde in mezelf zit.
Voor iedereen zal zielsliefde het een ander proces zijn waar je in terecht komt bij het ontmoeten van je zielsliefde. Voor mij geldt dat ik met de stroom mee moet gaan, de storm die dit losmaakt en hard met mezelf aan de gang moet.
De vraag die velen met mij hebben denk ik. Is de bedoeling van deze relatie dat we ooit samen komen of is het een levensles, of allebei? Het antwoord zal gegeven worden door de tijd denk ik.