Micky
Ik had altijd het gevoel dat er iets was tussen een jongen en ik, ik ontmoette hem toen ik bijna vijftien was hij 22 op Bali. We hadden een heel vertrouwd gevoel bij elkaar en ik heb nooit iemand gehad waar ik zo ondersteboven van was dan van hem. Toen had ik nog geen verstand van zielsliefde, maar ik had wel zo een gevoel dat hij een zielsverwant was. Twee jaar later toen ik 17 was, kregen we weer contact met elkaar, hij had een vriendin hiervoor en toen kregen we een maand met elkaar. Later was het een gevecht tussen mij en die ex-vriendin, constant was het een afstoten en aantrekken tussen ons beiden. Een half jaar geleden ben ik erachter gekomen dat hij mijn tweelingziel is, omdat ik het ben gaan uitzoeken en dat daarom onze relatie zo heftig is. Mijn ex-vriend zelf weet wel dat er iets is en dat heeft hij ook gezegd tegen zijn beste vriend. Toen ik 17 was sprak hij erover dat het net was of ‘de hemel ons bij elkaar bracht’ daar zal zeker een kern van waarheid in zitten. Ook ben ik nooit verliefd geweest op mijn tweelingziel, daar was hij vroeger wel teleurgesteld over, ik hield altijd van hem, meteen. Het was niet een verliefdheid die overging in houden van.
Ik heb nooit een relatie gehad, naast met de vriend, waarvan ik nu weet dat het mijn tweelingziel is, omdat dat niet gaat. De barrière is te groot, je kan van niemand zo intens veel houden als van je tweelingziel.
Een half jaar geleden gebeurde er heel veel. Ik had nog nooit iets paranormaals meegemaakt. En toen ik op deze site terecht kwam en las over tweelingzielen. Toen ben ik naar sites gaan zoeken met astrologische gegevens, omdat ik feiten wilde zien. Wij zeiden altijd tegen elkaar, jij lijkt zo op mij en zelfs in mijn dagboek heb ik staan in een gedicht. Ik herken mezelf zo in jou. En alles klopte en toen ben ik het astrologisch uit gaan zoeken en eng genoeg klopte alles ook. Daarnaast is mijn geboortetijd 7.49 en zijn geboortedatum 20 4 79. En onze data bij elkaar opgeteld. geeft 21/12/30 of 333, wat misschien verwijst naar 21/12/12, waar heel veel dingen over zijn geschreven. Dus er waren zoveel dingen toevallig. Ook had ik een beeld van tweelingzielen gekocht in Afrika anderhalf jaar geleden, wat ongeveer in de tekening staat op deze site, terwijl ik niks wist van het concept. En onder hypnose zag ik dingen, die ik niet had kunnen weten en later terug zag in boeken. Het Tai chi teken als onze lichamen. Dat ik hem voor het eerst zag in de hemel, welk heel surreëel was. Dat ik hem zag in verschillende tijden, geheel chronologisch beschreef ik deze tijden. Dus er gebeurde heel veel. En mijn gevoelens werden zo verschrikkelijk intens. Ook is hij altijd bij me elke seconde en voel ik hem af en toe, maar hij sluit zich voor mij af om een bepaalde reden, welke ik niet weet, hoewel we elk jaar weer bij elkaar terug komen en dan krijgen we de meeste moeilijke relatie die er bestaat. Letterlijke botsingen en vooral alleen maar aan onszelf denken.
We hebben samen een liefdesrelatie gehad. Ik heb 1 maand gehad toen ik zeventien was. Daarna kwamen we elk jaar weer bij elkaar om het te proberen. Wat super heftig was. We hebben eigenlijk altijd contact met elkaar, via de telefoon, msn, wel vijf keer per dag als we met elkaar bezig waren, maar zagen elkaar haast nooit. Omdat die band zo intens was, kenden we elkaar eigenlijk altijd, zonder dat we fysiek contact met elkaar hadden en als we elkaar zagen, dan hadden we negen van de tien keer een seksuele relatie.
Obstakels in onze relatie waren er enorm veel, koppigheid, teveel aan ons zelf denken in plaats van de ander, leeftijdsverschil ook, omdat hij zeven jaar ouder is dan ik. En vooral zijn ex-vriendin waar hij gek op is, maar die hem elke keer verschrikkelijk veel pijn doet. En waarom hij voor zijn ex kiest in plaats van voor mij, dat is iets wat ik niet begrijp. Zelfs zijn ex, zegt dat er iets is tussen ons. Ik denk dat zijn ex ook weer heel veel van mij wegheeft en dat het een soort van projectie is of iets, of dat hij nog dingen moet leren van haar, of dat ik misschien nog niet genoeg ontwikkeld ben of een combinatie van allen. Maar we kunnen elkaar ook niet loslaten. Als ik wegga, wil hij dat niet. Als het over is, zegt hij; ik spreek je over een paar maanden en zo gaat het door. Er komt geen eind aan.
We hadden altijd wel een aantrekkingskracht van een liefdesrelatie. Zowel fysiek als geestelijk. Ik leek heel erg op hem, hij op mij. En het klikte heel goed, als we allebei niet koppig waren en misschien onvolwassen.
Nu hebben we geen relatie, we spreken elkaar af en toe en ik geloof wel dat we weer bij elkaar komen binnen dit jaar zelfs. Maar ik ga er soms kapot aan, omdat ik er niet tegen kan als ik hem niet spreek en hij zet een muur om zichzelf heen en ontwijkt me, maar kan dat ook weer niet helemaal. Dus eigenlijk is die relatie niet bevredigend en mensen geloven daarbij niet dat het een tweelingzielrelatie is. Maar ik heb zoveel dingen meegemaakt dat ik dat voor 1000 procent weet. Maar het heeft te maken met het feit dat we nog moeten ontwikkelen of iets denk ik.
Ik heb door deze zielsliefde heel erg mijn persoonlijkheid ontwikkeld en het is op de 1 of andere manier ook mijn drive geweest. Ik deed heel veel dingen op het gebied van studie werk voor mijn tweelingziel. Omdat ik de vrouw wilde zijn die hem overweldigde. En misschien is dat wel waarom ik soms die pijn voel, omdat het me ertoe zet te ontwikkelen. Mijn eigen ding te doen, zodat ik uiteindelijk ook mijn deel heb gedaan van het team wat wij vormden.
Alles was bijzonder, gewoon dingen die je misschien met een gewone relatie 1 keer meemaakt en met je tweelingziel zoveel keer. Dat hij belt en je hem gewoon zo intens voelt bij elk woord wat hij uitspreekt. Dat hij je aanraakt en je een elektrische golf door je lichaam voelt. Dat je jezelf zo herkent in iemand. Dat je zoveel van iemand kan houden, zo intens veel, zo onvoorwaardelijk, dat je niet gelooft dat mensen weten wat liefde is als ze dat niet meemaken.
Erotiek is niet echt anders, hoewel ik dit nog moeilijk kan vergelijken, omdat ik nog niet echt lange relaties heb gehad, omdat ik al zolang op die jongen gek ben. Maar het vreemde was dat ik seksueel heel weinig voelde tijdens de daad. En grappig genoeg had ik het met een vriend hierover, waarvan ik bijna zeker weet dat zijn ex ook zijn tweelingziel was, hij vertelde dat het misschien wel te goed kan passen, omdat er dan heel weinig wrijving is en je dan haast niets voelt. Ik had wel een paar keer, dat hij mij aanraakte 1 keer op mijn onderrug in het midden met 1 vinger en ik kreeg echt zo een energiegolf door mijn hele lichaam en tijdens een zoen en dat heb ik nog nooit echt gehad bij iemand, wat zo intens was.
Zielsliefde voelt voor mij heel intens, dat iemand constant bij je is, hoewel dat vreemd is, omdat iemand niet de knapste van de wereld is, de succesvolste van de wereld is. Nee, gewoon een hele normale knakker, waar je zo een diep gevoel voor kan hebben. Wat zo ontzettend diep is dat het soms pijn doet. En dat je gewoon iemand kent totaal en hij jou , dat je dwars door elkaar heen kan kijken. Gewoon kan voelen hoe iemand is, wat iemand dwars zit en dat is zo ontzettend mooi en verschrikkelijk tegelijkertijd
Ik vindt het verschrikkelijk dat de relatie beëindigd is, je denkt constant aan iemand en het is ook zo, dat je je niet realiseert dat die liefdesrelatie voorbij is, omdat je nog altijd verbonden bent met elkaar. Dus dat maakt het juist moeilijk, want jij hebt het gevoel dat je diegene nog kan bellen of kan zien, omdat je die band nog zo sterk voelt. Dus het is over, maar eigenlijk ook niet. En dan is het rot dat iemand zich zo voor je afsluit en jouw liefde die niemand kan vervangen, projecteert van een ander, waarbij die intensiteit veel minder is misschien. Of omdat hij zichzelf nog moet ontwikkelen en jou negeert en daarmee ook zichzelf. Ik zou het ook niet erg vinden, als ik geen liefdesrelatie met de persoon zou hebben, zolang hij zich niet voor mij afsluit. Want dat doet zo een pijn en je voelt dat je merkt het niet, je voelt het. En als ik weet waarom dat zo is, dan ben ik al een stuk verder, maar op dit moment weet ik dat niet. Mensen denken dan vaak van dat kan je tweelingziel niet zijn, want dat is toch je ware liefde en dat dacht ik ook en zeker als je 20 bent, dan denk je dan ben ik de ware tegengekomen en dan moet ik nog zoveel leren. Waarom nou, het is de omgekeerde wereld, maar toch is het zo.
Ik denk wel dat ik weer naar een zielsliefde zou zoeken, ik kan heel slecht een relatie aangaan, omdat ik voor niemand zoiets intens voel en het daarom ook niet echt nodig heb. Ik denk ook dat je andere relaties opbouwt en daarvan leert om uiteindelijk de ultieme relatie aan te gaan met je tweelingziel. Maar omdat ik die heb gehad en zo erg lief heb is het moeilijk om weer terug te gaan. Net alsof je directeur bent van een ziekenhuis en opeens een baan moet aannemen als schoonmaker. Zo voelt dat en ik denk wel dat ik nog een liefdesrelatie zou kunnen aangaan, maar dan zou het inderdaad iemand moeten zijn, die een zielsverwant van me is of iets. Omdat ik anders het niet zou kunnen meer. En dat voel je gewoon. Ik ben als 20 jarige niet onaantrekkelijke vrouw gewoon afgesloten voor relaties, terwijl meiden van mijn leeftijd een dergelijke relatie hebben of er naar zoeken. Dus je bent tamelijk alleen.
Mijn tip is: Je moet blijven vechten, als je je tweelingziel of zielsverwant, hoewel ik van het laatste weinig weet, bent tegen gekomen. Omdat het betekent dat er iets bijzonders aan de hand is. Je moet heel veel leren, jezelf ontwikkelen en daarvoor moet je vechten. En niet opgeven ook al doet het zoveel pijn, dat je denkt dat je van het dak zou kunnen afspringen en dat je al aan het sterven bent van binnen, dan nog gewoon doorzetten. Je dingen blijven doen, jezelf ontplooien en dan kom je er wel. Want zo iemand belangrijks ontmoeten, dat kan geen toeval zijn.