Onbekend
Als je verliefd bent op iemand dan voel je dat met een KLIK en een gevoel dat blijft naslepen (verliefdheid) Wel deze klik voel je bij soulmates ook maar dan 100 keer zo erg, bijna onverdraagzaam…
Ik heb mijn partner op de hoogte gebracht maar heb verteld dat ik verliefd was (en zonder dat ik dat besefte, was ik niet verliefd, dit was diepgaande liefde, te diepgaand. Dus gingen we uit elkaar… Zulke verliefdheid had ik nog niet meegemaakt, op den duur ging ik dan ook beseffen dat dit niet normaal was. Ik miste hem constant, wilde constant weten waar hij zat, terwijl ik helemaal niet bezitterig of jaloers ben van karakter (nooit geweest). Eigenlijk was het niet leefbaar, zo hard dachten we aan elkaar en we wilden dan ook CONSTANT bij elkaar zijn (zo fel dat ik het niet gezond meer vond). Ik kreeg al snel het gevoel dat mijn leven nog maar oom 1 ding draaide: HIJ
We zijn even kort maar (veel té) krachtig samen geweest maar de aantrekkingskracht was groot, té groot beseften we beiden na een tijdje. Ons sociaal leven viel in duigen, werken was niet meer leuk, we wilden enkel samen onze tijd spenderen want alleen dan voelden we ons compleet, rustig, in onze veilige cocon, weg van alles… Er was geen enkel obstakel in onze relatie maar het besef kwam stilletjes bij beiden dat deze situatie niet ‘gezond’ meer was. We waren geobsedeerd door elkaar en hadden totaal geen oog meer voor iets of iemand anders… In het begin was het héél moeilijk om van elkaar af te blijven, ook als er anderen bij waren, konden we niet wachten tot die buiten waren… Enfin, de aantrekkingskracht was absurd en (onleefbaar) intens! En na een tijd kwam bij ons alle twee het besef dat we zo niet verder konden. We hebben er in samenspraak een einde aan gemaakt, je kunt je voorstellen hoe pijnlijk dit was voor ons alle twee maar we kregen hoe langer hoe meer het gevoel dat dit niet de bedoeling was, ons leven draaiden alleen nog om elkaar en als we elkaar niet zagen dan dachten we aan niets anders (we waren werkelijk geobsedeerd). Ik kon niet meer buiten komen zonder dat hij 20 keer belde: ‘Alles in orde, ben je ok? ‘ We hebben contact met elkaar gebroken, maar ergens voelen we elkaars aanwezigheid en vinden we allebei troost in het feit dat we van elkaar weten dat we bestaan en dat het goed gaat
Ook al voel je soms na een ontmoeting zeer intense gevoelens het is niet altijd verliefdheid. En als je verliefd bent is het niet altijd de (hogere) bedoeling om een relatie aan te gaan. Soms is de grootste vorm van liefde: ELKAAR LOSLATEN!!! En dat hebben we gedaan, we hebben afstand genomen van elkaar, maar ik weet en voel dat het ok is (na een lange periode van afzien).
Het meest bijzonder van zielsliefde vind ik dat we hetzelfde voelden en dat we wisten wat we wilden zeggen zonder woorden. Het intense oogcontact was FENOMENAAL. Niet te beschrijven. Misschien was dit een voorteken van het feit dat het voor ons niet de bedoeling was een relatie op te starten, maar het seksueel contact was niet zo fenomenaal. Zielsliefde kan je niet omschrijven of uitleggen, dit moet je voelen. De woorden die er het dichtst bij komen zijn ‘ONDRAAGLIJK intens’
Nu ik terug bij mijn vriend ben voel ik me rustiger, kan ik genieten van de liefde. Ik zoek niet naar opnieuw zielsliefde. Ik denk niet dat ik dit nog eens ga meemaken. En dan maak ik eerst de bedenking: ‘al een chance’. Toch ben ik enorm dankbaar dat ik hem ben tegengekomen en dat ik mag weten dat hij er is. Spijtig genoeg was de situatie voor beide partijen ondraaglijk
Ik denk dat ik vooral wil duidelijk maken dat het dikwijls niet de bedoeling is om verliefd te worden op een soulmate. Het is belangrijk te genieten van de positieve gevoelens die de ziel bij jou naar boven laat komen. Het is niet altijd de bedoeling om op deze gevoelens te reageren, maar GENIET van de gevoelens die vrijkomen als je denkt aan je soulmate of als je zijn foto ziet in je hoofd. En wat ik zeker weet is : LOSLATEN IS DE STERKSTE EN MINST GEMAKKELIJKE VOM VAN LIEFDE !!