Flappie
We hebben elkaar ontmoet in een lokaal café, wij keken elkaar aan, zijn gaan praten en hielden niet meer op. Het was allemaal vriendschappelijk en absoluut geen versieren of verleiden. Het was vanzelfsprekend dat hij mij thuis bracht en naast mij sliep en wakker werd, gewoon warmte en genegenheid, geen seks. Ik was net 10 maanden in echtscheiding en hij was vrijgezel.
Ik heb zielsliefde ervaren als iets vanzelfsprekends. Uiteindelijk hebben wij een relatie gekregen welke 2 jaar heeft geduurd, het was super. Hij was iemand waar ik 24 uur per dag bij kon zijn, zonder dat wij elkaar gingen vervelen. Hij kende mijn gevoel, ik het zijne, we hadden weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen. Ondanks dat de relatie over is, als we elkaar tegenkomen, voelen we dit van te voren en is die aantrekkingskracht er weer, we hebben allebei (het is nu 2 jaar over) geen nieuwe relatie, omdat we onbewust hetzelfde zoeken. Doordat het op een heftige manier is overgegaan, hij heeft mij zo gekwetst, dat in het in mijn gevoel gehakt is en diep mijn ziel heeft geraakt, we kunnen hier goed over praten, want ondanks alles wat er gebeurd is, wij blijven 2 magneten, ook al begrijpen mijn ouders en vrienden het niet. Alleen mijn beste vriendin, ziet, als hij en ik samen staan te praten, dat er iets onbegrijpelijks is tussen ons en dat het zo zonde is! Ikzelf zie het als een prachtige vaas, die zoveel waard was, maar gevallen is in 100 stukjes, we zouden hem beiden graag willen lijmen, maar hij wordt nooit meer waterdicht Zo zonde………….
Het was een ongekende liefdesrelatie, die op dit vlak perfect was, zowel seksueel als warmte, genegenheid, respect, het was ECHTE LIEFDE.
Obstakels in onze relatie waren dat onze levens te verschillend waren, ik alleenstaande moeder van een zoontje van 2, hij een backpacker en vol in het uitgaansleven, hierop is het uiteindelijk stukgelopen, hij kon de verantwoording niet op zich nemen. Ik wilde een stabiele thuissituatie.
Nu hebben we vriendschap, dit is voor hem niet bevredigend, zodra hij me ziet is hij weer in mijn leven, dan belt hij zoekt hij me op, soms loopt het uit tot een vrijpartij. Waar we beiden geen spijt van hebben achteraf. Ik kan gewoon geen relatie meer met hem hebben, omdat hij me zo heeft laten vallen. Ik weet dat hij toen op dat moment heel erg in de knoop zat met zichzelf, echter dit was geen reden om mij tot in het diepst van mijn ziel te kwetsen.
Wat mijn zielsliefde mij gebracht heeft is dat hij heeft mij geleerd mezelf te kunnen zijn, hij heeft mij door een hele moeilijke periode van een echtscheiding geholpen en mij geleerd voor mezelf op te komen en mijn gevoel te uiten. Het mooie is dat als hij nu met mij praat, ziet hoe ik veranderd ben en inderdaad dicht bij mijn eigen gevoel blijf en niet meer in een relatie stap met hem, vriendschap is voor mij genoeg en weten dat ik altijd op hem kan rekenen in goede en slechte tijden. Dit heb ik ondervonden na een ongeluk in Tsjechië in februari 2005, hij voelde in Nederland, dat er iets ergs met mij aan de hand was en toen ik buiten levensgevaar was, wilde ik alleen maar hem bellen, maar iets weerhield me.
Het meest bijzondere van zielsliefde vind ik het verhaal van mijn ongeluk in Tsjechië en onze bijzondere ontmoeting en de manier waarop onze relatie beëindigd is en dat wij de vriendschap herwonnen hebben ondanks alles.
Als hij ergens in mijn buurt is voel ik dat, dit heeft hij ook. We hoeven elkaar alleen maar aan te kijken.
De erotiek die we hadden was zonder schaamte, alle grenzen voorbij gegaan, met elkaar vrijen, zonder dat je nadenkt, dit heb ik helaas nooit meer meegemaakt en ook hij niet. Op een vanzelfsprekende manier, elkaars lichaam door en door kennen.
Onze relatie was beëindigd als mijn enige echte grote liefde, jammer dat ik hem met een andere vrouw in bed heb moeten aantreffen, waarna ik al zijn ruiten heb ingegooid uit pure liefde. Daarna besefte hij pas dat ik echt van hem hield, onvoorwaardelijk en dat het niet meer goed zou komen. Hoe kon hij twijfelen aan mijn liefde.
Eigenlijk zoek ik wel opnieuw zielsliefde, wetende dat ik dat niet meer ga vinden. Hoewel ik dit gevoel wel een beetje heb op dit moment met een man. Echter hij is gekwetst door zijn vrouw en beste vriend, ongeveer 1,5 jaar geleden en is absoluut niet klaar voor een relatie en steekt zijn energie in zijn werk, zoon en vriendenkring. Hij geeft wel aan dat hij mij erg leuk vindt, maar een relatie is op dit moment moeizaam….. Siert hem ook wel, dat hij niet van de ene in de andere relatie duikt. Een periode van alleen zijn is goed.
Zielsliefde is mooi om mee te maken, ben blij dat ik deze ervaring heb mogen meemaken en hij altijd een onderdeel van mijn leven zal blijven. Weet niet hoe dit loopt, als ik ooit weer een relatie krijg. Heb wel geleerd, dat ik voor een pure oprechte relatie wil, voor minder ga ik niet en blijf ik liever alleen.
Mijn tip is; als je het mag ervaren, geniet er 1000% van, het is zo mooi.