Angela
Op de kermis kwam iemand naast me zitten en ik voelde me opeens heel. Nooit, sinds ik heel jong was zo verbonden met mijzelf en de rest van het heelal geweest, hij voelde ook iets heel heftigs en dacht dat dat nooit meer over zou gaan.Ik heb me daarna spiritueel snel ontwikkeld en voel me beter in mijn vel dan ooit maar verlang alleen aldoor naar hem, weet niet of dat slijt maar zelfs de herinnering is goed genoeg om me helder te houden.
Ik voelde me voor het eerst bewoner van dit lichaam, alsof ik thuis kwam. Gaf me enorm veel energie en helderheid van geest, viel kilo’s af en ben in spiritueel opzicht enorm in ontwikkeling geraakt. Geniet ondanks het gemis van hem, kan geen contact meer hebben door onbegrip van zijn partner,steeds meer van mijn huidige bestaan. Er zijn me veel dingen helderder geworden en ik beleef zaken intenser dan ooit en hou voor het eerst van eigenlijk alles wat ik meemaak…. kan het moeilijk uitleggen, je moet het voelen. Alsof ik non-stop straal, voel heel veel liefde ondanks al het verdriet, wat ik ook nooit als zodanig wilde en kon voelen voorheen. Alles is oké…Al is er niets tastbaar anders.
Mijn partner is er heel erg van geschrokken en dacht dat ik gewoon verliefd was.Wat absoluut niet zo is volgens mij, dit gaat verder, ik had dit gevoel nooit gehad en ben blij het nu te kennen, al is het moeilijk te begrijpen dat het eenmalig lijkt, als ik terugdenk voel ik het weer en weet dat het er is en blijft maar ik kan het nog niet loskoppelen van diegene die het me liet ervaren. Mijn partner kan er niet mee omgaan, is bang en jalours en onzeker, dat zegt hij, ook boos en teleurgesteld. Ik vind dat heel erg maar kan er niets aan doen, zijn gevoel erkennen, maar jammer dat dat zo loopt.
Met mijn zielsliefde heb ik een liefdesrelatie zonder noemenswaardig lichamelijk contact, maar zo intens dat beide partners het als concurentie ervaarden, we schreven en spraken over het leven, ik wist alles al voordat hij het zei, weet niet hoe het andersom was maar hij vulde perfect mijn gevoel aan, voelde echt, gewoon af, we zijn ermee gestopt, hij kon het niet aan en ik wist ook niet hoe ik er mee om moest gaan. Liefde mag anderen geen pijn doen dacht ik maar daar denk ik zelfs nu anders over , liefde doet geen pijn, dat doen dogma’s en ideeën erover, maar het is goed de dingen komen zoals ze komen en ik heb erdoor geleerd. Had het niet willen missen.
Wat een obstakel was in de relatie met mijn zielsliefde is dat we beiden getrouwd zijn en niemand wilden kwetsen. In eerste instantie voelden we ons wel gekwetst door het afbreken en het verdriet en de woede van onze partners, hoe dat nu voor hem werkt kan ik niet vragen want hij heeft me gevraagd uit de buurt van hem en zijn vrouw te blijven, zij is helemaal overstuur (heeft verlatingsangst) en bedrijgt me zelfs uit angst.Ik kan geen bedreiging zijn als ze van elkaar houden, maar komt tijd, komt raad, ik zie wel hoe de dingen ontwikkelen, wacht niet af maar probeer mijzelf te doorgronden en verder te leven en te leren van mezelf en anderen. Hoop op geluk voor iedereen, dat kun je niet van een ander krijgen als je het zelf niet hebt.Hij en zij komen niet gelukkig over en dat maakt me af en toe wel onzeker, maar ik zie wel, laat het rusten.
Mijn zielsliefde en ik wilden wel een liefdesrelatie maar het kon op dat ogenblik gevoelsmatig niet, al hadden we die wel op een andere manier en bij mij is die er nog. Als ik hem voorbij zie fietsen of aan hem denk voelt het alsof er een magneet of zo aan me trekt en dan voel ik me gelukkig en ongelukkig, half maar toch heel, levend als nooit tevoren…..heel raar. Ook als ik soms per ongeluk toch oogcontact heb voel ik die kracht maar het zal niet zo moeten zijn……geen tijd vermoedelijk, maar met het idee dat er niets is dan nu, is het er nog, alleen de lusten staan erbuiten en ik mis mijn weerklank in hem en zijn invloed op mij.
Ik doe mijn best blij te zijn met wat ik erdoor geleerd heb en ik baal als ik voel dat hij zich rot voelt. Hier zouden we over moeten kunnen praten maar zijn partner snapt er echt niets van en wil me niet in de buurt hebben. Klinkt erg raar maar dat is het ook, ze is zo bang en zelf ben ik dat ook jaren geweest en angst is irreëel maar vreselijk en ik kan het niet bij haar wegnemen, ook al heb ik dat geprobeerd. Ze houden het denk ik zelf in stand en het zal misschien ook tot hun ontwikkeling bijdragen, dat hoop ik maar anders is het helemaal zo naar voor niets.
Wat deze zielsliefdervaring mij gebracht heeft is dat ik op gevoels en intuïtief niveau enorm in beweging ben, zeg maar dat ik race over de spirituele snelweg en de wereld wordt er alleen maar begrijpelijker door, het leven mooier en dat uit mijn mond, kan het zelf soms niet vatten, maar het is heerlijk.Een zalig ongeluk, heb mezelf gevonden door hem te ontmoeten.
Het meest bijzondere vind ik; het je helemaal begrepen en thuis voelen zonder iets te doen of te zeggen. Heel rustig terwijl alles ongekend in beweging leek van binnen. Heel en goed. Een intens verlangen naar elkaars nabijheid.
We hebben samen geen erotiek beleefd, bewust voor gekozen maar achteraf wel spijt, zelfs huidcontact tussen ons was al vuurwerk.Gek hé? Alles trok aan me en maakte me levend..
Zielsliefde is voor mij een volmaakt gevoel van liefde. Kan het niet omschrijven, Heel, al voel ik me nu niet half, maar zou het graag weer hebben, gelukkig……echt.
…Ik weet niet of je je liefdesrelatie, huwelijk of andere relatie moet beeïndigen voor dit gevoel. We konden het niet in ieder geval. Willen onze partners, waar we ook van houden, zijn vrouw’s dochter en mijn zoons geen onnodig verdriet doen. Het was te heftig en te veel om te overzien toen en nu is het later en leven we verder zonder elkaars nabijheid en zien we wel wat het leven nog meer brengt.
…Ik heb nooit naar zielsliefde gezocht, zo’n soort liefde voel ik nu nog maar wel door hem. Van ieder ander houdt ik anders, zelfs van man man en kinderen….vreemd genoeg. Maar de liefde is enorm en ik voel het voor het hele leven.
De liefde die hij bij me wakker maakte was mijn redding, een opstap naar waar ik nu ben, in een heerlijk leven met narigheid en geluk, pijn en euforie, niet meer bang voor wat dan ook, alleen hoopvol en ongeduldig af en toe maar dat vindt zijn plek ook wel. Ik ben in ieder geval bewuster dan ooit. Zonder dat ik het had meegemaakt was dat waarschijnlijk niet zo snel gebeurt. Kan er alleen maar voor bedanken, verdriet om ons afscheid heb ik wel maar het was het waard.
Ik geloof niet in toeval. Mijn tip; onderzoek je innerlijk en het leven, leer van alles en bekijk alles van alle kanten, sta open en geniet als je kunt en maak jezelf en anderen gelukkig, ché sera, sera!!!! Als je hem of haar tegenkomt weet je het direct