Miriam

Een weerzien na verschillende jaren… Nooit gedacht hem terug te zien, altijd stilletjes gehoopt. Ik kende hem van jaren terug, altijd gecommuniceerd op een spiritueel niveau, ik voelde mij goed bij hem. Niet meer, niet minder… Door omstandigheden hebben we elkaar niet meer terug gezien. Ik was toen achterin de dertig, hij achterin de zestig…
De ontmoeting leek van boven uit geprogrammeerd Voor mij was het overrompelend, het gevoel dat er geen jaren tussen zaten (een 8-tal jaren zagen we elkaar niet), het leek alsof hijzelf daar gedropt werd op die bewuste plaats, dat bepaalde moment. Een allesomvattende handdruk, overweldigend geluk elkaar terug te zien, een moment van eenheid, elkaar begrijpen met een enkel woord. Had dit nog nooit meegemaakt en ook nooit verwacht dat dit zou gebeuren.
De relatie die we hadden was een vriendschapsrelatie: goede gesprekken, zich op een golflengte voelen, uitwisselen van ideeën. Ik heb niet het gevoel gehad dat hij boven mij stond en omgekeerd, ondanks het leeftijdsverschil. Toen niet beseffend, ik althans niet, waarom ik naar hem toe getrokken werd. Je kan je met veel mensen verwant voelen, maar diep in mezelf weet ik nu dat ik toen ook meer voelde dan gewoon vriendschap. Vandaar mijn diepe wens gedurende de voorbije jaren hem ooit eens terug te mogen zien…
Mijn partner maakte er geen punt van, ook niet toen ik verwoordde dat ik hem al eeuwen kende en zo blij was hem terug ontmoet te hebben. Waarschijnlijk door het grote leeftijdsverschil (25jaar), is voor hem het makkelijker te aanvaarden (geen fysieke bedreiging…). Kon er ook altijd goed met opschieten. Hij beseft niet wat er zich binnenin mij afgespeeld heeft, dat bewuste moment en erna, dit al gedurende een jaar…

Mijn zielsliefde en ik hebben nooit een persoonlijke relatie gehad. We hebben het er ook nooit over gehad. We waren beiden gehuwd, ik met kleine kinderen en hij reeds uit de kinderen. We hadden gemeenschappelijke vrienden die we vaak ontmoetten… Er was enkel het zich goed voelen bij elkaar (ik althans) en blij zijn als hij er was. Voor mij voelde dit anders aan als incompleet.
We hadden ook geen liefdesrelatiewens, dat was niet aan de orde. Maar door die bewuste her-ontmoeting zijn er bij mezelf gevoelens naar de oppervlakte gekomen waarvan ik nooit gedacht had dit te ervaren en die het me het voorbije jaar erg moeilijk gemaakt hebben.
Sinds die bewuste ontmoeting heb ik hem een paar maal uitgenodigd waar hij op ingegaan is, samen met oude vrienden. Ik veronderstel dat dit herhaald zou kunnen worden in de toekomst, hij ging het initiatief nemen.
Het heeft mij veel chaos in mezelf gebracht nadien, het onmiddellijke gevoel op dat bewuste moment van niet meer terug te kunnen, het ook niet te willen. Een enorme energie in mezelf, mij zeer diepverbonden voelen met hem. Veel pijn nadien door de scheuring opnieuw (elkaar niet vaak zien). Soms de klok willen terugdraaien opdat dit niet had gebeurd, is soms ondraaglijk…. Een diep contact met mezelf, inzichten in mijn levensweg.
Het meest bijzondere vindt ik het verdrinken in elkaars ogen, een stralende diepe blik, het diepe eenheidsgevoel (bij mij althans) opdat bewuste moment. Het overrompelend gevoel. Mijn leven werd 180 graden gedraaid, innerlijk althans, niets is meer hetzelfde en alles door die spontane ontmoeting. Een grote verinnerlijking vond plaats en is nog steeds gaande.
Het voelt voor mij als een liefde niet van deze wereld, wetend dat ik dit meeneem op een ander niveau. Het doet er niet toe dat ik nu geen liefdesrelatie met hem kan hebben, ik geloof in de energetische samensmelting en ik hoop dit ooit bewust te mogen beleven. Wel soms de behoefte gehad om hem teder aan te raken of dicht tegen hem aan te kruipen… Als hij er is en we elkaar opnieuw zien dan is er die oplading die helend is voor mezelf maar ook voor anderen in mijn omgeving…
Hem niet zien of horen kan pijnlijk zijn, maar er blijft de hoop dat ik hem vaker zal zien. Ik geloof in een doel van dit opnieuw samen-zijn.
Ik heb hem wel meer of min verwoord hoe verbonden ik mij met hem voel en ook het initiatief achteraf genomen om hem nu en dan eens te zien, (waar hij eigenlijk heel blij om was) Doch hij heeft zelf nooit met woorden kenbaar gemaakt wat hij voelt en wat hij ervaren heeft. Ik weet dat hij het grotendeels wel eens was en blij was met mijn uitingen.
Nog een tip die ik anderen wil geven is; Niets forceren, geduld hebben, onderscheidingsvermogen, je intuïtie volgen…