Sabine

We spraken elkaar een jaar door de telefoon omdat ik op een kindje paste wat naar een speciale school ging en zijn familie heeft een taxibedrijf en hij zat regelmatig aan de telefoon want ik moest die tijden weten. In dat jaar hadden we elkaar nog nooit gezien maar wel gesproken. We hadden allebei een relatie; hij getrouwd en ik samenwonend. Op een dag moest ik voor een ingreep naar het ziekenhuis, ik ben met de trein gegaan en ging ook weer terug maar het was al een beetje laat; 19:00. ik denk ik bestel een taxi ik kreeg hem aan de telefoon. Hij zei; ik kom je wel halen, ik wil wel eens weten wie er achter die telefoonstem zit. Zogezegd zo gedaan. Wij zagen elkaar. Ik zag er niet uit, ik woog 104 kilo, toen zei hij Jezus wat ben jij mooi, en ik dacht wow dit is het. Twee uur met elkaar gepraat, ik zei ik moet nu naar binnen, hij zei nee je blijft nog even zitten en deed de intercom van de taxi uit en deed de deur dicht die ik inmiddels geopend had. We hebben nog een uur zitten kletsen en toen moest ik echt naar binnen. We ontmoeten elkaar precies op het moment dat we allebei een crisis situatie meemaakten in onze relaties. We misten allebei hetzelfde in een relatie maar we hebben nog nooit samen de liefde bedreven. Wel elkaar vastgehouden dat voelde zo veilig dat heb ik nog nooit bij iemand gehad. We hebben vele uren samen door de telefoon gepraat. Dat duurde ongeveer 4 jaar en toen ging hij met zijn gezin en familie op skivakantie. En daar gebeurde iets heel ergs, hij was tegen een boom aangeskied en raakte een paar weken in coma maar kwam er gelukkig redelijk goed uit maar heel erg veranderd van karakter. Sindsdien ziet hij mij de ene keer wel staan en de andere keer weer niet en nou zeven jaar later allebei onze relatie ontbonden nog steeds niet bij elkaar mis ik zijn aanwezigheid vreselijk en wil ik hem nog steeds. Niemand kan aan hem tippen, ik voel een stuk leegte die ik niet kan omschrijven. Ik wil alleen hem en dat is al zeven jaar zo. Ik hoop dat we ooit bij elkaar komen. Ik heb het gevoel bij hem dat we samen iets af moeten maken.
Mijn toenmalige partner begreep het wel natuurlijk want ik lag met mijn ex niet op 1 vlak maar hij vind het natuurlijk wel erg want hij is mij kwijt.
Ik heb het zielscontact ervaren alsof we 1 waren, dat heb ik nog steeds. Ik heb er ook veel verdriet hiervan nog. Het voelt net alsof er een stuk uit je hart gerukt word.
Mijn zielsliefde en ik hadden een intense platonische relatie. Als de ene een liefdesrelatie wilde dan wilde de andere niet en andersom. We hebben nu geen partnerrelatie samen maar hij twijfelt, dan wil hij wel en dan niet. Maar ik kan hem niet opgeven zo voelt het. Ik voel dat er meer is weggelegd voor ons. Ik wacht op hem.
Het grootste obstakel dat we tegenkwamen is dat we er allebei nog niet klaar waren voor elkaar en eerst onze eigen taken nog moesten afmaken met onze relaties en persoonlijke taken. En dan pas bij elkaar kunnen komen.
Wat zielsliefde me heeft gebracht is dat ik nu weet wat echte zielsverwant is en dat heb ik nooit met een ander gehad. Dus ik zal nooit voor minder gaan. Het meest bijzondere was dat we elkaar perfect aanvoelde zonder wat te zeggen dat je weet dat je bij elkaar hoort. In ieder geval geestelijk.
Ik kan het niet goed omschrijven maar dat als we bij elkaar zijn dat alles compleet is zo zuiver.
Buiten mijn kinderen om vind ik dat zielsliefde het wonderbaarlijkste is in mijn leven.

Wat ik verder nog wil zeggen is; ga nooit op het gevoel van anderen af. Wat jij voelt is het zuiverste wat er is.