Onbekend

Mijn zielsliefde heb ik ontdekt toen ze me vertelde dat ik te dicht bij kwam en haar uit balans bracht. Ik haalde haar teveel uit zichzelf. Ze besloot aan de korte relatie van, pak ‘m beet 3 maand, er een eind aan te maken om het los te kunnen laten. Pas toen ontdekte ik de onvoorwaardelijke liefde voor haar.
Het was voor mij een zeer schokkende ervaring. Iemand die in je ziel zit en die je niet meer kwijt wilt. Ik word er zeer onrustig van en elk moment van de dag denk ik nog aan haar.
In de korte tijd dat we elkaar hebben ontmoet was het fantastisch, zowel seksueel als gewoon samenzijn. Voelde als thuiskomen.
Het werd vanzelf een liefdesrelatie die weliswaar kort duurde, maar wel zeer intens was.
We zitten nu in het proces van loslaten. Waarschijnlijk is zij daar verder in dan ik.
Mijn emoties en geluksgevoel/verdrietsgevoel zijn echt aan de oppervlakte gekomen.

Het seksuele was fantastisch. Alsof we één waren. Het was niet de lust, maar de liefde die ik voelde. Vooral wanneer ze kwetsbaar was vond ik haar zò mooi. Ik ben één keer bij haar thuis geweest en ze liep daar lekker in haar huiselijke kleren en dat was voor mij het mooiste moment haar te zien.

Het zielsliefdegevoel is voor mij beangstigend, maar ik heb het nooit willen missen.
Ik kwam te dicht bij haar en bracht haar in onbalans. Het was misschien niet gelijkwaardig (althans, dat vertelde ze me)