Onbekend

Hallo allemaal, Ik ken mijn tweelingziel nu 7 maanden en in het begin wilde hij mij altijd graag zien, deed hij moeite en was het ontzettend fijn samen.. Sinds 3 maanden is het anders en ik heb tot 2 keer aan toe het contact met hem verbroken! Dit is absoluut niet wat ik wil maar het voel alsof ik geen andere keuze heb. Hij verteld mij dat zijn gevoel dood is voor de mensen om zich heen, hij koelbloedig is en mij pijn gaat doen en dat hij mij dat niet wilt aandoen! Heb het idee dat hij ook bewust dingen tegen mij zegt om me te kwetsen en af te schrikken.. Want zo blijf ik natuurlijk op afstand en kan ik zijn maskers niet van hem aftrekken.. Ik heb nu dus geen contact meer met hem maar ik ga kapot van het gemis wat ik voel en ik kan me nergens meer op concentreren en verlies alle blijdschap in de dingen om me heen! Waarschijnlijk hoort deze gescheidenheid bij het proces om te groeien maar ik merk dat ik er niet mee om kan gaan en hem ontzettend graag weer wil zien! Ik ben alleen bang dat ik dan weer in die cirkel terecht kom.

Antwoord 1
Hallo, ik weet wat je voelt. Je voelt je geamputeerd en het doet pijn. Waar ik me aan vasthoudt is dat zielsliefde geen persoon is maar een ervaring. We zijn elkaars spiegels met het doel om te groeien.Ik ben een man en weet sinds 6 maanden dat mijn oud collega mijn tz is. Ik heb dit ook gedeeld met haar. Sindsdien heb ik niets meer van haar vernomen…wat pijn deed. Ze is bang en angstig,maar ik weet dat we elkaar een keer weer tegenkomen en laat haar nu los..Trekken werkt alleen maar averechts..Ik voel haar aanwezigheid en liefde regelmatig en ja ik ben ook getrouwd. Dus het is lastig… maar laat het los en ga kijken waar jij nog in kan groeten. De liefde die je voor je TZ voelt moet je eigenlijk spiegelen naar jezelf. Liefs en veel sterkte, want af en toe huilt je hart… (M.)