Onbekend

Voor degenen die het nu nog lastig vinden, met de tijd zul je er misschien anders naar kijken. Ook ik heb al die stadia doorlopen; kan toch niet waar zijn, gebroken hart, keihard op mezelf teruggevallen, zulke liefde in de vorm van een relatie voorbij (ik was 23 destijds); het was als donderslag bij heldere hemel en vervolgens uit elkaar om de meest onmogelijke redenen alsof het script geschreven was zonder daar iets aan te kunnen veranderen. Energetisch contact, nog frustrerender.
Uiteindelijk word je zo met de neus op de feiten gedrukt. Zielliefde draait om jezelf; vind, voel en zie het in jezelf, koppel het los van de persoon. Want juist de karakters en de lessen die beiden te leren hebben staan in de weg. Het zou misschien wel kunnen in een later stadium dat je elkaar weer vindt, als beiden genoeg geleerd hebben, maar dat doet er nu niet toe. concentreer je op jezelf. Wat ik ervaren heb, je mist namelijk je eigenliefde; iets wat jij in jezelf denkt te missen, wat je denkt bij hem of haar te kunnen verkrijgen. De energie die jij bij je draagt, komt overeen met die van je ‘partner’ vandaar dat het allemaal zo onwijs en intens klikt. Er zijn heleboel mensjes die dezelfde energie dragen als jij =). Het is een ervaring met die persoon, wat een spiegel is (jij bent hem of haar niet letterlijk) en die liefde komt uit jou. En alleen uit jou. Alleen je gedachten hierover zorgen ervoor dat je lijdt. Leer van jezelf houden, creer je eigen geluk, neem niet genoegen met minder dan het allerbeste, kom voor jezelf op en het is allemaal zoveel beter daarna, echt!