Onbekend

Ik heb sinds januari dit jaar dagelijks contact met een man die ruim 10 jaar lang als broer voor mij is geweest toen ik in het buitenland woonde. 20 jaar heb ik hem niet gezien tot zijn zus trouwde en nu dan sinds begin dit jaar contact. eind vorig jaar (okt-nov) kwam het gegeven binnen dat ik mijn zielsliefde tegen zou komen. ik wist niet wie of wanneer maar wel dat het in 2012 zou zijn. dat contact is er nu dus… dagelijks soms meerdere keren per dag. ik mag hem begeleiden in zijn tocht naar het vinden van zichzelf. ondertussen voel ik al zijn emoties en mag ik hem op afstand begeleiden (energetisch) en per mail confronterende vragen stellen vanuit gegevens die hij zelf heeft gegeven zodat hij helderheid krijgt. ik voel het nu wanneer hij aan mij denkt wat trouwens een nieuwe ontwikkeling is. mijn vraag; het komt over als een weten; dit is hem; dit is mijn zielsliefde. ik kan geduld behouden die ik normaal niet heb maar mijn dag is niet meer compleet zonder contact te hebben. hoe kan het als een weten binnen komen? zo weet ik ook dat dit een daadwerkelijke relatie zal worden zolang ik hem de ruimte geef om zich te ontwikkelen en dit deel van zijn proces te laten doorlopen zonder dat ik ook maar aangeef wat er allemaal echt speelt. tegelijkertijd dat dit als een weten aanvoelt twijfel ik… hou ik mijzelf voor de gek? directe antwoord die binnenkomt is nee… dat doe je niet. sterker; zijn vader is een gids van mij en steunt mij in alles… maar toch… dat kleine stukje onzekerheid… iemand?

Antwoord 1
Beste vraagsteller, wat jij beschrijft is helemaal geen inbeelding maar je innerlijk weten (dat dus goed ontwikkeld is!) dat jou heel helder laat weten dat het je tweelingziel is. Je mag er op vertrouwen dat dit klopt. Als jouw gevoel zegt dat dat deze man is, dan is hij het. Ook uit de rest van je verhaal maak ik op dat het hier echt om een tz gaat (het kunnen wachten op hem, ook al duurt dit jaren, het geduld, hem mogen begeleiden, energetisch, etc). Waarom ben ik zo stellig in mijn mening? Omdat ik zelf precies hetzelfde ervaren heb enkele jaren geleden en ik je kan vertellen dat het ook echt om mijn tz ging. Ik ben als het ware heel langzaam spiritueel ontwaakt en leerde steeds meer op mijn innerlijk weten vertrouwen. Ik voel me gezegend dat ik het allemaal mocht weten, hoe moeilijk het vaak ook is (dat zul je wellicht ook nog gaan ervaren, het is inherent aan het leren kennen van je tz). Ik kreeg ook door dat het bij ons nog een kleine 30 jaar duurt tot we klaa! r zijn voor een hereniging. Daarvan zijn er nu 2 voorbij….ondertussen mag ik hem helpen te groeien. Ik heb net als jij een begeleidende gidsende rol. Mijn TZ op zijn beurt was altijd als een broer voor mij, ontzettend zorgzaam en lief, ik ken hem ook al heel lang. Maar ik kreeg na enkele jaren meer gevoelens voor hem dan je voor een broer hebt normaal. Die intense verlieffdheid ging niet over, werd alleen maar sterker. En nu, na 18 jaar is het er nog steeds maar met de wetenschap dat hij dus mijn tz is. Ik kan alles nu veel beter plaatsen wat ik ooit gevoeld en meegemaakt heb met hem. We zijn altijd verbonden energetisch, en ik droom heel vaak over hem. We zien elkaar ook vrij regelmatig en hebben een leuk contact. Of hij het ook weet? In zijn hart wel. Maar hij laat het nog niet helemaal toe. Dat komt met de jaren. Ik merk tussen nu en twee jaar geleden wel een groot verschil daarin. Hij is veel meer naar me toe gegroeid op geestelijk gebied, opener geworden en ook eerlijker. Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt, en dat je ook op jouw intuitie durft te vertrouwen. Het is zo’n mooie reis die je aan het maken bent, met loodzware moeilijke momenten, maar zonder die momenten zou je de andere kant, de meest prachtige momenten, ook niet kennen. Heel veel liefs en als je vragen hebt stel je ze maar!
(Onbekend)

Antwoord 2
Wat een mooi verhaal vragenstelster. Dat jij je tz mag begeleiden. Ik vind het ook af en toe lastig om op mijn innerlijke stem te blijven vertrouwen, zeker in de perioden dat het contact met tz even iets minder is of als ik het heel moeilijk heb. Maar reacties zoals deze – en ook antwoord 1 maken het weer makkelijk! Dank jullie wel en veel succes allebei. Het helpt me daarnaast ook om toch vooral niet te vergeten dat ik vroeger mijn innerlijke stem niet heb gevolgd wat tot verwijdering leidde tussen ons en dat wil ik uiteraard niet meer.
(Onbekend)

Antwoord 3
Sorry voor de late reactie… maar wat ben ik blij met de reactie van jou nr.1… ik ben ten eerste niet de enige en ten tweede; ik hou mijzelf niet voor de gek! nu wist ik dat wel diep weggestopt ergens achter in mijn bewustzijn maar ik wil altijd bevestiging hebben… deze verbinding is zwaar maar een waardevolle ervaring. iets dat ik voor geen goud zou willen missen! gisteren heeft mijn zt/zl aan zijn vrouw verteld tijdens rel.therapie dat hij uitgeblust is en zich niet kan voorstellen dat de liefde ooit nog terug komt. eindelijk heeft hij het gezegd! en dat hebben we aardig geweten zeg! gisteren was chaos maar ondanks dat kon hij toch aangeven dat hij de begeleiding kon voelen. vandaag beiden helemaal kadoek… hij van stress huwelijk en werk en ik door ziekte en toch dat beetje teveel eigen energie erin gestopt hebben in…. maar goed, ik heb het er voor over, dat weer wel. ik herstel wel weer. wat mijn dag afgelopen weekeinde goed maakte is het feit dat hij aangaf de contact te zullen missen nadat ik aangaf dat ik waarschijnlijk niet op de computer kon de komende week door fysieke aandoening. vergat ter plekke mijn pijn! goed… dat is lekker gezwijmel. ik zal hier nog regelmatig langskomen, herhaaldelijk lezen om weer kracht en steun te vinden want menslief… hoe mooi het ook is; zo’n verbinding is verdraaid moeilijk!!! en leren dat we allemaal mogen… ongekend! nogmaals bedankt? ontzettend gewaardeerd!
(Onbekend)