Onbekend
In hoeverre kan een tweelingziel je herkennen als hij zelf helemaal niets af weet van dit concept? Ik denk dat hij het ziet als een grote aantrekkingskracht/verliefdheid. Wat ook zo is, maar dan met al die veranderingsprocessen die erbij komen. Alleen heb je dat niet of weinig bij een andere relatie dus ik weet niet hoe ik verder moet gaan en hoe hij nu denkt of voelt over ons. Ik laat hem los uit liefde en ben ervan overtuigd dat als we samen horen te zijn het wel zal gebeuren. Maar mag ik hem ondertussen af en toe weer contacteren, zoals vrienden? Ik heb schrik dat hij nu onze band/relatie al veel te ingewikkeld vind alvorens we over een officiële relatie kunnen spreken en hij hierdoor zal afhaken. Of zal zijn veranderingsproces onbewust verder gaan en ons weer dichterbij brengen? Die is nu bij hem ook wel bezig, dat voel ik/merk ik. Alvast bedankt! Groetjes
Antwoord 1
Dit lijkt erg op de situatie zoals die zich bij mij voordeed. Ook een enorme aantrekkingskracht van meet af aan. Dat de aantrekkingskracht er tussen jullie is, mag duidelijk zijn. En ergens denk ik ook wel dat er bij hem herkenning is opgetreden, alleen kan het zijn dat hij dat op een andere manier uitlegt. Dat hij er een andere naam aan wil geven en daar is niets mis mee. Want de ervaring blijft dezelfde! Het gevolg van de herkenning blijft hetzelfde, al geeft hij er een andere naam aan. Vergelijk het met geloven in God. Ik geloof in God, maar er zijn genoeg mensen die het liever Universum, Bron, het Al noemen. Maar gaan we er dieper op in, dan blijkt het allemaal op hetzelfde principe neer te komen. Geloven ik en die anderen in hetzelfde, maar we noemen het anders. Als jullie veel van elkaar gaan leren, als jullie een enorme groei gaan doormaken, al dan niet samen, dan maakt het eigenlijk niet meer uit welke naam hij er aan geeft… En wat je zegt: als het zo moet! zijn tussen jullie, dan komt het ook wel op zijn pootjes terecht uiteindelijk. Het is goed dat je hem nu loslaat en dat je niet lijdzaam afwacht, want daarmee doe je jezelf te kort. Je bent goed bezig!(Onbekend)
Antwoord 2
Ik wist ook helemaal niets van het concept zielsverwantschap, voelde wel verliefdheid en wist ook meteen dit gaat nooit meer over, wij horen bij elkaar. Ik voelde en wist ook dat zij hetzelfde voelde alleen ze wilde er niet over praten en ontkende het. Het universum stuurde mij van alles op mijn pad om mij duidelijk te maken dat wij zielsverwanten waren en uiteindelijk is dat gelukt. Nu achteraf is gebleken dat zij het al veel langer wist dan ik en dat ze er al jaren heel intensief mee bezig was, en ik weet nog steeds niet hoe lang al. Hoop ooit het hele verhaal van haarzelf te horen, het fascineert me. Soms denk ik, die vrouw is bezeten van mij als ik zie hoe en hoe lang ze er al mee bezig is en er nooit over heeft kunnen of durven praten, vind je het gek dat je dan narcistische trekjes krijgt? Ze is eigenlijk hartstikke lief en zit gigantisch met zichzelf in de knoop volgens mij. Erg gecompliceerd tz-stel zijn wij haha, hoop wel dat wij ooit open en eerlijk met elkaar kunnen praten, desnoods pas in het bejaardentehuis, hoewel ….. gaan wij dan de rest van ons leven zo spannend doen? hoe hou ik dat vol? oja overgeven aan…. loslaten… acceptatie, ik weet het allemaal zo goed :-). (Onbekend)
Antwoord 3
@Antw. 2 Zo herkenbaar, een beetje een tragikomedie. Soms tragisch, soms een komedie en tegelijkertijd een romantisch drama. Hoop toch dat jullie nog voor het bejaardentehuis met elkaar kunnen praten in alle openheid. Maar die grap over ‘t bejaardenhuis heb ik ook wel vaker gemaakt, al heb ik zelf geen trek om in een tehuis gaan te zitten, haha. Het heeft te maken met de gedachte dat het je toch niets meer uitmaakt op een gevorderde leeftijd en je dan de waarheid makkelijker zegt. (Onbekend)
Antwoord 4
Dank je antw.3, ik vind het zelf vooral een romantisch drama, nooit gedacht dat ik daar een hoofdrol in zou spelen :-(, ik hoop idd ook op een happy end haha of iig een open en eerlijk gesprek tussen ons want ik vind het echt doodzonde (sorry voor het woord) om zoiets moois naast je neer te leggen en er pas over durven praten als het toch allemaal niets meer uitmaakt. Je leeft ook nu, dat is je gegeven, en het is aan jou om er iets van te maken. Toch jammer of gemiste kans als je straks in dat bejaardentehuis (OK liever niet, bij wijze van dan maar) tot de conclusie komt dat je het eigenlijk veel eerder had willen zeggen, wat heb je te verliezen? Wens je alle liefs! (Onbekend)
Antwoord 5
Bedankt voor de reacties! Ik had de vraag gesteld en er ging gelijk al een hele nieuwe wereld voor mij open met deze antwoorden. Antw 1, wat je zegt is exact hoe ik het aanvoel. Wij zijn beiden nog zeer jong, begin twintig, hij is een man dus hij zal zich niet in het spirituele verdiepe maar hij zal er wel zijn eigen gedacht van hebben. Zo voel ik het ook aan. Nu is het echter zo dat hij mij heel plots volledig blokkeert/afstoot. Ik dacht dat ik het allemaal onder controle had, maar neen.. hiervan heb ik echt mijn ups&downs. Ik lijk wel gek te zijn geworden.. Naar mijn gevoel stoot hij me af door 1 onbelangrijk incident op msn, maar die hij blijkbaar niet min vond ofz. Antw 2, ik kan me zooo herkennen in je verhaal, maar dan in het vrouwelijke deel, haha 🙂 Hij zou verschieten hoelang ik er al mee bezig ben, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt daar iets over te zeggen! Enja hij,.. hij merkt ook wel iets, maar niet tot het punt dat hij signalen krijgt van het universum. Jammer, dat zou het allemaal zo veel makkelijker maken. Ik vraag mij daarbij af of er meerdere mensen zijn waarvan hun tweelingziel helemaal niet van het spirituele afweten en hoe het nadien verder gaat of hoe zij hiermee omgaan? Ik probeer allesinds goed bezig te blijven en laat het los! Is alleen moeilijk als je nu een hele maand vakantie hebt! Groetjes (Onbekend)
Antwoord 6
@antw5, hoi ik was van antw2, als je hier leest op de site kun je zien dat er mensen zijn die hun hele leven er al mee bezig zijn, lijkt me vreselijk om zo lang met zo’n “geheim” rond te lopen, misschien is het voor vrouwen nog iets gemakkelijker dan voor mannen want die praten hier helemaal niet over volgens mij. Wel een verademing dan hè? zo’n site waar je alles kwijt kunt en nog herkenning vindt ook, en wat zou het heerlijk zijn om er met je twin over te praten (gewoon blijven dromen, misschien komt het ooit weleens uit en anders gaan we ons focussen op “the secret” haha). En is vakantie er juist niet voor om alles los te laten? moment van bezinning, gewoon genieten van het leven, maarja ik herken het wel hoor, dan juist komt je tz patsboem keihard binnenvallen.(Onbekend)
Antwoord 7
Antw.5, ik heb nog een tip voor je. Als je echt ups&downs hebt van veronderstellingen moet je het misschien proberen los te laten, zeker als je niet “echt praat” met elkaar, misschien moest hij wel hartelijk lachen om je MSN bericht en is er iets heel anders aan de hand. Dat is nl waar het steeds tussen mijn tz en mij fout gaat, hij probeert voor mij te denken maar omdat zijn ego nogal eens parten speelt, klopt het niet, en als je dan niet “echt praat” kunnen er veel misverstanden en frustraties ontstaan. Laat het los …… werkt het beste, sterkte en liefs! (Onbekend)
Antwoord 8
Ik ben zelf niet-gelovig opgevoed, was dus eigenlijk blanco en ik denk dat dat de reden is geweest dat ik het spirituele snel heb opgepakt of geaccepteerd. Heb “het” mijn hele leven lang open gelaten en geleefd zoals ik dacht dat goed was, heb altijd mijn gevoel gevolgd. Bestaande religies spraken mij niet aan omdat ik zag in wat voor keurslijf je dan wordt gestopt met opgelegde regeltjes. Ik had mijn eigen geloof zonder naam haha, maar ik geloofde vooral in mezelf en dat ik zelf wel kon bepalen wat goed en slecht was. Na de ontmoeting met mijn twin gebeurden er allerlei bijzondere dingen en kwamen er steeds meer tekens op mijn pad. In het begin denk je dan nog aan “toeval” maar al snel waren er veel te veel toevalligheden en dan ga je je verdiepen in het spirituele. Dat laatste heb ik altijd ver bij mij vandaan gehouden omdat ik het eng vond en heel diep van binnen wist dat ik daar ontvankelijk voor zou zijn. Maar als je daar puur vanuit Liefde in duikt en voor openstaat is er niets om bang voor te zijn en dan krijg je zoveel bevestiging van het universum dat je er niet meer omheen kunt. Je moet er echter wel voor open staan, je moet het durven toelaten en ik denk als je een “gelovige” achtergrond hebt dat je dan toch een rugzak met je meedraagt die belemmerend kan werken en waar je eerst doorheen moet. Uiteindelijk als je heel diep gaat, geloven we idd allemaal in hetzelfde en maakt het niet uit welke naam je er aan geeft. Belangrijk is wel dat je daarbij je eigen pad blijft volgens en je niet laat leiden door “door anderen” opgelegde regels , meningen en ideeën. Bij mij ging het concreet ongeveer zo; heb heel veel gelezen, echt heel veel en als ik iets las “wist” ik gelijk, dit klopt wel of dit klopt niet of hier kan ik nu even niets mee dus leg ik het naast me neer. Zo heb ik mij het spirituele eigen en vertrouwd gemaakt, en ik weet nog lang niet alles en dat hoeft ook niet, zolang het voor mij maar goed voelt weet ik dat ! ik op het juiste pad zit. Jeetje, zwaar verhaal geworden, maar het moest even …. liefs. (Onbekend)