Onbekend
Ik maakte zojuist weer wat mee. Ik fietste naar mijn werk en onderweg zag ik een man. We keken elkaar voor een klein moment in de ogen en ik vond hem zo aantrekkelijk. Nog helemaal perplex fietste ik verder. Dit gebeurt mij niet elke dag… Maar onderweg kwam ik allemaal kentekens tegen met TZ erin, echt zoveel heb ik er nog nooit gezien. Alsof hij zeggen wil: “Hee ik ben er ook nog, IK ben je tweelingziel”. Ik moest er heimelijk wel om lachen. Herkent iemand dit?
Antwoord 1
Ging met een zielsverwant op stap, ervoor en erna waren er constant dubbele cijfers(tijden). die ik zag of dubbele letters..ja wil dat nou zeggen dat dat een teken is van twin ? of..soms word je er ook tureluurs van al die tekens vooral omdat je niet weet wat ze betekenen soms..zijn dat tekens van twin om te laten zien dat ik het nu goed aanpak of zijn het andere tekens?(Onbekend)
Antwoord 2
Daar ben ik nou ook altijd benieuwd naar. WAT willen die tekens nu eigenlijk precies zeggen? Het lijkt wel alsof niemand daar al een antwoord op gekregen heeft. Zijn het tekens van het universum dat je op de goeie weg bent? Moet je elk dubbel getal als numerologie terug gaan lezen a.d.h.v. de ‘getallen van de engelen’? Of zijn dit tekens dat je twin met je bezig is? Ikzelf kijk bij dubbele getallen altijd in mijn boekje ‘getallen van de engelen’ en bijna altijd is het een uitleg waar ik op dat moment wat mee kan. Bijvoorbeeld een antwoord waarmee mijn vertrouwen sterk kan blijven, of mij laat weten dat ik NOOIT alleen sta in dit proces. Als ondersteuning dus. Voorbeelden zat, pagina hier te kort, verdiep je er maar eens in. Ik geloof niet dat wanneer ik dubbele getallen zie dat dat het teken van mijn twin is dat hij op dat moment met mij bezig is. Dat voel ik weer op een andere manier. Dubbele getallen zijn voor mij aanwijzingen/ondersteuning vanuit het universum. Onze initialen naast elkaar op nummerborden lijken mij te vertellen dat hij wel degelijk met mij bezig is, bewust of onbewust, dat hij bestaat, dat ik daar dankbaar voor mag zijn en dat ik vertrouwen moet hebben in het feit dat wij bij elkaar horen/komen. En twins komen uiteindelijk altijd bij elkaar. Daar moeten we op vertrouwen, in geloven. Voor de rest; het hoe, wanneer of waar moeten we overgeven aan het universum. Laten we zelf zorgen (maak die keuze) sterk te worden, een fijn en gelukkig leven op te bouwen, dan komt twin vanzelf. En misschien wel eerder dan je denkt. Blijf je vechten tegen het gemis, tegen het verlangen, tegen het niet NU kunnen hebben wat je wilt, dan zul je pijn blijven houden en zal het proces voor beiden alleen maar langer duren. Probeer te zien wat je twin je NU al schenkt en wees daar dankbaar voor. Hij/zij komt wel!! (is mijn gedachte/gevoel)(L.)
Antwoord 3
Ik denk dat je ze tegenkomt op het moment dat je ze nodig hebt.Steuntje in de rug van het universum.Klinkt zweverig?”De wereld wordt geregeerd door tekens en symbolen in plaats van wetten en regels” zei Confucius al. Ik denk dat het een boodschap is, dat jullie -universeel gezien- bij elkaar horen.De GIFT van het universum is dat we ze oppikken met onze (beperkte) zintuigen,niet de straf.(Onbekend)
Antwoord 4
Die tekens willen ook zeggen dat,op een hoger niveau, alles met alles verbonden is.Mijn raarste teken i.v.m. twin was,dat ik vanaf het moment dat hij reincarneerde,mijn naam ging schrijven met mijn voorletter en zijn voorletter,en tegelijkertijd een basaalcelcarcinoom kreeg op mijn romp.Zijn 3 voorletters zijn resp. zijn naam, de naam van zijn vrouw en een letter die wijst op het feit dat hij een gedeelte van zijn leven met haar is.Dit zijn absoluut boodschappen dat iemand bij jou hoort.Die basaalcelcarcinoom heb ik daarna zorgvuldig geheim gehouden en pas toen ik hem voor het eerst ontmoette,toen heb ik hem die bcc getoond,als op commando (stemmetje van binnen).Pas daarna na 33 jaar (!)heb ik die bcc laten verwijderen.Die bcc had met mijn twin te maken en met het Sufi-symbool voor tweelingzielen,twee C’s die in elkaar grijpen met een Vesica piscis ertussen,hij had ook een ovale vorm.(Onbekend)
Antwoord 5
Aan antw.3 ja steuntje in de rug dat was het, zo voelt het..het universum helpt me altijd weer met zijn tekens en toevalligheden.(Onbekend)
Antwoord 6
Antwoord 2 en 3, ja, daar kan ik me geheel in vinden. Mijn ogen zijn sinds een jaar echt open voor de tekens die op mijn pad komen en het is zo wonderlijk. Ik begroet alles met een glimlach, voel me vaak zo gedragen. Ik denk ook dat twin en ik universeel aan elkaar gebonden zijn. Krijg die bevestiging steeds opnieuw. Hij krijgt ook tekens (heb ik zelf een paar keer gezien) maar of hij ze oppikt betwijfel ik. (A.)
Antwoord 7
Lieve L, ik vergeet nog te reageren op wat jij schrijft. Je hebt helemaal gelijk, en ik doe ook wat je zegt onderaan je stukje. Mijn eigen leven zo gelukkig mogelijk leven en genieten van wat ik heb. Nu kan ik dat maar dat is niet altijd zo geweest. Toen was er het eindeloze en pijnlijke verlangen naar mijn twin. Zo hartverscheurend soms. Nu is er rust, vrede in mijn hart en af en toe als ik hem zie, een vurig verlangen. Maar ik kan er nu veel beter mee omgaan. Ik geniet soms zelfs meer van hem op afstand dan wanneer we bij elkaar zijn. Want dan zit zijn ego ons altijd nog in de weg. Hij doet zich vaak anders en stoerder voor dan hij werkelijk is. Ik prik er zo doorheen en dat weet hij. Dan voelt hij zich ongemakkelijk en gaat er van door. Letterlijk. En dan voel ik wel zijn pijn in mijn hart. Ik las je gedicht en ik snap precies hoe zwaar het voor je is. Hoe lief je hem hebt en hoe de deur voor open hem staat. Het ellendige is dat alleen geduld hebben en de ander je liefde toesturen, je verder helpt. Het komt ooit goed, ooit.(A.)
Antwoord 8
Ik heb eens ergens gelezen dat die dubbele tekens een trigger zijn van het universum, om je te bevestigen en te laten weten dat je op de goede weg bent. Als ik op de klok kijk is het ook altijd 11.11u of 15.15u of 22.22u enz. (Onbekend)
Antwoord 9
Dank je wel lieve A. voor je antwoord 7. (laatste zinnen, tranen….) Toch wel bijzonder dat we het er net over gehad hebben en dat ik daarna inderdaad zelf heb mogen meemaken hoe diep degene die je lief hebt, toch weer bij je binnen komt. Goddank heeft mijn verdriet om het missen maar enkele uren geduurd en zat ik de volgende dag weer in mijn ‘gelukkige’ en positieve gevoel, mijn gevoel van dankbaarheid dat hij uberhaupt bestaat. Ik wil ‘niet weten’ wat er met me gebeurt als ik hem daadwerkelijk in zijn hemels blauwe ogen mag kijken. Ik verlang er intens naar maar ben er toch ook wel een beetje bang voor.(Onbekend)
Antwoord 10
Antwoord 4, wat bijzonder! Hier is het even rustig op twin gebied vandaag. Vanmorgen wel weer veel kentekens tegengekomen met onze voorletters en getallen van zijn geboortedatum. Dat voelt dan even als een soort reminder en groet. Ik droom ook bijna elke nacht over hem en dat voelt alsof we echt bij elkaar zijn. Gisteravond zat ik voor de TV en kreeg ik ineens een heel lekker gevoel rond mijn zonnevlecht chakra. Ik weet zeker dat hij toen aan mij dacht.(Onbekend)
Antwoord 11
Voor reactie 9, Lieve L, Wat fijn dat je iets aan mijn woorden hebt. We zitten in hetzelfde schuitje en ik weet precies hoe je je voelt. En die hemelsblauwe ogen….die heeft mijn twin ook. Ik ben al vaak in de gelukkige omstandigheid geweest dat ik in die ogen mocht verdrinken. Maar nu is de laatste keer alweer een hele tijd geleden en begin ik het te missen. Hoewel het ook confronterend kan zijn. Ik zie in zijn ogen zoveel vragen, verdriet, en ontkenning. Vanalles tegelijk. Ik doorzie hem als het ware helemaal en vraag me niet hoe ik dat kan. Ik kon het gewoon plotseling. Zo sterk is die band tussen ons. Ik snap dat hij dat eng vind want hij voelt dit haarfijn aan. Een goede vriendin van hem heeft hem ooit verteld dat ik heel erg gevoelig ben op dat gebied… Zoals je misschien al weet heb ik om een poosje rust gevraagd (aan het universum) omdat het mij teveel energie kostte. Ik voel nu dat ik aan het helen en groeien ben. Ik heb vrede in mijn hart, voel me goed en relaxed. En dat ga ik proberen vast te houden als de tijd daar is dat ik hem weer zie. Dat kan onverwacht zijn, maar ik denk dat ik wel eerst een teken zal krijgen. In het verleden was het zo dat ik dagen moest bijkomen van een ontmoeting. Alles, echt alles nam ik in me op. Al zijn woorden, zijn huis tot in detail, wat waar stond en welke dingen er in de kamer stonden. En hoewel dat me heel veel informatie heeft verschaft over hem was het ook uitputtend. Nu heb ik hem al zeker 3 weken niet gezien en ik kan weer ademhalen. Ik weet dat hij ook veel aan mij denkt, en af en toe voel ik een golf van liefde/warmte van hem. Ooit lieve L, zullen wij onze twins kunnen duidelijk maken wat de relatie is tussen hen en ons. Als de tijd er rijp voor is. En dan zal de boodschap goed overkomen. In mijn geval heb ik het gevoel dat ik mijn twin ergens voor zal moeten troosten, hem zal moeten bijstaan in iets. En dat zal de opening zijn. Maar wat? Geen idee nog. Voel jij zelf ook dingen aan mbt tot jouw twin?(Onbekend)
Antwoord 12
Ja antwoord 10: Eigenlijk ben ik op het tweelingzielgebied altijd een beetje zelfloos geweest.Terwijl ik best egocentrische trekjes heb.Maar niet t.o.v. tweelingzielgebeuren.Ik bedoel,iemand met ego en ijdelheid, die peinst er toch niet over om 33 (!) jaar met een (goedaardige) huidkanker rond te lopen?Die d’r ouders er niet over inlicht?Medisch gezien volstrekt onverantwoord (mijn twin is een arts en was er zelf ook heel verbaasd over,ik heb hem de reden maar niet verteld,dat komt nog als hij spiritueler wordt,dan vertel ik alles),maar wie weet waar hij al die tijd misschien mee rondgelopen heeft….Ik ben zo nieuwsgierig of hij ook met een levenslang twingeheim rondloopt.(Onbekend)
Antwoord 13
Lieve A: ik ken mijn twin nog maar een half jaar en daarvan weet ik nog geen 5 maand dat hij mijn twin is. Ik begin steeds meer onderscheid te maken tussen zijn gevoel en mijn gevoel. Ik denk te weten hoe moeilijk hij het soms heeft, hoezeer hij vecht tegen wat hij voelt, hoe kwaad hij daarom op mij kan zijn. Hoe vreselijk zijn best hij doet om normaal te doen en net te doen alsof dit nooit bestaan heeft. Hoe hij vecht tegen iets wat steeds weer bij hem terug komt en volgens mij alleen maar sterker wordt. De wens mij weer te spreken en te zien. Maar zijn ego zal dat voorlopig nog lang niet toe laten. Hij is ook nog heel erg jong. Het is voor hem nog niet te accepteren dat deze goddelijke liefde er gewoon mag zijn. Puur en zuiver. Maar, aangezien wij al sinds begin september geen contact meer hebben, durf ik bovenstaande eigenlijk nooit met zekerheid te zeggen. Ik zeg altijd: ik ‘denk’ te weten… 1 maal hebben wij nog met elkaar gesproken via msn en tijdens dat cont! act heeft hij mij bepaalde dingen kunnen bevestigen. Zodra ik contact met hem heb, weet ik wat hij voelt. Weet ik dus ook of hij ‘liegt’. Dan ben ik zekerder van mijn gevoel over hem. Ik vermoed ook dat wanneer ik hem weer in zijn ogen zal zien, dat ik ook out of the blue exact weet hoe het met hem gaat en wat hij voelt, hoe hij hierin staat. Welk verdriet ik hem heb aangedaan door hem van mij af te duwen. Ik voel ook een enorme drang om hem te troosten, te helpen, naar hem te luisteren, hem te knuffelen. Maar ben er nog niet uit wat mijn opdracht t.o.v. hem precies is.(L.)
Antwoord 14
Lieve L van antw.13, Een en al herkenning weer. Ik volg jouw verhaal al een tijdje en het heeft veel overeenkomsten met het mijne, al is mijn twin ongeveer van dezelfde leeftijd als ik. Moeilijk is het he, dat je zoveel geduld moet hebben om hem de tijd te gunnen zelf tot inzicht te komen? En toch is er geen andere manier dan deze. Het is ook lastig om ‘je opdracht’te achterhalen die je met je TZ hebt. In mijn geval helpt het om heel stil te zijn of juist in mezelf te praten. Het is dan alsof ik de antwoorden krijg. Soms kan ik zo zelfs met mijn twin spreken. Ik weet wat hij voelt en wat hij weet op zielsniveau. Op bewust niveau is dat dus heel wat anders, hij loopt ontzettend voor me weg, ik maak veel te veel in hem los, en het is nog te confronterend. Gisteren was er een mogelijkheid dat ik hem zou treffen. In gedachten vroeg ik hem om er te zijn. Onderweg kreeg in ontelbare tekens van hem, maar hij was er zelf niet. En ik keek er eerlijk gezegd niet gek van op. We zullen elkaar nu een hele tijd niet zien. Ik wil het niet. Soms steekt dus dat gevoel eventjes de kop op dat ik het wel wil zoals gisteren, maar gelukkig was ie er niet. Dat is beter zo, want i! k heb die rust broodnodig.Het was het verlangen dat mij dit deed wensen. Verlangen naar iets dat er nog niet is. Namelijk om hem te zien zonder gekwetst te worden. Puur in liefde. Dat kan nog niet, hij laat het nog niet toe. En dus is het beter om elkaar voorlopig helemaal niet te zien. Want elke keer raakt hij me opnieuw met kwetsende woorden, blikken en gedragingen. Blijf ik achter in pijn en wanhoop. Duurt dagen voordat ik me weer bij elkaar geraapt heb. Terwijl ik donders goed voel wat er onder dat gedrag zit. Daar zit dus die pure zielsliefde, en soms heel soms, mag ik die voor een seconde zien in zijn ogen. Om daarna weer keihard teruggegooid te worden in de schijnrealiteit van zijn ego. Nu mediteer ik elke dag en stuur hem al mijn liefde. Ik hoop dat dit zijn hart zal openen op den duur. Sosm zijn er in een leven heftige dingen nodig om iemand op he tjuiste spoor te krijgen weet ik uit ervaring. En volgens mij zal ik hem om iets heel heftigs moeten troosten en helpen over een tijdje. I’ll be there.Aanvulling op
Reactie
14, L, ik ben dus A. voor de duidelijkheid.(A.)
Antwoord 15
Lieve A: las nu net pas je reactie. Onze verhaallijnen lopen inderdaad behoorlijk synchroon. Ik ben ook altijd lopend aan het ‘mediteren’. Ik wandel met onze hond James en dan komen er vanzelf gedachten in mijn hoofd. Meestal halverwege de wandeling krijg ik een soort van inzichten. Ga ik mezelf antwoord geven op vragen. Ik praat dan ook vaak hardop. Zo heb ik ook al tegen mijn twin gesproken. 1 keer zelfs een complete wandeling (in het engels ????) tegen hem mijn diepe diepe verontschuldigingen (met veel huilen) aangeboden voor het feit dat ik hem van mij afgestoten heb toen. Ik heb daarna daadwerkelijk gevoeld dat hij opgeluchter was. Het bewijs daarvan zag ik later op zijn site, waar hij sinds tijden en tevens direct weer voor het laatst, heel erg aanwezig was met geintjes etc. Maar ik heb ook dat ik maar zo dingen zeg: ‘schiet op lieve … , we hebben niet veel tijd meer…. ‘ (huh???) Ook ik denk dat ik voor hem ben bedoeld als een soort gids, begeleider. Ik vr! aag me nu echter de laatste tijd steeds af: zal ik hem moeten begeleiden op zielsniveau of mag ik ook nog aards contact met hem opbouwen? En dan probeer ik me weer vast te houden aan een visioen dat wij elkaar weer treffen in liefde. Ben heel benieuwd of ik hem voor die tijd nog mag zien, of ik nog de ervaringen ga meemaken die velen hier hebben, proberen in je kracht te blijven wanneer je met elkaar geconfronteerd wordt. Het is wel rustiger wanneer je elkaar niet ziet, echter het verlangen wordt niet minder. Maar dan wat je zegt: het verlangen naar iets wat er nog niet is. Iemand anders schreef dit ooit eens zo mooi: verlangen naar iets wat nooit bestaan heeft in de realiteit van alle dag maar des te meer in mijn dromen en herinneringen. En zo is het! Vraag me af wat de boodschap is dat wij (nog) geen contact hebben. Want dat heeft beslist een reden. Voor mij of juist voor hem? Ben er nieuwsgierig naar. Mocht je gewoon met me willen mailen lieve A., mijn e-mail adres is bekend bij de redactie. Liefs(L.)
Antwoord 16
Ja, lieve L, ik zal je emailadres eens vragen aan de redactie. Het lijkt me fijn om eens van gedachten te wisselen, ook al gaat dat hier ook goed. Ik voel me nog steeds (na afgelopen weekend) niet goed. Ik voel een pijn die ik lang niet gevoeld heb. Een gemis. Toen ik zondag met hem in gesprek was (het was in een cafe) voelde het heel logisch om zijn arm even aan te raken in ons gesprek, iets dat ik eigenlijk niet zo snel doe bij iemand. Maar ik merk dat ik daar de laatste tijd makkelijker in ben geworden. Ik kan naar hem ook altijd best spontaan zijn en ad rem. Zijn gezelschap voelt meestal heel vertrouwd hoewel ik intens verliefd op hem ben. Toch blijf ik me dan ontspannen voelen en dat is volgens mij toch wel een kenmerk van zielsliefde. Het gevoel dat je iemand al van binnen en van buiten kent. Toen hij afscheid nam voelde ik ook zijn pijn, en zijn vermoeidheid. We stonden letterlijk op een kruispunt en hij gaf me drie afscheidszoenen. Toen overspoelde me een eindeloos eenzaam gevoel. Hij ging de ene kant op en ik de andere terwijl ik het allerliefst met hem was meegegaan. Ik heb me nog nooit zo triest gevoeld. Als! of hij mijn hart eruit gerukt had en met zich meegenomen. Nou, weer genoeg gezwelgd, de plicht roept. Mijn kinderen hebben vakantie dus ik moet er voor hen zijn. Moeilijk soms om dan even tijd voor jezelf te vinden. Liefs.(A.)
Antwoord 17
Elke keer als ik aan mijn tz denk zoals in de auto heb ik de radio aan hoor ik.. loslaten..op televisie hoor ik in de film.. een vrouw die niet weet wie de ware is voor haar of misschien is die er niet..op het internet lees ik ook weer een reclame dat gaat over de ware…heel raar…overal kom ik tegen..omdat ik mijn tz ziet als de ware…Ik denk dit is echt een teken.(Onbekend)