Onbekend
Er zijn mensen die zo jong waren (14-15-16) bij het ontmoeten van hun tweelingziel, dat ze dat op dat moment niet hebben herkend. Later zijn ze er kennelijk wel achter gekomen. Die verhalen staan hier ook op de site. Willen deze mensen mij hun ervaringen schrijven over wat ze voelden toen ze het nog niet herkenden, hoe de jaren erna zijn verlopen en hoe ze er uiteindelijk achter zijn gekomen dat ze een tweelingziel hebben die hun al wel eerder herkend had? Wat heeft die tweelingziel gedaan om jou te helpen in jouw leven? En hoe is een latere ontmoeting tot stand gekomen? Ik zou jullie heel dankbaar zijn wanneer je je ervaring met mij zou willen delen. Liefs…
Antwoord
jonger zelfs, ik was rond de 11-12 jaar, op het dorp hadden wij een soort jongerenclub, waarbij hij een leider was. het was de eerste keer dat ik mij echt aangetrokken voelde tot iemand ( achteraf herkende ik dit pas hoor) ik weet wel dat ik het spannend vond, maar ik was veel te jong. Hij heeft mij in die tijd wel verteld dat hij gek op mij was ( en achteraf ook dat ik veel te jong was om iets met zijn gevoelens te doen, hij is 3 jaar ouder). Hoe een giechelgeit ik toen ook was, ik kan mij niet herinneren dat ik het ooit doorverteld heb. In die tijd is hij een keer aan het werk geweest bij ons thuis, en ik vond het heel jammer dat hij er niet meer was toen ik thuiskwam. We hebben elkaar uit het oog verloren, hoewel hij wel heeft geprobeerd mij te volgen. Er waren zoveel andere dingen die toen belangrijk waren, ik was dan ook een echte puber. jaren later toen ik hem een paar keer zomaar tegen was gekomen, kon ik het wel al voelen, warm en de behoefte om met hem te praten. En toen ik uiteindelijk een relatie verbrak, en mij afvroeg wie dan wel bij mij hoorde, kreeg ik zijn gezicht als in een visioen voor mijn gezichtsveld. het geluk dat ik toen voelde is met geen pen te beschrijven, net als de eerste keer na deze ervaring dat wij elkaar in het echt tegenkwamen en in de ogen keken!! Dat moment zal mij heel mijn leven bij blijven!! Hij had natuurlijk ook niet stilgezeten en was getrouwd geweest, gescheiden en woonde net pas samen. Dat heeft ons er niet van weerhouden om een geheime relatie te hebben gehad. Achteraf wist ik over wie ik droomde en begreep ik pas mijn stellige overtuiging over liefde op het eerste gezicht ( of ware liefde). Dit heeft zon 3,5 jaar plaatsgevonden, en al die tijd hebben wij een intensief en hartstochtelijk contact onderhouden. hij kan en wil geen relatie met mij hebben, omdat hij ook een gezin heeft en ook van zijn vriendin houd, al geeft hij toe in mij de ware te hebben gevonden. De gevoelens van hem te ontmoeten hebben me dieper in mijzelf gebracht, dat had iemand anders niet teweeg kunnen brengen. De meest donkere kanten zijn naar boven gekomen, alsmede pijn en verdriet, geluk en extase, er is niemand in deze wereld waar ik mij meer tot aangetrokken voel dan tot hem. Nu op dit moment voel ik dat het beter is om verder te gaan met mijn eigen leven, en te gaan voor mijn ontwikkeling en vooral zelfrespect. Ons verlangen naar elkaar heeft ook heel wat stuk gemaakt, en hoewel ik ervan overtuigd ben dat hij mij geen pijn wilt doen, gebeurt dit toch, en ik kan het niet langer dragen. Ik probeer aanvaarding te vinden in mijzelf, zodat ik uiteindelijk vrede vanuit mijn hart kan uitdragen. Hij kan op dit moment niets meer toevoegen, en ik ben het cirkeltje van aantrekken en afstoten zat. Ik ben bereid voor hem door het vuur te gaan, hij kiest alleen niet voor mij, dus voelt het niet langer goed om zijn geheime liefje te zijn. al gaat de pijn daarvan door merg en been. Als god of een groter plan ons na zoveel jaren weer bij elkaar heeft gebracht, misschien is er dan nog hoop voor ons in de toekomst, al laat ik dat wel los, dat zou teveel verwachtingen scheppen voor mij. Ik hou van hem en van hem alleen en weet zeker dat ik op geen enkele andere manier zo van een ander kan houden. Ik hou van hem en hem alleen, maar boven alles was de les om van mijzelf te houden zoals hij mij ziet. Op spiritueel vlak zullen we altijd verbonden blijven, daar geloof ik heilig in, de tijd zal het leren……….. True love never has a happy ending, because true love never ends Letting go is a way to say…I love you!! sterkte en liefs voor op jou pad!(Onbekend)
Antwoord
Ik was 15 toen mijn twin geboren werd,op de LAATSTE vakantiedag in zijn woonplaats, 200 kilometer van mijn woonplaats. Met een vriendinnetje en haar ouders,hun familienaam : ZIELMAN !! Er was een spanning in de lucht, ik had telkens ruzie met vrouwen die van zijn moeders leeftijd konden zijn.School was net begonnen en ik had al twee weken verzuimd op school door dat vakantieaanbod, dat mijn moeder steeds de school moest sussen met een smoes dat ik nog niet beter was….bovendien had ik een vakantieliefde ontmoet die ik vaarwel moest zeggen voor een jaar. Op mijn 47e ontmoette ik mijn tweelingziel weer, inmiddels een bijna getrouwde man en vader van een tweeling! Niks in de gaten,als schaduwen langs elkaar heen gelopen voor zijn voordeur,in zijn hand de personeelsadvertentie van het ziekenhuis waarin hij mij een half jaar later zou opereren! Overigens geen contact meer gehad verder, en een half jaar na die operatie een BZE=buitenzintuiglijke ervaring.Wat een opluchti! ng ik was niet gek aan het worden,ik had mijn tweelingziel ontmoet.Nooit geweten daarvoor dat er zoiets als een tweelingziel bestond.Intussentijd vertoonde ik wel kenmerken van het zog Vanishing Twin Syndrome. Submit: Verzenden (Onbekend)
Reactie
Wat fijn dat jullie zo snel reageren. Mijn twin werd geboren toen ik 25 was en ik ben heel benieuwd naar wat hem eventueel nog te wachten staat. Momenteel hebben wij geen contact, bovendien is hij nog te jong om hier brood van te kunnen bakken. Dat wil ik ook niet. Laat hem eerst een fijne jeugd hebben. Maar, het kan toch niet zo zijn dat hij er nooit achter zal komen?(Onbekend)
Antwoord
Toen ik een jong meisje was werd ik verliefd op de jongen die nu mijn man is. Het was wederzijdse liefde op het eerste gezicht. Vanaf het eerste begin ging het heel erg goed tussen ons. Wat ik toen nog niet wist maar vele jaren later wel is dat ik getrouwd ben met mijn soulmate (en daarvan kun je er meerdere hebben, in tegenstelling tot een TZ).Ik ben ervan overtuigd dat we karma uit te werken hadden. Hij heeft een jongere broer met wie ik vanaf het eerste contact een klik had. Na enkele jaren merkte ik dat ik meer voor hem was gaan voelen. Ik kon het gevoel niet goed plaatsen. Het was geen banale verliefdheid, het was veel dieper dan dat. Hij was inmiddels wat ouder en ik kwam vaak bij hem thuis en dan was er een leuk contact. Soms voelde ik vlinders en altijd voelde ik me ontzettend rot en schuldig. Het was immers echt not done om ten eerste verliefd op een ander te zijn, en al helemaal niet iemand in de familie. Dat was dubbel fout, hoogverraad, hoorde ik de oordelende stemmen in mijn hoofd zeggen. Ik stopte het dan ook goed weg. Wel had ik door de jaren heen gemerkt dat wij beiden veel met het spirituele bezig waren, ieder op onze eigen manier en daarover praatten we soms ook. Die gesprekken voelden zo goed, alsof ik thuis kwam. Totaal op mijn gemak, zonder oordeel naar de ander. Het voelde bijzonder,comfortabel en hij begreep me. En ik hem. We voelden elkaar perfect aan. Het was iets dat ik met mijn eigen partner niet kon delen. Die relatie met mijn man ging ondertussen gewoon door, en het ging goed.Ik was oprecht gek op hem. Dat was ook wat me zo verwarde, hoe kon ik van twee mannen tegelijk houden, dat kon en mocht helemaal niet. We hebben wel eens een crisis gehad maar dat had met TZ niets te maken. ik wist toen helemaal nog niet dat hij mijn TZ was en was ook niet echt met hem bezig buiten de momenten dat we elkaar zagen. Ik had een druk leven met studeren, studentenleven en daarna werken. TZ ook. In die jaren gebeurde er heel wat op persoonlijk vlak waarop ik hier niet verder wil ingaan. Maar het zorgde wel voor nog meer gespreksstof over het paranormale en spirituele tussen hem en mij. Ik droomde heel erg veel over hem, en vaak ook dingen die daarna uitkwamen. Ik droomde zelfs dingen die hij niet in dit leven heeft gedaan, maar die wel heel echt aanvoelden. Ik denk zelf dat dit uit vorige levens kwam, waarvan ik hem moet kennen. Sommige dromen heb ik hem verteld, andere niet. Er verstreken jaren, ik had inmiddels kinderen. Hij had vele relaties en scharrels achter de rug en bleef ongelukkig in de liefde, vond maar niemand die het echt was. Het contact tussen ons bleef en bijna nooit meer kregen we de kans om een persoonlijk gesprek te hebben. Altijd omringd door anderen. Alsof het niet zo mocht zijn, er eerst heel veel dingen geleerd moesten worden door beiden. Ik leerde om op een andere manier met hem te communiceren, via onze gedachten. Telepathie was er altijd al tussen ons, maar nu kon ik er gebruik van maken, evenals van communicatie door middel van onze ogen. Het tussen de zinnen door luisteren is ook zoiets. Het moment dat ik wist dat hij mijn TZ was, kwam begin dit jaar. Ik kreeg een droom/visioen waarin onze hoofden in een roze licht samensmolten. Een hemels gevoel was het. Enkele maanden daarna droomde ik dat hij mij zijn zielsliefde verklaarde. Vanaf toen was ik in staat mijn enorme schuldgevoelens af te leggen en te zien hoe het werk! elijk in elkaar zit; ik houd van twee mannen evenveel maar op een verschillende manier. Dat zeg ik nu even heel eenvoudig maar het heeft mij jaren gekost om zover te komen. Veel verdriet, frustratie en machteloosheid, intens verlangen en veel teleurstelling. Ik weet nu dat hier belangrijke lessen aan verbonden waren voor ons beiden. Voor mij was dat van mezelf leren houden, leren los te laten in liefde en liefde te zijn voor iedereen om me heen.Dat vertaalt zich ook naar mijn relatie. Die is nog nooit zo goed geweest als nu. Ik ben ik staat de liefde te transformeren naar mijn eigen relatie, van mezelf te houden zoals ik ben. TZ zelf is nog niet zover als ik (en dat bedoel ik niet verkeerd). Hij weet onbewust wel hoe het zit, doet vaak uitspraken die dit bevestigen. Als we elkaar ontmoeten is het altijd bijzonder en altijd zoeken we elkaar op in gezelschap. We trekken elkaar aan als twee magneten.Als we samen op straat lopen kijken mensen ons heel vreemd aan, alsof er iet! s te zien is. Tijdens gesprekken voel ik de enorme energie tussen ons en ik weet dat hij dit ook voelt. Maar hij wil er nog niet aan bij vol bewustzijn. Heeft tijd nodig. Dat is prima. Hoe het verder zal lopen weet ik niet en hoef ik ook niet te weten. Ik vertrouw erop dat het goed zal zijn zoals het gaat, en beschouw elke ontmoeting, elk gesprek en elk gebaar van hem als een klein cadeautje. Nooit heb ik er met iemand over gesproken en dat zal ik ook niet doen. Uitgezonderd met mijn TZ als de tijd er rijp voor is. Ik ben zeer, zeer gelukkig en wens iedereen dit gevoel toe. Het is prachtig maar ook zwaar. Je groeit er als mens door, maar dat gaat niet vanzelf.(Onbekend)
Antwoord
Ik was 11 jaar toen mijn twin nog geboren moest worden. Op de dag dat ik 12 jaar werd, was mijn twin 16 dagen oud. Vanaf mij 12e voelde ik dat ik wat helderziend werd. 17 jaar later, ik was inmiddels 30 jaar, ontmoette ik haar voor het eerst. Ze deed de deur open en ik had nog nooit zulke lieve en mooie ogen gezien. Ik hield meteen van haar en ik wist onmiddellijk wat in een korte tijd zou gaan gebeuren met haar en dat ik haar later weer zou gaan zien en dat is allemaal uitgekomen. Wat mij opviel was dat ik met niemand had over deze zeer bijzondere ontmoeting. Ik voelde me helemaal thuis bij haar en ik merkte dat dat wederzijds was. We zeiden alles tegen elkaar en ik zag alleen haar ogen en de omgeving viel helemaal weg. Ik had sterk het gevoel dat ik een reis begonnen was die en ik voelde dat de tijd voorbijvloog. Ik hield en houd onvoorwaardelijk van haar. Toen ze ging verhuisde naar een andere stad en ik verhuisde binnen mijn woonplaats, werd ik heel verdrietig v! an, maar ik wist zeker dat ik haar weer zou terugzien en dat hield mij op de been. Vorig jaar, de tweede ontmoeting, zag ik ze in een droom, het was gewoon een overval. In 28 jaar geen contact met haar gehad en in die tussenperiode heel af en toe aan haar gedacht met prettige,fijne herinneringen. Ze was in die droom heel erg verdrietig en onmiddellijk zag ik dat het ging over de overleidens van haar ouders en ik wist dat haar ouders kort achterelkaar overleden waren en nog niet zo lang geleden. Zo ben ik met haar in contact gekomen. Mijn vrouw heeft haar zus gebeld, die ik na drie emails te pakken heb gekregen. Dit ging met een ongelooflijke snelheid die informatievergaring en dat ging echt met flitssnelheden. Ik zag onmiddellijk of ik wel of niet op het goede spoor was om haar zus te bereiken.Mijn vrouw heeft daar af en toe nog last van. Mijn vrouw belde haar zus op en ik was toen niet thuis. Toen ik binnenkwam zei mijn vrouw dat ze net de zus gebeld had en ik voelde al dat haar zus naar haar belde. Op een afstand van 90 km voelde ik wat in haar omging. O! nmiddellijk kreeg ik heftige buikpijn die constant twee weken aanhielden. Na die twee weken heftige gevoelens die ik nooit meegemaakt had. Ik voelde dat mijn persoonsontwikkeling aan de gang was en ik voelde mij zeer gelukkig en verdrietig want ze had nog niet naar mij gebeld. Mijn onvoorwaardelijke liefde voor haar werd alleen maar groter. Toen heb ik een kaartje naar haar zus gestuurd en een paar dagen later had ik haar adres. Na een week of zes zag ik thuis op mijn pc haar op het strand(90 km afstand)mijn kaartje lezen. Je weet wel ineens een sterke drang krijgen om op een bepaalse site te kijken. Na een paar dagen kreeg ik een kaartje van haar en ze wilde geen contact met me. Mijn verdriet was groot en het overviel mij de heftigheid van het verdriet. Mijn liefde voor haar bleef onverminderd groot en het was voor mij alleen maar duidelijker dat die gevoelens nooit meer over kunnen gaan. In het voorjaar van dit jaar droomde ik dat ik haar belde om bij mij te komen klussen! . Evenlater belde ze bij mij aan en in die droom vertelde ik haar of z e mij wil laten zien hoe ik dingen moet repareren in het huis of hoe ik planken moet zagen. Ik wilde onafhankelijk van haar worden. De reactie was van een liefe naar elkaar toe dat ik nooit kan vergeten. Dit was overduidelijk een zeer sterke verbinding voelde ik. Mijn verlangen om haar te zien werd zeer sterk. Ik typte haar naam op het internet en ik zag waar ze werkte en wat bleek dat haar zaak geopend was toen ik droomde dat ze bij mij kwam klussen. Ik kreeg hartklachten, die zo weer weg waren en twee maanden geleden stond ik ineens in haar zaak.(Onbekend)
Antwoord
Mij is hetvolgende overkomen. Toen ik ongeveer 17 jaar was leerde ik een jongen kennen, hij was toen 14. Een tijdje stoeiden en zoenden wat na schooltijd, dansten heel close op een schoolfeest en eigenlijk gingen we daarna onze eigen weg, we waren nog jong. Nu, 27 jaar later bereikte mij het droevige nieuws dat hij een hersentumor heeft en hooguit nog een jaar zal leven. Ik heb hem een kaart gestuurd en daarin een brief geschreven met o.a. de woorden hoe belangrijk hij voor mij geweest is. Daarop heeft hij mij opgebeld en vertelde ondermeer dat hij al zeker 10 jaar over mijn telefoonnummer beschikte.. Een paar dagen later heb ik hem bezocht en hij heeft mij rondgeleid in zijn eigen bedrijf, we hebben fijn met elkaar gesproken en tussen de regels door liet hij weten mij nooit vergeten te zijn en dit doet zoveel met mij. Het hele gebeuren heeft een geweldige impact op mij, er reizen vragen op van wat als we door waren gegaan toen…. Waren we dan allebei gelukkiger geweest? Ik heb altijd het gevoel het grote geluk nooit gevonden te hebben in een man, hijzelf heeft een paar jaar geleden een vrouw ontmoet in Hongarije en heeft nu 2 jongens bij haar, ze zijn pas 5 en 3. Wat een verhaal he? We hebben elkaar minutenlang intens vastgehouden bij het afscheid en wat gezoend. Er ging zoveel kracht vanuit. Toch heb ik het gevoel dat nog niet alles gezegd is en er nog een afspraak gaat komen. Ik zou hem ook zo graag weer zien in een volgend leven! Hebben wij er verkeerd aan gedaan elkaar toen te laten gaan? Ik voel nu nog steeds zo’n diepe liefdesband en ik heb het idee dat hij er ook mee zit. Dank voor je luisterend oor. Veel liefs,(Onbekend)