Onbekend
Zielsliefde is de bron van boven aangeboord door tweelingzielen die elkaar gevonden hebben en toch mag het dan niet zo zijn? wat is dat ? is dat de bedoeling van het universum/god? is dat wat er van ons verwacht wordt? hoe beroerd kan je het maken voor de wereld. daar geloof ik dus niets van! als je zoiets moois krijgt en je legt het naast je neer omdat?? is dat de bedoeling, een moment van geluk en dan zeggen geef het maar weer terug. ben al heel lang onderweg en ik ben verdrietig en ik wil me niet meer mee laten slepen door emoties maar ze zijn er wel, soms ben ik zo moe van alles dat ik er lam van ben, kan niet eens meer huilen , mijn hart staat op ontploffen soms. het is wel degelijk bedoeld om er te mogen zijn.mijn liefde is gegroeid en gegroeid, maar het mag niet zo zijn. heel veel fijne momenten, heel veel lieve aandacht en toch niet bij elkaar kunnen zijn, dat is pijn tot in het diepst. voel me lamgeslagen en aan de andere kant laat ik me meedrijven op de hoop dat het eens en dan voel ik me weer blij. wat kan ik doen, wat mag ik wel? mijn zielsliefje is verdrietig en ik wil haar steunen hoe doe ik dat in vredesnaam? als ze me op afstand wil houden omdat ik teveel voor haar ben, hoe kan ik uiting geven aan mijn gevoelens voor haar? wie kan me adviseren wat ik wel kan doen?
Antwoord
Tweelingzielen kunnen pas bij elkaar komen als BEIDEN spiritueel volwassen zijn. Hoe spiritueel volwassen ben je zelf al? Jullie communiceren toch wel met elkaar,je weet immers dat je zielslief verdrietig is.Cultiveer die communicatie op afstand.Na een tijdje werkt dat net als een “echte” relatie.Elkaar onbedoeld kwetsen en het weer goed maken, elkaar energetisch ondersteunen net alsof je elkaars hand vasthoudt,net als in het gewone leven.Dan word je spiritueel volwassen,merk ik bij mezelf. Moet zij een aards beroep uit een vorig leven overdoen of afmaken voor een tijdje, een zwaar verantwoordelijke taak waarbij enige zweverigheid absoluut niet getolereerd wordt? Dan ook kun je maar beter bij elkaar wegblijven, ervaren mijn twin en ik.Voor algemeen nut en welzijn.Tweelingzielen hebben een dienende funktie,ik wil niet hoogdravend doen maar jullie als twins en wij als twins komen niet voor de kat zijn viool bij elkaar.(Onbekend)
Antwoord
Ik herken het. Voel ook veel verdriet en schuldgevoel in mijn geval. Het is loodzwaar en ik vrees dat mijn tweelingziel dit van mij doorkrijgt en mijn ellende voelt. Dat vind ik heel naar voor hem maar ik ben nu even niet in staat de knop om te zetten. Voel me dieptriest en verdrietig. Wat ik je zou willen zeggen is: probeer er te zijn voor je liefje, op afstand kan dat ook al. Ze voelt het zeker. En als jullie elkaar zien, kan de liefde in kleine dingen zitten, ook die worden opgepikt, daar kun je van op aan. Probeer de positieve dingen voor ogen te houden en dat goede gevoel vast te houden. En stuur haar voor het slapen gaan al je liefde toe. Heel veel liefs(Een tweelingziel)
Antwoord
Heb je wel eens gevraagd/gezocht naar andere manieren van contact die voor jullie beiden wel acceptabel zouden zijn?(Onbekend)
Antwoord
Zelf vraag ik me ook iedere dag af waarom het allemaal zo moeilijk moet gaan. Ik geloof in een God die iedereen lief heeft en niet in een God die ons verdrietig wil zien. Toch brengt deze zielsliefde ook veel verdriet met zich mee, ik denk soms dat God ons probeert te vormen of te laten groeien door het verdriet wat we hebben. Ik probeer meer vertrouwen in God te hebben en hij zal wel weten waarom dit zo gebeurd. Ik vertel dit nu misschien heel nuchter maar het doet echt heel veel pijn, ik heb ook al heel veel tranen gelaten, maar blijf hopen dat het ooit allemaal goedkomt. Als je twin je niet meer wilt zien dan kun je misschien via telepathisch contact toch positieve energie en liefde naar haar sturen, zij zal je aanwezigheid altijd blijven voelen ondanks dat jullie niet bij elkaar zijn. Heel veel sterkte en succes.(Lotte)
Antwoord
Sorry, ik kan je niet adviseren want ik zit nl. in hetzelfde schuitje. Ook in ben verdrietig, machteloos maar ook kwaad op het universum dat ze me dit flikt!! Je ontmoet je tweelingziel en na enkele dagen wordt deze je weer ontnomen. Wat een verdriet!!! Mijn tweelingziel is zich (nog) niet bewust van wat er tussen ons is gebeurd. Door een misverstand hebben wij praktisch geen enkel contact meer. De laatste keer was een soort ruzie waarin hij duidelijk liet blijken dat ik hem destijds HEEL erg gekwetst heb. Ze zeggen dat je moet loslaten terwijl ik alleen maar bezig ben te verzinnen hoe ik contact met hem kan maken ook om te zien of hij nog zo boos is. Maar ik durf niet. Ik ben bang dat hij nog steeds boos zal zijn en de deur in mijn gezicht dicht zal gooien. Soms denk ik dat ik zijn onzekerheid en verdriet voel en dan zou ik zo graag met hem willen praten. Maar dan probeer ik me elke keer te beheersen om geen contact te maken omdat ik bang ben voor zijn antwoord maa! r ook omdat je van alle kanten hoort dat je hem met rust moet laten. Soms voelt hij ook heel sterk en heeft hij mij niet nodig. Dan weet ik in mijn hoofd dat ik hem dan niet hoef te benaderen. Het is zo moeilijk om hiermee om te gaan!! Het is nl. haast niet te dragen in je eentje. De onzekerheid, de machteloosheid, het verlangen, de angst om te verliezen, het verdriet. Inmiddels duurt dit 3 maanden en ik ben zo moe van het hele gebeuren. Ik wilde dat ik hem nooit ontmoet had……..Maar ik kan en wil hem ook niet vergeten!!!! Daarvoor houd ik te veel van hem.(Onbekend)
Antwoord
Ik hoop dat jullie uiteindelijk toch een goede weg vinden om met elkaar te kunnen communiceren. Zelf heb ik meerdere keren geprobeerd contact te zoeken met mijn twin, o.a. via brieven en sms, maar hij bleef ontkennen. De laatste keer dat ik hem een sms stuurde, ongeveer een maand geleden sprak hij mij, totaal onverwacht, een heel onpersoonlijk en verbaasd bericht in op mijn telefoon. Ik ben daarvan 2 dagen totaal van de kaart geweest, dus ik durf het niet meer. Hij weet mijn telefoonnummer dus kan via die weg altijd mijn hotmailaccount opvragen want ik wil wel graag contact. Zwaar he?(Onbekend)
Antwoord
Ja, het is erg zwaar. Ik weet sinds een tijd wie mijn Tweelingziel is (en eigenlijk voelde ik dit al heel lang maar wilde er niet aan). Ook wij delen een telepathisch contact en soms kan ik hem heel duidelijk voelen en soms helemaal niet. Ik weet dat hij mij ook “ontvangt” maar zich niet heel bewust is van wat er gaande is. Nog niet. Hij zit in een heel proces, net als ik. Alleen ben ik al ietsje verder daarin. Ik vind het zo moeilijk en wens soms ook dat ik dit niet hoefde mee te maken. Maar aan de andere kant is het ook zo mooi. Het zijn niet veel momenten, maar de momenten die er zijn, zijn meestal prachtig. Daaruit put ik mijn kracht.En soms, zoals nu, laat die kracht het afweten en zak ik in een diep gat en voel me koud en leeg. Morgen kan het weer anders zijn. Ik geloof best dat sommige TZ bij elkaar komen en de liefde bij elkaar vinden. Voor ons zie ik dit echter niet gebeuren. Althans voorlopig niet. Hij moet zich eerst verder ontwikkelen. Ik zou zo graag me! t hem praten hierover maar weet dat ik daarmee meer kapot maak dan dat ik er goed aan doe. Dus ik beheers me en dat valt niet mee.(Onbekend)
Antwoord
Aan de vraagsteller: heb je jezelf al afgevraagd waarom jullie elkaar hebben ontmoet en in welke context was dat? Heel vaak, heb ik zelf het idee, dat tweelingzielen elkaar tegenkomen een korte periode om iets recht te zetten uit het laatste gezamelijke leven.Nog even een puntje op de i en dan weer onafhankelijk van elkaar verder. Tot een bepaald tijdstip…Om mijn eigen verhaal als voorbeeld te nemen: Mijn tweelingziel heeft mijn ovarium afgeknipt omdat hij in ons vorige gezamenlijke leven mij zwanger heeft gemaakt.Dit werd vanwege een standsverschil niet toegestaan.Andere tijd andere normen.Met dat doorknippen heeft hij een einde aan die geschiedenis en dat trauma gemaakt.Dat was de reden van ons weerzien na 130 jaar. Dit leven twee keer kort ontmoet,ovarium doorgeknipt en elkaar niet meer ontmoet,ook niet op afstand (internet of telefoon o.i.d. bedoel ik) .Ik hoor hier veel de opmerking:”Ja maar we leven nu, in het hier en nu”, maar jullie vorige gezamenlijke leven, daar zijn jullie nu wel degelijk nog mee bezig.Het kan best zijn, dat zij nog oud zeer uit het vorige leven op te ruimen heeft en jij ook,daarna komt pas ruimte voor jullie gezamelijk.Dus: in welke context was jullie korte samenkomst?(Onbekend)
Antwoord
Waarom bij elkaar weg blijven als je een aards beroep hebt? wat een onzin, als je samen daar voor kiest en het zgn.’zweverige’met het aardse combineert dan kan dat volgens mij prima. Misschien moeten al die ‘aardse’ beroepen wel eens onder de loep genomen worden. als je die combineert met het prachtige twin’liefdes’gevoel dan kom je een heel eind ,kan je voor algemeen nut en welzijn heel goed samen werken/zijn ook in een aards of zweverig beroep. Heb zelf een dienstverlenend beroep en ik zou het juist heel fijn vinden als dat gesteund zou worden door een intense liefde. Het zou voor mijn werk alleen maar een verrijking zijn, want als je zelf heel gelukkig bent dan kan je dat nog beter doorgeven.(Onbekend)
Antwoord
De combinatie van het aardse beroep met de “hemelse” twinliefde, dat komt nog wel hoor. Maar nu nog niet.Hij kan het zich nog niet permitteren,moet nog “vlieguren” maken,moet met de beide benen op de grond blijven staan.Door mijn continue aanwezigheid zou hij de neiging krijgen om ook te gaan zweven, dan trek ik hem mee de lucht in.Dat kan in een later stadium van ons leven wel maar nu nog niet.Het zou gewoonweg onverantwoordelijk zijn. Hij heeft niet voor niets een heel aardse nuchtere levenspartner uitgekozen.Die aan het touwtje trekt als de ballon omhoog gaat.Dat heeft hij in dit stadium nodig.(Onbekend)
Antwoord
Mooi zoals jij dat zo ziet mooi om het zo te moge ervaren..dat het zo kan zijn,twin n ik zijn daar nog niet lijkt n wens je alle goeds toe jij bent al een heel eind, goed bezig denk ik succes met de vlieguren en de aardse combinatie van zoiets.(Onbekend)
Antwoord
Nog een vraag; ben je ook ontrouw als je zoveel aan je andere helft denkt en je daar ‘s nachts van wakker wordt op dezelfde tijd ,dat je de ander voelt,soms wordt ik overspoeld door liefde, heel vreemd val dan weer in slaap na een poosje..maar naast m’n man, denkend aan die ander..? ook ‘s avonds als ik me ontspan en vaak weet ik ook wanneer me twins werk erop zit, een soort contact voel ik dan meteen,of ze even door me heen stroomt.(Onbekend)
Antwoord
Neen dat is geen ontrouw,ook geen trouw.Het is gewoon CONTACT. Het is pas ontrouw als je het verzwijgt tegen je man die naast je in bed ligt. Verzwijgen,geheim houden,dát is ontrouw.(Onbekend)
Antwoord
Gun de ander tijd en vertrouwen om door dit transformatieproces te gaan. Twins komen elkaar tegen en dit is vreselijk mooi maar ook je diepste verscholen gevoelens komen naar boven die men nog moet verwerken. Werk aan je transformatieproces, werk aan je emoties die naar boven zijn gekomen. Bij de 1 duurt dit transformatieproces langer dan de ander. Iedere twinrelatie is ook anders. Heb vertrouwen dat je ooit weer samen kom met je twin, als je maar aan je eigen transformatieproces werkt! Zeg nooit nooit, je moet er wel iets voor doen!(Alicia)
Antwoord
Ik merkte dat mijn twin liever geen contact heeft, heel kort wat gehoord en toch liever niet,oké het is goed zoals het is.loslaten is moeilijk maar ik kan het wel dacht alleen door alle verwarring dat mijn twin toch liever wel contact had, moet dus nu echt alleen nog maar naar mezelf luisteren, vindt het moeilijk als ik hoor dat mijn twin huilt. en toch loslaten uit respect datis wat ik moet en ga doen..zal hem mijn Liefde sturen en niet meer zo op internet volgen waar die mee bezig is want dat werkt averechts voor mij,want weet gewoonweg niet wie wat zegt en schrijft..dus dan maar nergens meer op reageren..hoop en wil dat ik dat kan..Liefs(Onbekend)
Antwoord
Ik voel met je mee , wij hebben dat ook ik en mijn twin .ik ben ontzettend spiritueel gegroeid door hem . Hij is al heel spiritueel .We hebben een jaar contact en het is fantastisch met elkaar .het gevoel van thuiskomen is zeker bij ons . Hebben ook rot momenten samen maar dat komt meestal weer goed . We willen graag samen zijn maar de goden keuren dit niet goed ( dit omdat we in een vorig leven al samen waren . Dit geeft zoveel verdriet . We zijn ook altijd eenzaam , maar als we samen zijn voelt het zo goed .Maar heb nog steeds de hoop dat we echt samen verder kunnen . We blijven ook ons hele leven verbonden . Maar willen graag samen wonen . Hopen maar op een wonder ook voor jou zal het goed komen . Sterkte van een eenzame verdrietige gelukkige tweelingziel.(Onbekend)