Onbekend

Het doet zon pijn. Ik word gek van mezelf en mijn leven, mijn twin en ik hebben geen contact meer, hij kiest voor zijn vriendin en het sloopt me.. een maand geleden dacht ik dat ik bijna van het pijnlijke obsessieve gevoel af was, of dat ik in ieder geval goed op weg was om een manier te vinden om ermee te kunnen leven. maar toen zag ik mijn twin weer na een lange tijd, en het gevoel was weer PRECIES HETZELFDE als bij de eerste ontmoeting. en sinds die dag denk ik weer 24/7 aan hem, en de pijn lijkt alleen maar erger te worden. ik voel me vaak misselijk, ik kan me niet concentreren op mn studie, heb allerlei lichamelijke klachten, en heb het gevoel alsof een deel van mn hart is geamputeerd. ik kan niet meer, het doet zon pijn, ik kan het niet meer aan. ik wou dat ik mijn twin nooit had ontmoet, hoe mooi en diep en intense het gevoel ook is, ik kan gewoon niet meer, mijn hele leven is gesloopt, ik geniet nergens meer van…het liefst lag ik nu in mn graf, zonder al die pijn te voelen.. en het ergste is nog dat niemand iets weet, het enige wat mijn omgeving ziet is dat ik nogal depressief/overspannen overkom de laatste tijd, maar ik kan ze moeilijk gaan uitleggen waardoor dat komt. het is gewoon frustrerend dat je er met niemand over kunt praten, omdat ze geen benul hebben waar je het over hebt. ik denk dat ze me voor gek zouden verklaren, als ik hun mijn gevoelens zou meedelen. ik toon er ook wel begrip voor dat mensen die dit niet hebben meegemaakt er niet in geloven dat er zoiets als tweelingzielen bestaat. je moet het gewoon gevoeld/meegemaakt hebben om het te geloven, maar het is gewoon zo moeilijk om in ”2 werelden” te moeten leven. wat er ook nog eens bijkomt is dat ik mn hart heb gesloten voor andere jongens, ik ben nog best jong (21 jaar) en heb nog eigenlijk een heel leven voor me, maar ik kan mn hart gewoon voor niemand meer openen, ik ben zo bang dat ik gewoon alleen eindig in het leven omdat ik niet genoegen kan nemen met een ”gewoon” iemand. ik heb mn twin ontmoet toen ik 16 was, hij was toen 20, en wat ik merk is dat de meesten hier hun twin pas op latere leeftijd hebben ontmoet. ik vraag me af waarom ik mn twin op zon jonge leeftijd heb ontmoet. op zon jonge leeftijd kun je er toch helemaal niet klaar voor zijn, ik stond toen helemaal niet sterk in mijn schoenen,had geen idee wat mij overkwam en soms heb ik het gevoel dat alles met hem is verpest omdat ik nog zo jong was en eigenlijk niet wist wat ik er mee aan moest. pas een half jaar geleden kwam ik er via het internet achter wat er nou precies aan de hand was, ik herkende alles wat er hierover geschreven staat. ik ben zo blij dat ik niet ! de enige ben, en dat het echt bestaat (soms dacht ik echt dat ik niet meer spoorde). maar aan de andere kant, ik weet niet wat ik moet doen, ik heb geen zin meer in uitgaan, leuke dingen doen met vrienden zeg ik alsmaar af, ik voel me gewoon zo verdrietig en kapot van binnen dat het voelt alsof ik maar een beetje zweef in het leven.. WAT MOET IK NOU DOEN MET MN LEVEN

Antwoord
Beste ook twin, Wat bijzonder idd dat je op zo’n jonge leeftijd je twin hebt ontmoet. Je zal heel bizonder /mooi/sterk in elkaar zitten , niet vergelijkbaar met anderen van jouw leeftijd amders was jou dit nu niet overkomen! Ik snap ook dat je er goed kapot van bent op dit moment; het los moeten laten van je twin is voor iedereen mssn wel de lastigste klus uberhaupt. maar ook voor jou geldt; je bent m niet echt kwijt; hij is een stukje van jou en jij van hem; voor altijd. Eigenlijk is dat best fijn , schramelijke troost maar t is wel waar. kan je hem ook soms voelen?; dat is t bewijs. bovendien is je twin niet altijd je beste levenspartner; hoeveel mensen trouwen uiteindelijk met hun allergrootste zielen/liefde. daar kom je vanzelf achter. samenzijn met je twin brengt in de regel wel veel ultiems goeds, voor henzelf en voor anderen, dat is natuurlijk hartstikke mooi als je dat samen redt;maar veel twins redden dat nog niet omdat er zo’n enorme spanning/kracht aantrekking tussen hen bestaat, nemen tijdelijk (kan lang duren) de benen. ondertussen kun je gaan zitten wachten op je twin of je kunt iets ondernemen , iets waar je goed in bent, …en ondertussen proberen te genieten van je twingevoel; het zal je dan helpen bij alles wat je doet. het zal je steunen bij alle moeilijke dingen die erop je weg komen, als je erin gelooft. wellicht kom je nog meer zielemaatjes tegen onderweg, waarmee je makkelijker iets opbouwt en waar je ook dat mooie gevoel hebt. ze helpen uiteindelijk allemaal jou jezelf te ontwikkelen als jij daartoe bereid bent. laat je verrassen ; het leven heeft jou nog veel te bieden en jij het leven ook; met of zonder een aktieve twin. en…als jouw twin samen met jou wil groeien…dan hebben jullie heel veel tijd om samen te groeien in dit leven…omdat jullie nog zo jong zijn. heel veel succes ermee! (Onbekend)

Antwoord
Het is heel herkenbaar hoe jij je voelt, ik kende mijn twin ook al heel jong, alleen had ik toen nog niet bewust door hoeveel hij voor mij betekende, dat is mijn geluk geweest denk ik,ik had hem gewist! Ik heb daarna een ‘gewoon’leven kunnen leiden maar wel altijd met een gevoel van gemis. Het overheersende gevoel van verdriet(nadat ik mijn twin weer tegenkwam) heb ik ook gehad, gelukkig had ik wel een vriendin die ik in vertrouwen heb genomen en die het zelf niet kent maar wel mij daarin kon steunen door mij niet te veroordelen. Heb jij niet een vertrouwensband met iemand die je dit zou kunnen vertellen? Anders stik je erin, je voelt je radeloos als je dit alleen moet doen, kijk ook geregeld op deze site dat heeft mij erg geholpen. Misschien moet jij eerst nog een leven leiden met een ‘gewone’ man (is een mooie oefening in onvoorwaardelijke liefde geven) en kinderen of lekker je eigen dingen gaan doen, zodat je er op den duur wel klaar voor bent(je voelt je nu nog te jong zoals jezelf zegt), want het is een leerproces en zo te horen is je twin daar nog helemaal niet mee bezig.. dus probeer je leven op te pakken met mooie bezigheden waar jij gelukkig van wordt waarin je ziel kan groeien en wanneer hij er ook klaar voor is dan komt er een moment dat je elkaar weer aan gaat trekken..ga wel verder met je leven, alles wat je goed doet doe je ook voor je twin, jullie worden daar allebei beter van. Als hij deze relatie nog nodig heeft om te groeien is dat alleen maar goed , ook voor jou, dan heeft hij nog andere dingen te doen voordat hij aan die ene echte liefde toe is..liefs en sterkte.(Onbekend)

Antwoord
Hallo iemand ! Ik was ook erg jong toen ik met het fenomeen werd geconfronteerd. En was zoals jij dat ook beleeft niet klaar voor zoiets op fysiek / persoonlijk vlak. Ik kan mij voorstellen zoals we verschillende expressies zijn, dat we zoeken naar verschillende ervaringen. Toch zijn er een paar raakvlakken waar ik van denk dat als je die in de peiling hebt, je het beste uit jezelf kunt halen. Dat eerste contact heeft ongetwijfeld geleid tot het indalen van een nieuw bewustzijn. Het is dat stukje in jezelf waarin je, via deze persoon contact hebt gemaakt met een alomvattend bewustzijn. Het is inderdaad een niveau waar beider zielen eenheid ervaren (ook nu) maar een gebied dat niet beperkt hoeft te zijn tot ‘zijn’ ziel, je behoort immers ook tot een groepsziel en in groter verband creator / god. Het is van belang dat je vanuit je psychisch veld / wie je nu bent, dat al dan niet is uitgelijnd met je hogere zelf, langzaam toegroeid naar dit nieuwe bewustzijn. Dit proces kan meerdere ontmoetingen betekenen. Neem daar de tijd voor en realiseer je dat die andere persoon dit wellicht ook nodig heeft. Probeer het als een gift te zien dat je een stuk van dit mooie bewustzijn bij je mag dragen op de aarde. Besef alleen dat dit bewustzijn meer is dan je twin alleen. Vooral nu er dus geen persoonlijk ijkpunt meer is, aangezien je ‘twin’ fysiek niet meer ziet en niets bespreekt. Iedere conceptie van je persoonlijke zelf t.a.v. die persoon wordt daarmee kwetsbaar voor het ego. Dat je probeerd te verleiden tot ‘gescheiden denken’ of onevenredig emotionele posities t.a.v. die persoon. Als je daar veel energie aan besteed dan is het belangrijk te onderzoeken of je karma deelt, en of dat synchroon loopt met andere ervaringen uit je huidige incarnatie / jeugd. Naast persoonlijke lessen is is een onderdeel van jouw ervaring de hogere frequenties en liefde te verankeren in de aarde. Begeleid je persoonlijk zelf dus in liefde. Mijn advies : Luister heel erg goed naar de dingen die je van binnenuit wilt doen, die je inspireren en vreugde laten beleven. Mediteer er desnoods op ! Of doe praktische dingen met anderen, zoals sporten. En deel met anderen van wie je weet dat ze je niet zullen veroordelen, zoals eerder staat geschreven. Je kunt jezelf nooit helemaal vergelijken met anderen. Stuur LIEFDE naar dit stuk nieuwe bewustzijn en laat je NIET AFLEIDEN door dat deel dat zegt dat dit bewustzijn ‘iemand is die jou links heeft laten liggen’. De bijzonderheid zit in wat jij en die persoon delen op zielsniveau. Of ‘zijn’ persoonlijk zelf zich nu bewust is van jullie bijzondere band en samenkomst of niet. Het kan zijn dat hij een ander pad te bewandelen heeft, probeer dat vanuit compassie te benaderen. Ik wens je succes met alles. In liefde en licht, (David)