Onbekend

Onlangs heb ik mijn zielsliefde ontmoet, dit verzaakte bij mij een behoorlijk turbulente tijd aan. De innerlijke processen, de inzichten en de verwarring die het allemaal teweeg bracht. Ik heb het ervaren als een van de moeilijkste tijden maar tegelijkertijd ook een van bijzondere ervaring in mijn leven. De weinige ontmoetingen heb ik ervaren als “dit is eng”, dit is zo dichtbij. Ik voelde mij altijd erg verlegen. Nu heeft hij het contact verbroken met mij, door vervelende prikkels buitenaf. Waar wij zelf niets aan konden doen. Heb nu zo het gevoel van “ik had je nog zoveel te vertellen” Nu is het makkelijk gezegd “het was de tijd nog niet”. Doordat hij het contact verbroken heeft, ervaar ik een pijn van binnen die ik niet weg krijg nu weet ik dit is mijn “eigen pijn”. Ik krijg die pijn niet weg. Ik kan niet bij mijn eigen kracht komen door de pijn. Wat heb ik hier uit te leren? Hoe kom ik door die pijn heen zodat ik weer in mijn eigen kracht en licht kan gaan staan? Wat is hier de boodschap achter? Heeft het te maken met mijn eigen individu?

Antwoord
Ik ga nog even in op de zeven tips Tiny, die heb ik gelezen. Als ik kijk naar het stuk daaronder, dat zielsliefde niets anders is dan een ervaring. Zet het mij wel aan het denken. Ik weet persoonlijkheid en een ziel zijn twee verschillende dingen. Als ik het niet koppel aan een persoonlijkheid, blijft de ziel over. We zijn tenslotte allemaal één. Als je één kunt zijn met jezelf kun je één zijn met iedereen. Dan concludeer ik hieruit dat het tweelingzielen niet bestaat?? Of moet ik dit zien als de eerste opstap van het een zijn met jezelf om tenslotte te ervaren dat we allemaal één zijn. Zelf heb ik het niet gekoppeld aan zijn persoonlijkheid, daar kende ik hem niet goed genoeg voor, maar deze aanraking blijf ik als een hele bijzondere ervaring zien. Op energetisch gebied ervaar ik van alles en laat hij mij daarbij veel dingen zien. Dit gebeurt allemaal vanzelf. Om dat los te laten, dat is moeilijk.(Onbekend)

Reactie
Zielsiefde is een ervaring een soort sneak-preview van een-zijn, een heel duidelijk voorbeeld. Hierdoor kun je leren (meer) 1 te worden met jezelf, met anderen en met alles. Wat je nog verhindert om (meer) 1 te worden is je persoonlijkheid, die denkt dat liefde gekoppeld is aan een andere persoon (je zielsliefde). Dat is niet zo, je zielsliefde spiegelt alleen maar jouw eigen liefde. Als je je zielsliefde loslaat (in de zin dat jouw liefdeservaring en gelukbeleving niet afhankelijk is van die persoon) dan vindt je een innerlijke kracht, zo groot als je die nog nooit gekend hebt. Dat is mijn eigen ervaring. In 1 zin: Als je het mooiste buiten jezelf los laat dan vindt je het mooiste in jezelf.(Tiny)

Antwoord
Mijn ervaring is: Als je elkaar loslaat,die kracht komt even terug,maar niet voor lang,want je valt toch steeds weer terug in het gemis van die ander. Hoe kan je krachtig blijven met een halve ziel?(Onbekend)

Antwoord
Als ik me bedenk dat ik hem nooit meer zal zien, heb ik het gevoel dat ik in tweeën gescheurd word. En dit klinkt misschien gek, maar dat doet echt pijn. Alsof mn borstkas uit elkaar getrokken wordt. Samen maak je elkaar heel. maar zonder elkaar,zullen we voor altijd eenzaam blijven. hallo zielsliefde is geen illusie wie zich dat laat wijsmaken ,heeft geen echte zielsliefde gekend, je kan de kracht in je eentje vinden ,en dan het mooiste van je zelf ontdekken, laat me niet lachen. zielsliefde met je soulmate is het mooiste op aarde,elkaars diepe lagen openen, hoe kan je zonder elkaar nog het mooiste in jezelf vinden? Als het gene wat het mooiste was, los moet laten.(Onbekend)

Antwoord
Eenmaal liefde ervaren met je tweelingziel is zo verschrikkelijk intens en diepgaand dat het naar ons idee niet mogelijk is deze ooit los te laten. Wij hebben door omstandigheden elkaar niet kunnen zien en geen enkel contact kunnen hebben en wisten zelfs niet of we mekaar ooit nog levend terug zouden zien. Wij kunnen uit ervaring zeggen dat deze pijn niet te doen is en dat je letterlijk uit elkaar scheurt van pijn en verdriet. Het was zo erg dat als we mekaar nooit meer konden zien we afzonderlijk van elkaar besloten dat de dood een betere optie zou zijn dan deze lijdensweg. Door een onverklaarbaar wonder is er net op tijd ingegrepen en zijn we uiteindelijk herenigd. De ervaring heeft ons geleerd dat we zeker zijn dat voor ons geen leven mogelijk is zonder de ander en zijn we ervan overtuigd dat als het noodlot een van ons beiden overkomt de ander spoedig zal volgen van verdriet. Onze tweelingzielliefde is voor ons het ultieme gevoel van gelukzaligheid en we zijn dankbaar voor de herkansing ons gegeven in dit aardse bestaan.(Onbekend)