Daan
Vroeger voelde ik me nooit compleet, toen ik mijn twinziel (of hoe men het ook wil noemen, want volgens mij is dit vele malen sterker) leerde kennen toen beleefde ik de hemel op aarde, nu hij al een tijdje niet meer bij me is in mijn dagelijks leven, maar ik hem nog wel voel, ruik, hoor en zelfs weet wat hij doet en waar hij is ondanks dat ik geen enkel contact met hem heb omdat hij dat niet wil, leef ik in een hel op aarde, wanneer wanneer houd dit op? Ik probeer hem los te laten ik wil hem echt loslaten maar hoe meer ik heb wil loslaten des te sterker lijkt de band op afstand te worden, en dit is niet wat ik wil want ik wil leven, dit is geen leven, waarom neemt een zielsliefde bezit van je want zo voel ik het dat hij bezit van me heeft genomen dag in en dag uit zelfs in mijn slaap en in mijn dromen dit is toch echt geen leven meer zo, ik wil echt een manier vinden zodat ik echt de band met hem voorgoed kan verbreken. Ik heb al eerder hier een vraag over gesteld maar nog niemand heeft me een bevredigend antwoord kunnen geven.
Antwoord
Dit klinkt tamelijk beangstigend. Heb je een idee waarom je twinsoul geen contact met je wil? Hij was er kennelijk niet aan toe om jou te ontmoeten, althans zijn ego was er niet aan toe. Maar het kan goed zijn dat zijn ziel wel net zo verlangt naar jou als jij naar hem. En dat zijn ziel daarom wel steeds een beroep op je doet en dat je dat voelt. Maar het blijft in dezen natuurlijk gissen… Wat ik zelf doe op momenten dat ik de aanwezigheid van mijn twinsoul voel (die ook geen nader contact met me wil) is het volgende: intense liefde naar hem toezenden door – met mijn hand op mijn buik – vol LIEFDE aan hem te denken en hem liefdevol toe te spreken … en dan word ik helemaal warm van binnen. Daarna kan ik dan weer verder met waar ik mee bezig was. Ik kan het niet verklaren maar ik heb de indruk dat zijn ziel mijn liefdevolle gedachten voelt en dan ook tot rust komt. En me dan met rust laat. Misschien een tip om te proberen? Probeer in elk geval je liefde niet weg te drukken, maar geef eraan toe.(Onbekend)
Antwoord
Hoi daan, niemand zal hier ook een bevredigend antwoord op kunnen geven. Dat kan alleen jijzelf, want voor iedereen is het weer anders en elk persoon zoekt naar de manier die voor hem/haar het beste werkt om om te gaan met het verdriet en het gemis en de pijn. om te beginnen zou je het positief kunnen benaderen en probeer te accepteren dat je deze gevoelens altijd zult hebben want hij hoort bij jou en jij bij hem. en jullie zullen altijd weten, voelen, ruiken enz. Dat is iets wat nooit meer overgaat. Als je zou stoppen met vechten tegen al deze gevoelens dan denk ik dat het een stuk beter zou gaan. Accepteer dat het een deel van je is geworden, en weet dat je nooit meer alleen bent. opzich is er niks mooiers dan de wetenschap dat je weet dat er altijd iemand is die echt van jou houd en andersom. Werk aan jezelf want je kunt op deze manier niet vooruitkomen en niet groeien. En dan heb je inderdaad geen leven. Eigenlijk hoef je niet zoveel te doen dan gewoon simpelweg van hem te houden. Dan hou je ook van jezelf en is alles een stuk lichter voor je. Uitendelijk draait het om de liefde! Veel sterkte toegewenst en ik hoop dat er een dag komt dat het beter voor je aanvoelt.(Marjon)
Antwoord
Een zielsliefde verband is nooit te verbreken,omdat deze liefde oneindig is. Wees er trots op, dat jou dit mocht overkomen en geniet ervan. Je kunt er veel van leren. Blijf niet negatief zitten denken maar leer je les in onvoorwaardelijke liefde voor elkaar.(Onbekend)
Antwoord
Precies Marjon slaat de spijker op z,n kop. Werk aan jezelf ,jullie moeten beide lessen hier uit leren, jullie band zal als maar sterker worden. “Hierdoor leer je”, deze liefde is onvoorwaardelijk. Pas als je samen door die lessen heen bent, kan je gelukkig zijn. Samen sterker dan ooit! Happy end! Jij hoort bij HEM en Hij hoort bij JOU!!!…….. samen eén ziel!(Onbekend)
Antwoord
Jeetje, Daan, is je toestand met je t.z. nog steeds niet verbeterd? Dat duurt lang. Ik heb na jouw andere vragen en antwoorden die je gekregen hebt verwacht dat het wat rustiger bij je zou worden. Als je deze vraag nu weer het zelfde stelt, krijg je de zelfde antwoorden als voorheen. Volgens mijn heeft het geen zin dit hier weer te beschrijven. Ik snap het wel. Maar niemand geeft jouw een afdoend antwoord. Dan moet het toch ergens anders in zitten. Een probleem is het, misschien moet je in een hele andere richting zoeken, wat je niet verwacht. misschien kom je iemand tegen die toevallig iets aanhaalt en jouw het gevoel geeft dat is waar ik iets wat mee kan. De hulp komt vaak uit een onverwachte hoek. Ik weet wel dat omgang met je tweelingziel heel hard werken is. Een paragnost geloof ik niet zo in, die zeggen dat je toch weer bij elkaar komt. Dat is niet zo. Vaak is het 1x uit elkaar, blijft uitelkaar. O.K er zullen uitzonderingen zijn, maar het gros blijft van elkaar gescheiden., Of ze moet het hebben over het hiernamaals, daar kom je wel weer bijelkaar. Heb je hier op aarde al veel voorwerk verricht.Op aarde kun je sneller en gemakkelijker problemen oplossen of zeg; karma oplossen dan in het hiernamaals. Daar is het moeilijker. Ik kan je 1 tip geven; is praten, en het meest met jezelf. probeer uit te zoeken wat van jouw is en wat van hem is. Je zit misschien in een soort symbiose, (misschien is dit allemaal flauwekul, maar in een gewone relatie heb je zo vaak dat dingen door elkaar heen lopen, en men pas op de plaats moeten maken. Weer ondekken wat is van mij,wat is van de ander , wat voor dingen doet hij met mij wat ik niet prettig vindt, wat doet hij waar hij interesse in heeft en mij niks doet, dan accepteren. Als hij dat ook aan kan geven dan is er weer ruimte, ook voor liefde. Want dat onbreekt er volgens mij dan aan in een relatie. Er is dan weer respect voor elkaars keuzen, gevoelens e.d!!!!!!! Als dat duidelijk is kunnen jullie weer verder.) Je denkt wel op de zelfde manier, en voelt op een zelfde manier, maar jij hebt wensen en verlangens die met je tweelingziel miets te maken hebben . Je bent nog wel een persoon puur. Het lijkt mij de bedoeling dat tweelingzielen ook hun eigen bordje problemen hebben en die zelf moeten oplossen Het is bij tweelingzielen vaak zo dat ze elkaar de schuld geven van de problemen die ze samen hebben. Doe iets lichamelijks waardoor symbolisch je hem van je afschuift, als die teveel op je nek zit. Desnoods drama, om het uit te spelen. Ik denk dat je in je binnenste moet kijken naar wat je nodig hebt, naast zijn liefde die je toch wil, al is het nu op een boeiende manier. (letterlijk geboeid zijn, onvrij zijn) Dat gevoel het om je heen zweven blijft, maar zoek een middenweg waar je tevreden mee kan zijn. Hij, je tweelingziel moet dat maar voor zichzelf uitzoeken net als jij dat moet doen. En medelijden helpt niet naar elkaar toe. Je kunt alkaar loslaten tot op zekere hoogte, die hoogte bepalen jullie zelf. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat jouw tweelingziel niets met jullie kan, vertelde je al, niet durft. Als dat zo is vind ik hem egoistisch, (om even te mogen oordelen) hij staat niet alleen in de werld, wil hij zijn problemen ontlopen? Voelt hij zich wel verantwoordelijk? Ik zie een klein jongetje voor me (ik ken hem niet) die probleempjes niet voor zichzelf kan oplossen. Ze liever uit handen geeft en negeerd. (even oordelen hoor) Je zult inderdaad naar mijn idee wat van hem moeten afstoten. Zoek iets waar je intersse in hebt en ga dat doen. Iets waarbij je tweelingziel niets mee heeft, lees; geen intersse in heeft. Dan kan hij je daar ook niet zo storen. Je moet iets voor jezelf hebben En laat hem niet daar in meedoen. Nog niet) Snap je dat. Een idee? Kun je er wat mee?(Gabrielle)
Antwoord
Nou Nou Gabriélle ,Jij durft hier iets neer te zetten. (Een paragnost geloof ik niet zo in, die zeggen dat je toch weer bij elkaar komt. Dat is niet zo. Vaak is het 1x uit elkaar, blijft uitelkaar.) Vaak is het “tijdelijk” uit elkaar , en voor eeuwig bij elkaar. Gabriélle, Mischien heb jij andere ervaringen, sorry als jouw zielsliefde niet meer naar jou toe komt, maar dat is echt niet bij de meeste! En paraganosten tegen spreken, waar heb je het over, als je daar niet eens in geloofd????(Kim)
Antwoord
Vraagje aan Gabrielle: Weet jij zelf wel, wat Zielsliefde/tweelingnzielen betekent/inhoudt? Want jij geeft me hier een oordelen, volgens mij moet jij zelf nog heel veel leren.(Onbekend)
Antwoord
Kim heeft gelijk,Je kan geen uitspraken over helderziendes doen,terwijl je zelf geen enkele ervaring daarin hebt. Zeker weten dat helderziendes echt zijn ( niet allemaal) en dat ze eerlijke voorspellingen maken voor de toemomst. Je moet alleen de goeie weten te vinden. Dat zal je ook een stukje rust geven.(Onbekend)
Antwoord
Tweelingzielen kunnen elkaar niet loslaten en zullen altijd weer elkaar opzoeken. Niemand anders kan dat plekje in je hart overnemen.(Onbekend)
Reactie
Dankjewel voor jullie antwoorden, en ja zielsliefde is moeilijk te begrijpen, zelf mijn zielsliefde en ik begrijpen het niet. We zijn elkaar sinds vorige week drie keer tegen gekomen, en hebben met elkaar gepraat. zielsliefde daar kom je nooit meer van los het is de meest vreemde liefde die er bestaat, deze gevoelens zijn ongekend. mijn zielsliefde vertelde mij van de week dat hij zich voor mij wilde blocken maar dat dat onmogelijk blijkt te zijn wat hij ook maar doet. Juist omdat deze liefde zo sterk is zegt hij is hij zo beangstigend, deze gevoelens zijn zo sterk dat je soms jezelf en een ander op de proef moet stellen. hij vertelde me dat hij van me houd, maar dan ook echt met hart en ziel. en hij vertelde me dat hij het geweldig vind dat deze liefde de dingen kan overwinnen die we elkaar hebben aangedaan. onvoorwaardelijke liefde bestaat echt. En niet dat wij samen zouden moeten zijn, maar af en toe dan heb je het nodig om je energie samen te laten komen door elkaar even te zien. En ik wil een ieder bedanken voor zijn of haar antwoord, positief of negatief want ook van negatieve antwoorden word je sterk het geeft in ieder geval geen valse hoop of zoiets. En wat betreft een paragnost, die heb ik niet nodig denk ik want mijn overleden broer is bij me en die stuurt en leidt me in de weg die ik moet gaan., Ja en zielsliefde is zwaar en een ieder die dat dragen kan die zal het overkomen, maar je moet het kunnen dragen en dat is niet altijd even makkelijk want in de liefde, onvoorwaardelijke liefde is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik zal proberen om jullie op de hoogte te houden of zielsliefdes weer samen kunnen komen of niet.(Daan)
Antwoord
Thxxks Daan lief dat je ons op de hoogte wilt houden. Ook ik en ik hoop ook de rest houd elkaar op de hoogte,als we weer bij elkaar zijn. 2007 het jaar van de aantrekking. der zielen;-)(Onbekend)
Antwoord
Ik ben blij voor je Daan dat er dus toch ergens een oplossing is. Gelukkig heb ik nu ook een relatie met mijn Tweelingziel, wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik vind het heel bijzonder. In mijn reactie op jouw vraag, wilde ik niet oordelen, maar op dat moment kreeg ik gewoon die ingeving, maar goed, eind goed, al goed. Ik hoop dat deze reactie wel op internet wordt gezet, mijn vorige reactie namelijk niet. Zou je dit wel willen doen Tiny, en bedankt voor alle moeite, het heeft veel zin om er over te praten, ik heb dat 7 jaar niet gedaan, nu wel, en dat komt door deze site. Bedankt(Gabrielle)
Antwoord
De meeste mensen met deze zl ervaring begaan de vergissing om op te geven, ze verliezen hun geloof erin. Gaan uiteindelijk toch maar voor een “slap” alternatief. Er IS in liefde geen vervanging!!! Tussen mijn eerste en tweede ontmoeting zat 8 jaar! Tsja… wil je nou de hoofdprijs of neem je genoegen met minder? Lees boeken over dit soort dingen, het helpt je negatieve gevoel om te zetten in positieve kracht. Of kijk op youtube naar “the secret” b.v. Of als je er zelf klaar voor bent: stap erop af, wees vastberaden, neem geen nee als antwoord. Tsjakaa! Here i come, you can’t hide Gonna find you and make you want me! Besef dat je zult ontvangen wat je geeft!(Gabrielle)
Antwoord
Terwijl ik een oceaan van tranen huil, zoek ik op het internet naar informatie over twinzielen. Zo kwam ik bij de vraag van Daan terecht. Balsem voor mijn diepe wonden. Ontmoette op 5 januari 2011 mijn ‘ziel’. Zo benoemde ik het gevoel dat mij overviel toen ik mijn geliefde voor het eerst zag. Een toevallige ontmoeting. Hij vroeg mij uit eten. Wist toen onmiddellijk dat, indien er geen weerzien meer zou volgen, ik onnoemelijk zou lijden. Onbegrijpelijk! Hoe kun je nu iemand missen die je maar twee keer gezien hebt? Weet inmiddels wel waarom. We zagen elkaar, op onregelmatige basis, terug. Hij leverde zware gevechten met zichzelf en zei soms letterlijk dat hij zichzelf niet mocht toestaan om van mij te houden. Dat zijn financiële zaken het belangrijkst waren. Op een bepaald ogenblik waren we heel dicht bij elkaar gekomen en wisten we allebei dat dit eerlijk, oprecht en goed was. Ik was nu echt een gevaar geworden voor zijn materiële ‘hebben en houden’. Waarschijnlijk voelde hij zichzelf tot een punt gekomen dat hij zou bezwijken voor de intense gevoelens die hij voor mij had/heeft. Toen kwam het onorthodoxe einde of ook niet ? Omdat ik hem een tijdje niet gehoord had belde ik hem en kreeg te horen: “het ligt aan mij, allemaal aan mij” “heb de dingen verkeerd voorgesteld” “jij bent de liefste vrouw die ik ooit ontmoet heb”. En er volgde nog een hele lofzang over mij. Waarop hij besloot dat ik rustig moest blijven en – zo nodig – maar een kalmeermiddel moest nemen. Wat een afscheid ! Paste helemaal niet bij een man die zo warm, zacht, menselijk en teder is. Was verschrikkelijk in paniek. Want zonder hem ben niet ‘heel’ meer. Voelde mij verminkt. Er was een stuk van mijzelf weg. Mijn ziel was weg. Belde hem na een paar weken om te vragen of we over zijn besluit of wat het ook was, konden praten, zodat ik het gebeuren toch op één of andere manier zou kunnen verwerken. Hij zei niet ‘neen’, maar hield de boot af met allerlei smoesjes. 3 weken geleden mailde ik hem foto’s van een trip naar Napels door. Zette er geen persoonlijk boodschap bij, maar grappige tekstjes. Wou laten weten: ik ben er nog, ben nog in jouw leven en ik vorm geen bedreiging voor jou. Wist dat hij niet zou antwoorden. Maar dat deed er niet toe. Plotseling, verleden vrijdag, kwam er van hem een telefoontje: onhandig en nietszeggend en tegelijkertijd alles zeggend. Gisteren hoorde ik van een gemeenschappelijke vriend van ons dat hij recent aan hem gevraagd had “hoor jij nog iets van Rita” “ik niet, maar misschien is het beter zo”. De arme man heeft een muur opgetrokken waar hij zelf met zijn hoofd tegenaan loopt en ik sta aan de andere kant en leg mijn hand op zijn hart en hoop dat hij het – door de stenen heen – kan voelen. Stel mij de vraag hoeveel maanden, jaren het zal duren vooraleer hij de muur zal slopen. Weet dat ik ondertussen een andere bron zal moeten zoeken waaraan ik mij kan laven: iets dat mij een goed gevoel kan geven tot we weer ‘fysiek’ samen kunnen zijn. Want onze harten, zielen zijn het immers nog steeds. Dat begin ik steeds meer en meer te beseffen. Het deed mij deugd te lezen dat iemand schreef: voor minder doe ik het niet meer. Wel dat verwoordt precies wat ik voel: voor mij geen surrogaat- of halve toestanden meer. Geen relaties omdat het alleen zijn niet prettig is. Mijn vriendenkring begrijpt mij niet en vindt dat ik maar meteen op jacht moet onder het motto “ander en beter”. Misschien zijn hun opmerkingen goed bedoeld. Maar voor mij voelen ze aan als ‘harteloos’. Ben 55 en volgens hen heb ik geen tijd meer te verspillen. Wel volgens mij is er iets anders dat ik niet mag verspillen, namelijk mijn onnoemelijk kostbare en mooie gevoelens voor mijn zielsgeliefde. Dan zou ik alleen maar verraad plegen aan mezelf en aan hem. Hopelijk zijn tijd en lot ons allen hier goed gezind en kunnen wij binnen afzienbare tijd met onze zielsgeliefde herenigd zijn. (Rita)