Natasja

Ik heb een week of 2 geleden iemand ontmoet via een datingsite. T rare was dat ik hem gewoon een mailtje “moest” sturen, na dat mailtje zijn we gaan msn-en en mailen en er was direkt een heel warm contact, heel open en eerlijk. Hij vertelde dat ie 4 jaar geleden heel ziek is geweest en dat ie nog niet goed kan lopen en praten. (Hij heeft heel veel mini-hersenbloedinkjes gehad en 3 maanden in coma gelegen). Normaal gesproken zou ik dan toch wel terughoudender zijn, maar in dit geval werd het gevoel naar elkaar toe alleen maar sterker. Afgelopen vrijdag ben ik naar hem toegeweest, (anderhalf uur rijden). Op het moment dat ik hem zag en binnenkwam, daalde er een rust over me heen zoals ik nog nooit gekend heb, t was net of we elkaar al jaren kenden en alsof ik thuiskwam. Toen ik weer naar huis ging gaven we elkaar een knuffel en t was net of zielen/aura/energie samensmolten. We konden elkaar ook bijna niet laten gaan. Was heel intens. De volgende dag kwamen er bergen emoties los bij me. We willen het wel heel rustig aanpakken omdat we t gevoel wat we hebben te kostbaar vinden om er nonchalant mee om te gaan. Het is ook geen verliefdheid, maar gaat veel, veel dieper. Hij raakt me echt diep in mijn ziel. Aan de ene kant een ontzettend fijn gevoel, maar aan de andere kant voelt het verschrikkelijk, nu ik niet bij hem ben. We kwamen erachter dat we dezelfde opleiding gedaan hadden. Mijn vraag is nu, is dit nu mijn tweelingziel? Hij is gehandicapt, maar ik kijk er doorheen en zie de persoon die hij is.

Antwoord
Ik twijfel er niet aan dat hij zielsliefde is als ik je verhaal lees. (Tiny)