Onbekend

Sinds een half jaar heb ik mijn tweelingziel gevonden. Dat resulteerde in een heel heftig, intens contact. Ons beider levens stonden op zijn kop. We zijn beiden getrouwd en proberen daarom nu afstand van elkaar te houden. Vreselijk vind ik het. Ik mis hem verschrikkelijk. Het lijkt wel alsof we geen normaal contact kunnen hebben, want als we elkaar spreken of mailen voelen we zo’n intense liefde dat we niets anders zouden willen dan elkaar. Ook al hebben we een tijdje geen contact, we voelen op afstand van elkaar wat we voelen en denken. Bizar! We kennen elkaar beter dan wie ook. Ik hou zoveel van hem dat het zeer doet. Gaat die pijn ooit weg? Hoe leer ik hier mee omgaan?

Antwoord
Ik heb zelf iets soortgelijks ervaren, ook beiden getrouwd, kinderen en door dramatische omstandigheden besloten contact te verbreken. Beide partners weten er nu van, situatie is onmogelijk. Hij lijkt daar beter mee om te kunnen gaan dan ik. Heeft ogenschijnlijk keuze gemaakt voor gezin. Ik kan het niet loslaten, ben mijzelf tot in diepste ellende tegengekomen. Mijn hart is niet waar het thuishoort. Ik zie hem nog regelmatig want hij woont vlakbij, dat maakt het nog moeilijker. Ook ik weet niet of deze pijn ooit weg zal gaan want het is al jaar geleden bijna. Ik weet dat je uiteindelijk zelf kiest voor de pijn, ik maak mijzelf ongelukkig. Zou willen dat ik antwoord voor je had maar ik herken het alleen maar.(Onbekend)

Antwoord
De pijn wordt minder maar alleen als je elkaar niet ziet en geen contact hebt. Een jaar is daar te kort voor. Het duurt een paar jaar. Mijnzielsliefde koos ook voor zijn relatie en ik ben verder gegaan. Ik ben uiteindelijk naar de andere kant van de wereld verhuisd, ver bij hem vandaan.Dat werkt. Het heeft me heel veel pijn en verdriet gedaan, ik heb er met wel 20 mensen, 100 keer over gepraat en nu heeft het een plaatsje. Ik bennu 7 jaar verder zonder contact. Sterkte, het is moeilijk.(Onbekend)