Onbekend

Ik ben op een datingsite gegaan omdat ik nieuwe mensen wilde leren kennen. En toen, helemaal onverwacht, heb ik een profiel van een man gevonden dat mij de bodem onder de voeten heeft weggetrokken. Er was zo een herkenning in mij, en zijn tekst sprak uit mijn diepste ziel, eindelijk wist ik wat ik wou in een relatie. Ik durfe hem niet schrijven. Op een meditatie-weekend kwam hij telkens weer in mij omhoog in sterke, rustgevende maditaties. Toen heb ik hem benaded. Hij was heel geinteresseerd. Maar hij kan het niet met zijn gevoel voor romantiek verenigen dat ik een kind heb en de vader van mijn zoon wekelijks over de vloer komt om mijn zoon te halen / brengen. Telkens weer wilde hij met mij afspreken om dan toch weer af te zeggen. Het is erg pijnlijk voor mij. Mijn vrienden zeggen dat ik moet ophouden met het contact, alleen mijn beste vriendin ziet hoe sterk ik op hem reageer en is er voor. Nu heeft hij weer een afspraak afgezegd (voor de vierde keer) terwijl hij schrijft dat ik heel veel van zijn ideaalbeeld van een vrouw ben en hij denkt dat ik een eventuele soulmate zou kunnen zijn. Ik had ook een psychic reading en zij zei ook dat dit zo was, en dat als wij een relatie hebben dat het helemaal goed komt. Ik kan gewoon niet loslaten, alles in mij wil naar hem toe. Dus heb ik hem voorgesteld, om over email het contact te houden en te delen wat er is. Hij is er ook voor, en zegt het zelfde te voelen qua gedachtes en gevoelens over mij. Ik vind dit alles zo verwarrend, en het maakt mij zo ontzettend verdrietig. Er loopt ergens een man die mijn soulmate zou kunnen zijn, ik heb het gevoel dat ik voor hem zelf zou kunnen sterven als het moet, onvoorwaardelijk van hem zou kunnen houden, maar hij wil me niet ontmoeten. Hoe moet ik hiermee omgaan?

Antwoord
Voel je niet verdrietig. Ook al heb je geen relatie met hem, hij heeft blijkbaar wel veel in je losgemaakt. ZIE ANTWOORD VAN VRAAG 35(Tiny)

Antwoord
idd, wees niet verdrietig. probeer je te richten op wat je wel met hem hebt en niet op wat je niet hebt. ik heb al ruim drie jaar contact met mijn tweelingziel en na ongeveer een jaar wilde ik haar dolgraag ontmoeten. ik wilde haar voelen, in haar ogen kijken, knuffelen en gewoon weten hoe het voelde om echt samen te zijn. zij hield mij echter op afstand op vergelijkbare wijze als jij beschrijft. een ontmoeting beloven en dan toch weer terugkrabbelen. een paar keer waren we er dichtbij en elke keer werd ik zwaar teleurgesteld. uiteindelijk heb ik boos het contact verbroken omdat ik geen hoogte van haar kon krijgen. we hebben bijna twee jaar geen contact gehad en drie weken terug heb ik haar na 1 email waarin het contact direct herstelde werkelijk ontmoet. ineens wilde ze me ontmoeten en zien en ik hoefde daar geen twee keer over na te denken natuurlijk. het was geweldig en beiden zijn we oh zo blij dat we het gedaan hebben. maar soms moet je in het leven zeer geduldig zijn en ik weet….als het om zielsliefde gaat is geduld het moeilijkste wat er is. misschien moet je er ook niet vanuit gaan dat jullie ooit een relatie krijgen of geliefden zullen worden want daarmee schep je hele hoge verwachtingen naar hem toe, misschien voelt dat benauwend voor hem. (ik roep maar wat hoor) hoe dan ook….wees voorlopig gelukkig met wat je hebt, als het meer moet worden komt dat vanzelf…..in dit soort liefde speelt het lot een vreselijk grote rol he, laat het lot zijn werk maar doen.(Onbekend)