Onbekend

Ik lees hier een heleboel verhalen en ik krijg de indruk dat de meeste mensen een liefdesrelatie hebben of willen met hun tweelingziel/zielsliefde. Maar is dit wel zo vanzelfsprekend en verwart men hier grote passie en verliefde gevoelens niet met zielsliefde? Ik twijfel niet aan de verhalen van anderen hoor, maar eerder aan mijn eigen. Ik heb een ontzettend sterke band met iemand, wij weten zeker dat deze band over meerdere levens bestaat en alle kenmerken van zielsliefde zijn herkenbaar in deze vriendschap. Maar een lichamelijke liefdesrelatie hebben wij niet, en dat is ook niet het streven.

Antwoord 1
Het kan natuurlijk dat mensen verliefde gevoelens verwarren met zielsliefde. Ik, persoonlijk, vind dat je dat goed van jezelf moet weten. Aardse liefde is voorwaardelijk en zielsliefde is onvoorwaardelijk. Als je paranormale gebeurtenissen mag ervaren met deze persoon, kan het zielsliefde zijn, maar het begint bij jezelf. Je moet jezelf nagaan of je daadwerkelijk onvoorwaardelijke liefde ervaart met deze persoon. Je moet het antwoord in jezelf vinden.(Onbekend)

Antwoord 2
Ik heb geen streven. Ik leef met wat “is”. Een beetje filosofisch misschien maar zo voel ik het. Ik heb mijn tz in mijn leven als goede vriend (en ik weet zeker dat hij mijn tz is) en natuurlijk voel ik soms passie, verlangen naar meer. Maar het kan niet door omstandigheden en dus doen we het niet. Ik streef er niet naar maar ik weet ook dat omstandigheden in het leven kunnen veranderen waardoor het in de toekomst misschien wel kan/mag. Ik leef met de flow en geniet van elk moment dat hij bij me is (altijd dus.(Onbekend)

Antwoord 3
Ik zal eerlijk zijn en toegeven dat ik me dat ook regelmatig heb afgevraagd, ik begrijp je twijfels dus wel. Uiteraard is er geen garantie dat alle mensen die hier reageren, vragen stellen of hun verhaal vertellen met zg. zielsliefde te maken hebben. Maar blijkbaar ervaren ze wel een grote, sterke liefde op het moment. Of dat nou een liefde is die voorbij gaat of eentje die voor de eeuwigheid bedoelt is; in het moment doet er het niet toe.Als het achteraf ‘enkel’ om een heftige verliefdheid ging, komen mensen er vanzelf wel achter. Verliefdheden zijn niet tegen de tijd opgewassen, zielsliefde is dat wel. De laatste blijft, heeft wel rustperiodes, maar laait onverwacht en telkens weer op. Je hele leven lang.Toch heeft zielsliefde verschillende verschijningsvormen in mijn ervaring. Zelfs een en dezelfde zielsliefde tussen twee mensen laat door de loop v/d tijd verschillende gezichten zien. Dat kan in ieder geval. Heftige liefde/verliefdheid in het kwadraat. Stille periodes. Boosheid. Verwijdering. Scheiding. En dan weer liefde. Passie. Vertrouwen. Eerlijkheid. En ga zo maar door.Zo kan zielsliefde zeker lichamelijk zijn mocht de gelegenheid zich voordoen voor zielsliefdes. Maar ik denk dat het vaak niet het belangrijkste is of dat omstandigheden het verhinderen. Of dat men het zelf tegenhoudt, omdat het lichamelijke/seksuele aspect eraan toevoegen ‘teveel’ zou zijn om aan te kunnen. Soms is het ‘zielsaspect’ al genoeg, ik dacht nog niet eens aan meer gedurende het begin van mijn zielsliefde ervaring. Ik was totaal van mijn connectie vervuld. Daar kon het ‘aardse’ seksuele op dat moment niet aan tippen. Pas veel later kwam een langere periode lichamelijk verlangen naar boven . Dat was best een verrassing. En nu is dat er nog steeds van tijd tot tijd. Ik denk dus dat zielsliefde veel verschijningsvormen heeft. Maar het geestelijke/zielsaspect is zeker het allerbelangrijkste, het is de basis. En de liefde blijft voortduren en daar is inderdaad geen lichamelijke vervulling voor nodig. Zoals er ook geen traditionele relatie nodig is. Of zelfs lichamelijke nabijheid.(Onbekend)