Onbekend
Ja, wat nu? Er is veel gebeurd het afgelopen jaar, maar ik zal proberen om een compleet beeld te geven. Mijn tweelingziel is getrouwd. We hebben een jaar lang elkaar gezien en een voor de buitenwereld een geheime relatie gehad. Hij weet wat zijn hart wil, maar zit nog teveel in zijn angst om een keuze te maken. Ik ben het afgelopen jaar veel met hem bezig geweest, om hem proberen te helpen (niet goed volgens een paragnost die ik heb gesproken). We zaten in een situatie waarbij ik hem teveel in beweging wilde zetten. Hierdoor voelde hij zich opgejaagd en ik me gefrustreerd. Sinds donderdag heb ik hem losgelaten. We hebben afgesproken dat we geen contact meer hebben, zodat wij alletwee de tijd hebben om aan onszelf te werken. Het doet enorm zeer. Ik heb veel pijn in mijn hart en buik gehad. Ik besef dat dit nodig is. Betekent loslaten van je tweelinziel dat ik me niet meer bemoei met zijn proces? Hoe kan ik aan mezelf gaan werken? Kan loslaten ook fysieke klachten met zich meebrengen (ongeregelde darmen)? En vooral hoe nu verder? Alvast bedankt!
Antwoord 1
Ik herken heel veel in je verhaal. Ik heb ook geworsteld met de vraag van beinvloeding. Je wil zo graag dat die ander op zijn/haar plek komt. Maar het hoeft niet. Zoals je al zei, het kan iemand opstressen. Verder is die ander niet voor niks niet met zijn tz! Eraan trekken zal niet helpen. Je weet op je bewust niveau helemaal niet wat de weg is die jullie beide naar jullie doel leidt (wat dat ook is in dit leven). Loslaten lijkt me heel moeilijk voor je. Vooral omdat je er samen wel over kon praten, en je nu opeens een blinddoek voor krijgt. Maar het betekent niet dat je los van die ander bent, of dat je geen invloed meer op elkaar hebt. Loslaten betekent voor mij: niet actief aan beinvloeding doen. Mijn ervaring is dat de beste beinvloeding geen beinvloeding is. Als je je eigen weg gaat, doet wat goed voor je is, gebeurt dat aan de andere kant ook, je zit van binnen nu eenmaal aan elkaar vast. Je bent in gedachten en in je slaap bij je tz, je bent constant in communicatie al weet je dat niet, je wordt het ongemerkt over dingen eens, en opeens ontdek je dat het kwartje ook aan de andere kant valt. Ook je eigen kwartjes zijn misschien niet zo van jou als je zelf wel denkt! Wat zeg ik, als je altijd wel gedacht hebt… Aan jezelf werken is: Gewoon doorgaan op je weg, die had je toch al voordat je tz kende? Ik ben de motivatie helaas een beetje kwijt, maar kan het nog wel met mijn hoofd. Er is geen ontkomen aan die pijn, die net zo goed van de ander is. Draag die maar mee dan. Dat darmenverhaal herken ik ook, maar niet speciaal als gevolg van loslaten. (Arundash)
Antwoord 2
Nou en of je fysieke en psychosomatische klachten kunt krijgen, het hoort allemaal bij het transformatieproces. Ook dat gaat weer over hoor, bij mij was het veranderd slaapritme en gordelroos, het is overigens niet de tweelingziel zelf die dat veroorzaakt, maar de emotionele rommel en het verdriet van vele vele levens dat moet eruit. Meestal een beetje dan een tijdje niks en dan weer verder met opruimen. Als we alles tegelijk op zouden ruimen dan zouden we dood gaan want het is teveel voor 1 keer tegelijk. Net zoals het lichaam opruimt eigenlijk. Zie ook vraag 492 die gaat erover. (Wieweet)
Antwoord 3
Beste Arundash, Dank je wel voor je uitgebreide antwoord. Als ik bij hem ben, zit ik hem vanuit mijn bewuste en onbewuste te beinvloeden. Het lijkt alsof ik het niet kan controleren, het gebeurt gewoon. Nu hebben we helemaal geen contact (nou ja, dan niet via de telefoon, mail ed). En dan kan ik hem niet beinvloeden, toch? Moeilijk en het doet vreselijk zeer, vooral veel fysieke pijn. Ik weet wel heel goed wat ik wil in mijn leven en daar ben ik ook mee aan de slag. Ik heb niet het gevoel dat mijn tz daar mij in remt. Ik heb ook al stappen genomen die van hem afgaan (ander werk gezocht waar mijn hart bij ligt, terwijl hij nu een collega is). Ik vind het zo’n mooi idee dat we ‘s nachts samen zijn. We dromen ook vaak over elkaar. Ik zou het graag alleen wat tastbaarder willen ervaren. Het voelt niet alsof ik ‘s nachts bij hem ben geweest. Alhoewel ik wel weet dat ik ‘s nachts bijna nooit fysiek ‘thuis’ blijf. Waar zouden dan mijn darmklachten mee verband kunnen houden? (Beauze)
Antwoord 4
Lieve Arundash en Wieweet, dank voor jullie reacties, ik heb daar veel aan. Het afgelopen weekend werd ik bijna gek, ik heb mezelf nog niet eerder zo ongelukkig en vol pijn gevoeld. Het was zo erg dat ik er niet meer wilde zijn. Ik ben nogal heftig in mijn stemmingen en dat is de laatste jaren veel erger geworden. Ik denk zelfs dat ik bordeline heb in bepaalde mate (als je er dan een etiketje op wil plakken). Ik ervaar ook lichamelijke klachten die wel eens op een zuivering kunnen wijzen. Huidklachten, oogklachten, slecht slapen, moeheid. Gordelroos heb ik vorig jaar zelfs ook gehad. Wat betreft die beinvloeding van je TZ, je moet erop vertrouwen dat hij of zij vanzelf op de juiste plek komt, al duurt dat meestal langer dan ons lief is. Inderdaad, loslaten is het beste, en het moeilijkste. Ik probeer zo goed mogelijk dat te doen wat voor mij goed voelt, mijn leven op een voor mij fijne manier in te vullen en hoop dat mijn tz daar iets aan heeft. Dat we in onze slaap vaak samenzijn weet ik uit ervaring. Dat is voor mij heel kostbaar omdat we elkaar bijna nooit echt zien. En ja, de motivatie ontbreekt ook mij, maar ik moet toch door net als jullie. (Wieweet)
Antwoord 5
Beste Beauze… Als je besluit geen contact meer te hebben, kan je elkaar nog wel telepathisch of meer algemeen energetisch beinvloeden. Fysiek bij elkaar zijn kan even niet (zie het als “even”, dat helpt). Fysieke pijn ervan is heel moeilijk mee om te gaan. Ik ken dat doodgaan van verdriet waarbij je hart pijn doet, maar dat is bij mij een bui en gaat over. Met blijvende fysieke pijn heb ik geen ervaring. Iemand anders? Over omgaan met emoties: je wordt er zo gemakkelijk door overspoeld. Kom er dan maar eens uit. De kunst is, te voorkomen dat het gebeurt. Als ik “het” gevoel voel opkomen, let ik even op mijn gedachten. Wat heb ik een seconde geleden gedacht? Tien tegen een dat het de gedachte is die de emotie opwekt. Als je daarop gaat letten, kom je erachter wat je gedachtenpatroon is. Wat je de hele dag tegen jezelf zegt. Dan kan je die gaan omzetten. Ik dacht bijv. steeds: “Wat vreselijk…” maar nu denk ik daar meteen achteraan “…spannend!” met een diepe zucht. waardoor de energie totaal verandert. De wanhopige emotie komt er ook niet meer achteraan dan. Natuurlijk zit er je diepe zielepijn onder. Die los je niet even op, daar heb je je tz voor nodig. En andersom. Maar je hoeft het niet steeds zelf aan te raken of op te rakelen. Ik vind het al erg genoeg als het van buiten op me af komt. Al die tekens, he. Heel knap dat je een andere baan kon nemen. Zo bekeken heeft je tz een enorme impact op je eigen beslissingen. Wie weet hoe belangrijk dat is voor jouw weg. Nog even! (Arundash)
Antwoord 6
Een wanhopige emotie was bij mij altijd angst..angst dat het niet/nooit goed komt, nu ik vertrouwen heb en wil blijven houden is die angst weg en dus de emotie ook in die mate en ja het is spannend en een zucht.. (Onbekend)
Antwoord 7
De ziel is als een computer. Het opschoningsproces, hoe heet dat in computerjargon, het is een soort van formatteren inderdaad. En mijn zwager die computerprogrammeur is, die kan dat uitstekend uitleggen. Het gaat vaak handmatig, kost veeeel geduld, hij blijft stand-by (lees:bij de les of met de voeten op de grond), en doet ondertussen iets anders, met een schuin oog naar het voortgaande proces. Ik bekijk het ook zo, een beetje programmatisch. Wat de ziel voor heeft op de computer: ALLE tijd van de wereld. (Wieweet)
Antwoord 8
Elk moment van de dag een mes met duizend weerhaken door de ziel. Geamputeerd.(Onbekend)
Antwoord 9
Ik voel met je mee.. Heb hetzelfde gehad waarna je bijna letterlijk bloedend achter blijft, zo’n extreme pijn had ik mij nooit voor mogelijk gehouden!! Na maanden zielig zijn, is dan ook een beetje mijn eigen “arrogantie” mss dacht ik.. Stik er maar in! Ik visualiseerde de verbinding de draad met een schaar door te knippen en zei hierbij hardop (zet extra kracht bij) lieverd ik laat je los nu, ik ga hier kapot aan.. K hou van je maar ik hou nog meer van mezelf en dit kan niet meer zo.. Ik ga verder met leven, het beste. Toen ik ging kijken voor nieuw werk, nieuwe contacten leggen, weer paar dagen per week trainen, goed gezond eten (alle voedingsstoffen) is zij terug gekomen in mijn leven.. De grote les hierin is voor beide: voor jezelf kiezen en beseffen dat jij liefde bent!! De lichamelijke kwalen etc gaan ook over, dit hoort bij het opnieuw geboren worden en is allemaal oud zeer.. ook uit andere levens! Vertrouw op goddelijke timing en verwen jezelf lekker, doe niets waar je geen zin in hebt en zorg vooral dat je de focus en aandacht bij jezelf houdt anders stroomt al je energie weg.. Zodra je dit voelt! dan zal die ware persoon ook terugkomen want eenmaal in elkaars energie versterken jullie elkaar en de groei gaat bijna gelijk op dan.. Blijf vertrouwen want in de tijd dat je dan toch moet wachten kun je het beter zo aangenaam mogelijk maken voor jezelf! Verander wat dingetjes in je huis, ga nieuwe dingen ondernemen, eet goed en blijf bewegen.. Het beseffen dat jijzelf liefde bent en het voelen hiervan zal jouw zielsverwant snel doen laten terugkeren.. Laat het los! 🙂 ik wens je heel veel sterkte xx (Onbekend)