Onbekend

Anderhalf jaar geleden heb ik een jongen in Engeland ontmoet. Een week lang zaten we op dezelfde talenschool. Hij was 21, ik 19. Vanaf het moment dat we elkaar zagen was er een enorme aantrekkingskracht tussen ons. Het voelde alsof we als magneten naar elkaar toegetrokken werden. Er was zo’n chemie tussen ons. Vanaf dag 1 waren we altijd bij elkaar in de buurt. Het voelde alsof we elkaar al kenden. Bij het afscheid wisten we niet wat we moesten. Hij had een vriendin. We voelden beide hetzelfde. Het voelde alsof er zoveel was om over te praten, maar er kwamen maar een paar woorden uit. Het is zo gek, het voelt eng, wat is dit? Ik zal dit nooit weer voor iemand anders voelen, het voelt alsof ik je al ken, het voelt zo vertrouwt. We houden sowieso contact. We zullen zien of het na een tijdje nog hetzelfde voelt. Hij woont in Duitsland en ik woon in Nederland. We wisten beide niet wat ons overkomen was. Beide hadden we nog nooit van zielsverwanten of tweelingzielen gehoord. Diezelfde 2 maanden heb ik hem nog 2 keer gezien. Het gevoel was er nog steeds, en we wisten niet wat we ermee aan moesten. We hebben nooit gezoend, alleen elkaar geknuffeld, wat zo goed voelde. Nu, na ruim een jaar heb ik hem weer gezien. Het gevoel was er nog steeds, het leek alleen maar sterker te zijn geworden. Ik heb hem zo gemist. Elke dag zit hij in mijn hoofd. Ik heb zo’n verdriet en pijn gehad. Niemand kan dit evenaren. Ik ben op internet gaan zoeken en kwam toen op allerlei sites terecht die over tweelingzielen, zielsverwanten gaan. Hier herkende ik mezelf heel erg in. Maar als ik er met vriendinnen of familie over praat begrijpen ze niet wat ik bedoel. Soms denk ik dat ik mezelf voor de gek houd. Toen we elkaar een paar weken terug weer zagen, was het weer zo bijzonder. Het voelt gewoon zo goed, vertrouwt. Het voelde net alsof er nooit een jaar tussen had gezeten. Hij heeft nog steeds een vriendin en ik een vriend. Maar de aantrekkingskracht was te groot. We hebben gezoend. We wilden beide voelen hoe dit zou zijn, en het was onbeschrijfelijk. Het afgelopen half jaar en nu nog steeds heb ik het gevoel dat ik allemaal tekens krijg. Op nummerborden zie ik bv. te vaak de beginletters van onze achternamen. Dubbele cijfers, tz, zv, zl, etc. Ook zie ik vaak dubbele getallen op de klok. Na onze ontmoeting heb ik geen contact meer met hem gehad. Maar ik heb laatst 2x het gevoel gehad dat ik hem voelde op een of andere manier. Ik was gewoon door het winkelcentrum aan het lopen, en ineens voelde ik mijn hart helemaal opgloeien, ik voelde me zo gelukkig, zo gek. Net of wist ik dat het goed zat. Kan dit allemaal waar zijn? Kan hij mijn zielsverwant/tweelingziel zijn? Ik heb soms het gevoel dat ik helemaal aan het doordraaien ben. Niemand uit mijn omgeving heeft hiervan gehoord en ik ben zelf ook niet spiritueel. Ik mis hem gewoon zo erg. Ik probeer hem te vergeten, maar dit lukt gewoon niet. Telkens als ik hem probeer te vergeten lijkt het alsof ik weer tekens krijg. Ik weet het niet meer, ik weet niet wat dit is en wat ik ermee aan moet. Ik hoop dat dit het antwoord is. Het is wel zo dat ik voordat ik naar Engeland ging vaak heb gevraagd of ik mijn ‘ware liefde’ mocht ontmoeten. Iemand waarbij onze gevoelens echt wederzijds zijn. Ik heb gevraagd wat mijn doel hier op aarde is en dat ik graag iets wil betekenen. Zou dit gehoord kunnen zijn?

Antwoord 1
Hallo vraagsteller, Heb met je te doen, omdat ik je onzekerheid herken en omdat je nog veel te ontdekken hebt. De gevoelens die je beschrijft, duiden wat mij betreft zeker op een zielsliefde. Mijn twin en ik hebben nu een telepatische relatie (we kunnen niet bij elkaar zijn). Soms als ik aan hem denk of als hij zegt dat hij van me houdt, voel ik ook dat gloeien in mijn hart, heerlijk. Het is een eenzaam, maar ook heel mooi proces. Pas op waar je om vraagt, want je krijgt het! Of jij en je twin nu wel of niet bij elkaar komen: het versnelt je spirituele ontwikkeling. Mij heeft het (na een lang en pijnlijk proces) geloof en vertrouwen gegeven dat je ziel verder gaat na de dood en dat twin en ik dan zeker bij elkaar komen om (weer op aarde of elders dat weet ik niet) samen verder te leren. Sterkte en vertrouw op je gevoel. (Onbekend)

Antwoord 2
Natuurlijk ben je gehoord, of je nu gelooft of niet, je staat er open voor en je hebt voor jezelf gezegd wat je zou willen, zo ben je naar Engeland gegaan. Die klik herken ik en die is levenslang. Alleen komen er allerlei onpraktische dingen om de hoek kijken, maar daar heeft jouw gevoel geen boodschap aan. Dat gevoel wat je hebt is zo overweldigend dat blijft maar. Ik heb jaren geleden gekozen voor zekerheid, en een leven opgebouwd met een fijne partner, maar nooit gaat die klik die je toen met je T.Z. had over. Daarom hebben wij elkaar weer na vele jaren opgezocht, en het voelt alsof wij weer samensmelten. Dit overkomt jou nu, maar de twijfel en praktische bezwaren hebben nog de overhand, Het komt neer op keuzes maken en dat moet je zelf doen. succes!(Onbekend)

Antwoord 3
Zo eens met beide antwoorden hiervoor! Wat je vraagt en oprecht wenst krijg je, daar kun je van op aan. Dus wees inderdaad voorzichtig met wat je wenst. De klik die beschreven wordt, is er een die nooit meer weggaat, er is een band tussen twee mensen die voor eeuwig is. Er gebeuren wonderlijke toevallen tussen tweelingzielen, gestuurd door het universum. Dingen die te toevallig lijken om waar te zijn. Dat zul jij ook nog gaan ervaren. Er zullen ook moeilijke periodes komen, waarin je de ander zo mist en het eind van de tunnel niet meer ziet. Maar alles komt uiteindelijk goed. (Onbekend)

Antwoord 4
Heel erg bedankt voor jullie antwoord. Ik ben zo blij dat er iemand is die me begrijpt. Zelf heb ik ook het gevoel dat mijn ontwikkeling na onze ontmoeting in een sneltreinvaart is gegaan. Het afgelopen jaar zijn er veel heftige dingen gebeurt en ben ik erg gegroeid. Soms het ik het gevoel dat we beide eerst meer moeten groeien voordat we bij elkaar kunnen zijn. Ook merk ik dat ik groei op spiritueel gebied. Het voelt heel bijzonder dat mijn vraag gehoord is, het lijkt alleen zo onwerkelijk, maar ik sta er zeker open voor. We hebben ervoor gekozen om eerst apart verder te gaan met onze levens, omdat een relatie nu gewoon niet lukt. Toch denk ik elke dag aan hem. En hebben we afgesproken dat we elkaar binnenkort weer in Duitsland gaan zien. Ik wens jullie veel sterkte met het gemis, wat jullie denk ik ook hebben? Hadden jullie ook die chemie, de klik, het vertrouwde, dat het voelt alsof het helemaal klopt, vanaf het 1e moment? Ik denk dat we ondanks het gemis erg dankbaar mogen zijn dat ons dit is overkomen, ik heb gelezen dat dit maar een enkele overkomt. (Onbekend)

Antwoord 5
Die chemie, die klik, dat vertrouwde gevoel. het kan voelen of je nog meer jezelf kan zijn dan daarvoor. Emoties waarvan je niet wist dat je ze had, zo heftig. Alleen: het komt even niet uit, en wat doe je dan, je laat het maar op z’n beloop. En dan gaat je gevoel hier niet mee akkoord, die dwingt je om weer in contact te treden, en daar geef je gehoor aan, anders red je het niet, je wilt je in allerlei bochten wringen, als je maar bij elkaar kan zijn. Dan is er het ultieme gevoel van gelukkig zijn met elkaar, maar als de omstandigheden vragen om weer uit elkaar te moeten gaan, dan smelt je van verdriet. (Onbekend)