Onbekend
Lieve zielsverliefden, ik ken mijn zielsliefde sinds 3,5 jaar. We hebben beiden een relatie met kinderen. Er bestaat geen mogelijkheid dat we bij elkaar komen. Totaal verschillende werelden, hoewel er overeenkomsten zijn in beroepen en karakter. Ik verwacht niets en zit niet te wachten op een verandering wat teveel pijn voor anderen met zich mee zou brengen. Hij heeft tot nu toe mij steeds op een zakelijke manier op afstand gehouden. Wel voel ik altijd het stromen van liefde als wij bij elkaar zijn. Hij geeft duidelijk zijn grenzen aan, maar doet dit op een vriendelijke manier. Probeert mij steeds de boodschap te geven dat het alleen van mijn kant komt. Dit doet pijn. Ik zie hem helemaal niet zo vaak, maar voel sterk de behoefte om soms die contact te hebben. Al is het om te weten dat het goed met hem gaat. Om een aantal maanden zie ik hem vanwege een reden die niets met ons te maken heeft. Ik heb hem zo vaak proberen duidelijk te maken dat de band die wij hebben heel bijzonder is, via een gesprek, via mail etc. Hij stoot mij af en gedraagt zich steeds afstandelijker. Soms voel ik irritatie, waardoor ik angstig wordt dat hij mij gaat haten. Dit wil ik niet. Nu sta ik voor een dilemma, ondanks het feit dat ik hem graag zie, denk ik er toch aan om de volgende keer niet te gaan. Het doet pijn, dat hij mij zo van zich afstoot. Vervolgens houd ik mij in, terwijl ik zo graag van zijn korte aanwezigheid wil genieten. Als ik ga, doet het pijn om te voelen dat hij niets van mij wil. Als ik niet ga, ga ik hem zo missen en kan ik zijn energie niet meer voelen. Kortom, ik weet het niet meer..Gaan doet pijn, blijven doet pijn..moet ik hem toestaan mij steeds weg te duwen. Steeds als hij dit doet, denk ik dat alles maar een illusie is geweest. Misschien is dat ook wel zo…let go..let go..
Antwoord 1
Ik voel met je mee. Het verlangen blijft of je het nou wel of niet doet. Je zou kunnen gaan maar laat jouw ego los. Houd het gesprek gezellig en luchtig. Forceer niet een gesprek, zoals hem uitleggen dat jullie samen een band hebben. Hij staat er niet voor open. Het zien van hem kan een voordeel zijn, jij kunt het gesprek nu op een andere manier sturen. Net wat je zegt, let go, let go. (Onbekend)
Antwoord 2
Je zegt het zelf al; let go. Makkelijker gezegd dan gedaan. Als hij echt jouw twin is, dan komt het ooit goed. Ooit. Maar daar moet je beiden klaar voor zijn en ook moet de beider situatie er naar zijn. In de tussentijd zul je het moeten loslaten en dat betekent niet dat de connectie verdwijnt want die zal er altijd zijn. Het betekent dat je hem zijn leven laat leiden en jij het jouwe. Elkaar niet meer zien kan daarbij beter zijn dan elkaar wel zien en steeds dat afstoten ervaren. Vaak komt iemand die je met je hart hebt losgelaten, juist weer bij je terug. (Onbekend)
Antwoord 3
En als ik dit lees denk ik …. hoe toevallig weer ………is dit echt? of? welke wanhopige twin heeft dit geschreven denk ik bij het lezen van dit verhaal, degene die zich verveelt en in de huid van zijn twin probeert te kruipen om reacties te ontlokken? of de twin die denkt dat hij de leraar is en zijn leerling iets belangrijks wil vertellen ….. maar waarom moet dat dan zo? je laat je kind toch ook niet eerst half verzuipen door hem steeds maar weer in het diepe te gooien als hij moet leren zwemmen … ik probeer het te begrijpen maar het lukt me niet… help…. (Onbekend)
Antwoord 4
Ik ben de vraagsteller. Aan antwoord 3: Ik stel de vraag puur om wat ondersteuning en een antwoord te vinden op mijn vraag. Geen haar op mijn hoofd die denkt dat mijn twin dit mee leest, no way! Die is hier veel te nuchter voor. Dus geen dubbele boodschap, alleen maar een vraag om wijze raad. Aan antwoord 1: Dat ego loslaten, doe ik ook, op zich lukt dat redelijk, maar toch voel ik de pijn,waarschijnlijk van de afwijzing van mijn liefde.Ik geef zoiets moois, eigenlijk het mooiste in mijzelf en dit wordt letterlijk van tafel geveegd. Antwoord 2: Deze methode heb ik 1 keer geprobeerd, ik had mij zelf ermee. Het was net of ik een mes in mijzelf had gestoken. Ik voelde letterlijk het verscheuren van mijn ziel. Wat is dit moeilijk,net als je denkt van:’nu heb ik het onder controle, steekt het weer de kop op’ Eén ding weet ik zeker: ‘dit gaat nooit meer over, dit blijft gewoon’ Sommige mensen denken dat het net als een verliefdheid is, dat kan ook heftig zijn, maar na verloop van tijd zakt het weg. Dit gevoel is iets wat altijd als een klein vlammetje blijft branden, soms lijkt het bijna uit, regelmatig laait het op. Maar helemaal uitgaan zal het nooit..nogmaals dank voor de lieve reacties.(Onbekend)
Antwoord 5
Het doet pijn als de ander er nog niet aan toe is, heb dat ook wel gevoeld, maar wist altijd dat hij het niet doet om mij te kwetsen, maar hij is er nog niet aan toe en dan moest ik weer loslaten. Oh ja ben ook wel eens heel erg verdrietig geweest, meerdere malen, maar het is je eigen verdriet, je eigen onmacht, probeer dat om te zetten in begrip en dan doet het al een stuk minder zeer en zie je alleen nog maar liefde. Elkaar te vaak zien in zo’n proces kan storend werken totdat je er klaar voor bent dan lijkt het me helemaal geweldig..tot dan geduld (Onbekend)
Antwoord 6
Ik sluit me bij antw. 2 aan. Als je je twin met je hart hebt losgelaten, komt het juist bij je terug. Echter is loslaten van je twin een van de moeilijkste dingen. Het is aan jou, hoe jij er met je gevoel in staat en of je het aan kan. Dwing hem niet om in een band te geloven zoals jij dat doet. Op deze manier duw je hem nog verder van je af. Als je er voor kiest om hem te zien, houd het gezellig. Terwijl afstand juist de gelegenheid biedt om tot bezinning te komen. Succes in je beslissing.(Onbekend)
Antwoord 7
Zo eens met de laatste antwoorden! Zo werkt dat. Ik zit zelf ook midden in een soortelijke situatie. Mijn twin is ook nog niet zover als ik en wijst mij soms af, stoot me af nadat hij me eerst had aangetrokken. Voel me net een speelbal soms. Maar ik weet dat hij het doet uit angst. Ik voel die angst ook. Zodra hij dan iets relaxter is doordat hij wat gedronken heeft, komt zijn zachte kant boven tafel. Maar onverwacht komt dan altijd weer het moment dat hij me keihard afwijst. Dan ga ik bijvoorbeeld weg en neemt hij gewoon geen afscheid. Het is een gevoel dat altijd als een waakvlammetje in je zal zijn en soms laait het op tot een heuse bosbrand. Ik had dat zaterdag, ik zag hem, was dicht bij hem in de buurt en Boem! Dat verlangen overviel me ontzettend. Moeilijk om daar iets zinnigs mee te doen… (Onbekend)
Antwoord 8
Hij duwt je weg omdat hij in een ontkenningsfase zit. Hij voelt het wel waarschijnlijk, maar schrikt er zelf van en probeert te doen alsof dat niet zo is. Ik heb in dezelfde situatie gezeten jaren geleden. Hij heeft uiteindelijk wel zelf gezegd dat hij verschrikkelijk verliefd op me is. Nu hebben we samen een relatie en werken naar een leven toe samen. Beiden zijn we getrouwd en met kinderen, maar we hebben besloten dat we niet zonder elkaar willen of kunnen leven. Mijn advies is ga wel, en wees een goeie vriend, beste vriend. Uit die vriendschap gaat die liefde vanzelf uitkomen. Dan weet je ook of het er is of niet. Maar wees zelfverzekerd. Als je dit voelt, dan voelt hij het ook. Probeer hem te zien met andere ogen, van onvoorwaardelijke liefde en vriendschap. Dat is waar zielsliefde om draait. Jij voelt wat hij voelt en jij weet ook dat hij afstand neemt uit schrik. Ik moet je wel waarschuwen dat deze liefde niet weggaat en je gaat steeds meer bij hem willen zijn en hij bij jou. Het is heel moeilijk als je al een leven hebt. Maar aan de andere kant gebeurd dit ook voor een reden en ik vind dat we dit altijd een kans moeten geven. Kinderen kunnen hierdoor zoveel moois oppikken uit het leven, als het er op aankomt dat jullie voor elkaar kiezen. Dit hoort bij een zoveel groter plan dan ons dagelijkse robot leven en het verdient zeker een kans om te kunnen zien wat het is en waarom wij voelen zoals we doen. (Onbekend)
Antwoord 9
Antwoord 8, je slaat de spijker op zijn kop. Het is iets dat nooit meer zal verdwijnen maar moeilijk is het wel. Ik zit zelf in een huwelijk en heb kinderen. Daar stap je niet zomaar uit. Ik ervaar wel dat de drang om bij mijn twin te zijn steeds heviger wordt en dat sommige mensen om ons heen ons uit elkaar lijken te houden, door zogenaamde toevalligheden. Laatst zouden we samen in de auto ergens naartoe moeten, en vroeg een derde persoon of ik niet bij hen in de auto kwam zitten. Ik heb geweigerd. Ik laat me geen minuut met mijn twin afpakken. Mensen om ons heen lijken onbewust aan te voelen wat er tussen twin en mij speelt. (Onbekend)
Antwoord 10
Ik ben de vraagsteller: Wat een lieve antwoorden allemaal! Dank jullie allen van harte.. Het is voor mij een hart onder de riem, zo veel ondersteuning haal ik hier uit. Antwoord 8 : Je zegt dat het alleen maar meer gaat worden, het gevoel: dan denk ik: ‘nog meer? kan ik dat wel aan?” Wat jij zegt van vriendschap en onvoorwaardelijke liefde, dat voel ik wel vanuit hem, dat gevoel. Dat hij mij steeds op die manier benaderd, ondanks het feit dat hij duidelijk een streep trekt tussen ons. Ik zal zeker gebruik maken van de prachtige tips! Veel liefs. (Onbekend)
Antwoord 11
Ja je gaat steeds meer bij hem willen zijn, dat is ook mijn ervaring, laat gebeuren wat toch niet tegen te houden is..liefs.(Onbekend)
Antwoord 12
Ik ben van Antwoord 8: Hier een goeie tip tegen die pijn. Deze persoon is behalve grootste liefde ook de beste persoon in de wereld. Wat echt heel mooi kan lopen is als je je meer in jullie vriendschap verdiept. Hou van hem als een beste vriend en probeer een relatie even uit je hoofd te zetten. Deze liefde groeit toch wel naast de vriendschap, maar dan op een hele onschuldige en pure manier, zonder dat iemand schrikt. Op deze manier kun je naar elkaar toe groeien en zien wat dit inhoudt. Dit is een goeie manier om minder pijn te voelen. Er is geen plaats voor jaloersie voor de partner in deze relatie. Weet, dat wat er ook gebeurt, JIJ bent in zijn hart voor altijd. Wat deze liefde zo bijzonder maakt is dat je altijd beste vrienden bent van elkaar. Focus daarop! en je zult bij deze persoon zijn en in de buurt van deze persoon. En als het meer moet zijn, dan komt het vanzelf naar boven, vanuit de ander. Laat nooit los. Dit gaat nog zoveel diepen groeien en wordt zoveel prachtiger. Op een bepaald punt doet het geen pijn meer. Wat hij ook doet, al zou hij 50 partners hebben, jij zult geen pijn voelen. Want deze persoon is onze ware helft, gemaakt voor ons. En niemand, maar dan ook niemand, kan dat uit hem halen! (Onbekend)
Antwoord 13
Aan antw.12, 50 partners ? dan ben je duidelijk niet toe aan je andere helft..beste vrienden ? ja ..het groeit vanzelf, maar als mijn twin 50 partners zou hebben dan zou me dat ongelofelijk veel pijn doen en daar zou ik niet beste vriend mee willen zijn als je twins bent dan wil je elkaar als partner op den duur (tenminste zo voel ik dat) en de rest is vrienden..zo zie ik dat en van die vrienden kun je ongelofelijk veel houden als een twin nog in een relatie zit dan is het wat anders, dat is nog een weg die die waarschijnlijk moet gaan en die 50 partners haha..ik zou zeggen succes met onderhouden. (Onbekend)
Antwoord 14
Lieve antwoord 12, ik moet bijna huilen om jouw reactie, die me raakt in het hart. Dit is waarheid, en ook mijn waarheid. Dit is hoe het bij ons precies gaat. Die vriendschap is zo intens bijzonder. Mijn tz en ik hebben niet vaak de kans om met zijn tweeen iets te ondernemen maar een keer is het wel gelukt en dat was geweldig. We konden zo onszelf zijn bij elkaar. Ik haal daar nog steeds heel veel energie uit! Ik voel dat er onder de buitenkant van deze vriendschao heel veel liefde ligt, hoe zeg je dat, ook aantrekkingskracht naar elkaar toe. Maar dat mag nog niet naar buiten komen, het is te vroeg nog. Maar wij beiden voelen het wel en dat is voor hem nog moeilijker dan voor mij. Hij heeft heel veel vriendinnen gehad en er zullen er nog wel meer volgen, maar desondanks weet ik dat ik zijn ware ben, dat ik nooit uit zijn hart zal gaan, en daarom voel ik me ook nooit jaloers op zijn partners. Het is een alles overtreffende en onvoorwaardelijke liefde, die zielsliefde! Ik kan niets bedenken waardoor hij me zo zou kwetsen dat ik hem nooit meer zou willen zien. Onmogelijk. Want ik weet dat dat allemaal ego is. Zijn ego speelt soms een grote rol als ik hem zie, maar ik kijk er doorheen en dan zie ik pure liefde, onze liefde. Het is zo bijzonder. (Onbekend)
Antwoord 15
Antwoord 12, heel mooi gezegd, zo denk ik er ook over, maar wat als je TZ niet eens een vriend van je wil zijn, laat staan je beste vriend, hoe pak je dat dan aan, hoe moet zo iets dan groeien, en hoe moet je elkaar dan ooit leren kennen in het aardse?(Florence)
Antwoord 16
Ik ben van antwoord 12: 50 partners is een voorbeeld. Wat denken jullie dat onvoorwaardelijk betekent? Ik heb het over 1 partner, maar om de pijn aan te geven zeg ik 50. Het beste is om TZ te laten uitzoeken voor zichzelf wat hij/zij zelf wil. ALs hij/zij er niet aan toe is, wees dan niet boos of verdrietig. Dit is een deel van jezelf die ook niet klaar voor is waarschijnlijk, want jullie zijn 1. Ik spreek uit ervaring, wij hebben alles overwonnen. Met enorm veel pijn, dat wel, maar we zijn al zo ver en onafscheidelijk. Hoe harder je aan de TZ trekt, hoe harder hij wegrent. Wees de persoon die van hem/haar houdt in elke situatie, onvoorwaardelijk, zelfs als de beste vriend. Zo gaat het proces sneller. Als hij niet vrienden wil zijn, laat hem gaan. Vind die liefde IN jezelf. Want je houdt van deze persoon omdat ie een deel van jezelf is. Maar 3 keer raden waar die andere helft zit… Laat de enorme behoefte om een aardse standaard relatie te hebben en hij gaat zelf terugkomen. Dit is alles behalve aards. Het is niet alledaags, het is hemels en puur en er is geen ruimte voor ego. En voor diegene die over die 50 (Antwoord 13) partners schreef… Ja ik weet dat wat ik zeg onacceptabele dingen zijn in onze dagelijkse leven, maar om zo onvoorwaardelijk van iemand te houden kan alleen maar op zielsniveau. Weten dat jij de enige bent voor hem (ook al is hij in een relatie misschien), zijn angst begrijpen, en houden van hem/haar onvoorwaardelijk. Je moet alles wat je weet over relaties, alle regeltjes, alle jaloezie, alle nare gevoelens, alle eisen in een relatie, echt ALLES wat je weet over relaties even helemaal vergeten en houden van deze persoon zoals je van jezelf zou houden. Van jezelf hou je ook ondanks dat je weet dat je fouten maakt, soms dingen doet waar je later spijt krijgt. Zo onvoorwaardelijk hoort deze liefde te zijn. Dat is ego verdrijven. Als dat je lukt, dan komen jullie vanzelf samen. En alles wat op jullie weg staat verdwijnt vanzelf. Werk aan je ego en probeer echt anders te kijken dat TZschap. Dit is iets heel anders. Vertrouw me, ik heb al zoveel meegemaakt hierin. en belangrijkste, laat deze liefde nooit uit je hart gan, want DIT IS WIE JE ECHT BENT! (Onbekend)
Antwoord 17
Aan antw.16, dankjewel voor je antw., ja zo denk ik er ook over, onvoorwaardelijk is dat ook voor mij (ben van antw.13), en een standaard relatie ik denk dat ik dat allang los had gelaten, onvoorwaardelijk van elkaar houden hoe het ook gaat en een vriend willen zijn ook al is dat op afstand met alle liefde die ik in me heb..en angst om hem kwijt te raken heb ik niet, ik weet dat we bij elkaar horen, maar hoe ga je om met het missen? dat is nog steeds moeilijk voor mij. (Onbekend)
Antwoord 18
Antw 16, mooi gesproken en ik begrijp wat je zegt. En het klopt dat je idd alleen op zielsniveau zo onvoorwaardelijk van iemand kan houden, ondanks de fouten die diegene maakt. Dat houden van gaat nooit meer weg en dat zou ik ook niet willen. En iedereen maakt fouten in z’n leven, dat mag ook, alleen als ik in het aardse iemand pijn doe of bewust schade berokken en ik kom later tot de conclusie dat ik wel heel erg stom/fout of gemeen ben geweest dan bied ik die persoon mijn excuses aan, zeker als ik zou weten dat die persoon NOG steeds in een soort van onzekerheid verkeert door mijn handelen. Als ik dat niet zou rechtzetten, in het aardse, zou ik mezelf niet eens meer recht aan kunnen kijken, maar ja that’s me.(Florence)
Antwoord 19
Ja antwoord 16, flink veel van jezelf houden dat is de sleutel in het tweelingzielgebeuren. Het is een trekje van me om mezelf altijd schoon te praten, en ik praat mijn tweelingziel ook altijd schoon omdat wij van tweeën 1 zijn. Er is nog nooit iets vervelends tussen ons voorgevallen. (Onbekend)
Antwoord 20
Lieve schrijver van antwoord 16; jij zegt precies de dingen die ik zou zeggen en zoals ik ze zelf ervaar met mijn tz. Pas sinds ik de zielsliefde in mijn leven heb, weet ik wat onvoorwaardelijk inhoud. En het was een hele grote hobbel om te accepteren dat de liefde voor mijn eigen aardse partner niet onvoorwaardelijk is en die voor mijn tz wel. Ik geloof dat ik nog nooit zo gechoqueerd was als toen ik me dat realiseerde. Mijn twin is zo iemand die daadwerkelijk meer dan 50 partners (en losse scharrels natuurlijk) heeft gehad. En dat is helemaal oke voor mij. Hij is nog steeds op dating pad en is een nogal losbandig type. Maar dat kan mij allemaal niet echt raken. Omdat ik weet, echt vanuit mijn hart voel, dat hij bij mij hoort en alleen voor mij hetzelfde voelt als ik voor hem. Alle aardse beperkingen en denkbeelden vallen weg als ik bij hem ben, het gaat aan alle grenzen die je in de loop van het leven leert kennen, voorbij. De meeste mensen begrijpen hier niets van en zouden mij bijzonder hard veroordelen als ze wisten van mijn gevoelens voor deze man. Maar ik weet en hij weet dat dit puurder dan puur is, hemels en door geen mens te breken. Ik ben inmiddels zover dat ik nu alles durf over te geven aan het universum en vertrouw op de goede afloop. (Onbekend)
Antwoord 21
Aan antw.19, volgens mij is dat geen schoon praten, maar begrijpen van elkaar, omdat je hetzelfde bent en daarom ook vaak dezelfde reacties en situaties tegenkomt, ik snap mijn twin, hoef hem niet schoon te praten want het is goed zoals hij is, zie alleen maar Liefde in hem..zie hem voor me als teder, zacht, voor mij een engel, en ja hij zal net als mij ‘fouten’ maken, we zijn geen heiligen maar mensen met soms tekortkomingen, vragen, onzekerheden etc. maar jeetje wat hou ik van die man.. (Onbekend)
Antwoord 22
En toch en toch, ondanks alle moeilijke verhalen hier, hoop ik en eigenlijk geloof ik dat wij uiteindelijk wel een standaard relatie aankunnen, het zal wennen zijn om constant in de spiegel te kijken en het zal wel eens heftig zijn maar wij zijn beiden , altijd , lief naar elkaar, en begripvol en ik heb tekens gehad die wel wijzen naar een echte relatie, met alles erop en eraan zeg maar, misschien niet meteen, maar toch, maar toch..of is dit alleen maar wishful thinking? (Onbekend)