Onbekend

Als ik denk aan de tijd van voor ontmoeting met tweelingziel, dan was dat een tijd van geluk in nonfysieke vrijheid. Als ik denk aan de tijd erna, dan denk ik aan geluk in innige nonfysieke verbondenheid. Zijn beide “levens” even gelukkig? Zou je nog wel eens stiekem terug willen naar de tijd van voor de ontmoeting of zou je voor geen goud meer willen ruilen? En vervaagt de tijd van voor de ontmoeting? Ik ben nu letterlijk en figuurlijk geboeid door een vent en voor de ontmoeting was ik letterlijk en figuurlijk geboeid door autonomie, zelfbestuur. Ik vind het allebei even fijn.

Antwoord 1
Nee, ondanks dat ik het zwaarder heb dan ooit, voel ik mij ook gelukkiger dan ooit. Ik zou nooit meer terug willen naar de situatie van voor de ontmoeting met mijn TZ. In onwetendheid leven kan lekker zijn, maar ik voelde ook altijd een soort van onrust in mij alsof ik ergens naar op zoek was en ik snap nu hoe dat kwam, de onrust is totaal verdwenen, omdat ik heb gevonden wat ik zocht.(Onbekend)

Antwoord 2
Hoi antwoord 1: ik dacht even dat ik het zelf geschreven had, maar mijn initiaal staat er niet onder, dus ik was het niet. Maar het zijn wel ‘mijn’ woorden.(L.)

Antwoord 3
Voor de vraagsteller, vind je het echt allebei even fijn? als je heel eerlijk bent? ik kan het me bijna niet voorstellen.(Onbekend)

Antwoord 4
Ja het is nog steeds fifty-fifty.Zolang wij nog niet samenzijn.Daarna slaat de meter onmiddellijk door naar de periode na de tweelingziel-ontmoeting.Het is inderdaad de rust die van het meeste belang is nu,zoals in antwoord 1 gesteld.Maar ik heb altijd de persoonlijke vrijheid boven de liefde gesteld,zo belangrijk vind ik die.De autonomie,het zelfbestuur is wel degelijk opgeofferd aan de liefde.(Onbekend)

Antwoord 5
Wel bijzonder hoe verschillend je dat kunt ervaren, ik heb juist het gevoel veel meer zelfbestuur te hebben gekregen omdat ik mezelf weer heb teruggevonden. Ik weet wie ik ben en waar ik voor sta, voorheen liet ik mij vnl beïnvloeden door anderen en vond het heel belangrijk hoe anderen over mij dachten, nu heb ik dat helemaal niet meer. Misschien vond je het zelfbestuur belangrijk om controle te houden, voortkomend uit angst en onzekerheid, lessen die je moest leren. Ik denk dat er geen “vrijere” relatie bestaat dan die tussen tweelingzielen, of je moet graag vrijgezel willen zijn.(J.)