Onbekend

Wat gebeurd er toch allemaal met me.. ik had me nog niet eerder in zielsliefde verdiept, maar heb wel 1 keer eerder een zielsband ervaren met een man. deze heeft het contact verbroken op rationele basis en dat heeft 7 maanden lang ontzettend diepe pijn bij mij veroorzaakt. dit is nu 4 jaar geleden, en ik dacht dat dat niet weer zuo kunnen gebeuren. tot er op mijn werk een onbekende binnenstapte en vanaf tel 1: nooit meer uit mijn hoofd, muurvast in mijn hart. ik voel zoveel, en ik kan het niet in woorden omvatten. woorden doen het gevoel tekort. ik kan met zekerheid zeggen dat het zielsliefde is, en ik ken mezelf goed genoeg en begrijp het gevoel goed genoeg om te weten dat dit bij mij blijvend is en nooit vervaagd. we kunnen zo onwijs goed samen. ik voel me zo ontspannen als ik bij hem ben. normaal heb ik altijd spanningen in mijn lichaam, als ik bij hem ben is dat er niet en dat is zo fijn als maar kan. ik was zo van slag door zijn bestaan dat ik niet meer kon eten en echt in de war raakte. afgelopen dagen veel tijd samen doorgebracht waarin hij me veel verteld heeft over hemzelf, en ik heb hem gezegd wat er met me is, hoeveel hij me doet. daarvan schrok hij want zo had hij het nog niet bekeken, en hij is overspannen en kan niet bij zijn gevoel. en wil me geen pijn doen, dus houd zich steeds heel netjes, is heel lief voor me, maakt geen gebruik van me omdat hij me daarvoor te lief vind. maar kan niet zeggen of hij voor mij op termijn al dan niet hetzelfde gaat voelen. hij zei letterlijk dat hij het fijn zou vinden als ik het in elk geval voor nu los kon laten, hem helemaal uit mijn hoofd zetten was ook weer niet wat hij wilde, maar hij kan niet bij zijn gevoel en heeft dingen te verwerken. maar ja hij zei wel als ik iemand vind of jij iemand anders moeten we elkaar loslaten. ik hoef niet iemand anders ik voel dat ik bij hem hoor. ik weet eigenlijk niet wat mijn vraag is, het is meer dat het allemaal zo overweldigend is en ik soms zo bang ben.. hoe kan het dat ik intuitief voel dat we bij elkaar horen, en dat hij dat (nog) niet zo ervaart. maar hij ondertussen wel hartstikke lief voor me is en er echt iets is tussen ons, iets wat ik niet kan omschrijven. ik ben by the way 33, heb genoeg schade en schande opgedaan in de ‘liefde’, en hij ook. we denken over zoveel dingen hetzelfde, een manier van denken die ik heb en die weiningen met mij hebben, hij dus wel. ik hoop dat jullie het niet afdoen met ‘je bent verliefd dus dan voelt het zo’, want ik weet dat dit veel, en véél dieper zit dan dat.

Antwoord
als ik je verhaal zo lees dan klopt het, het is echt niet zo maar een verliefdheid, het zekere weten , hetzelfde over dingen denken, het is zo herkenbaar denk ik voor de meesten hier. je hebt aan één woord genoeg om te weten wat die ander bedoeld,het voelen dat dit jouw man is.. wat mijn gevoel is bij jouw verhaal, hou contact met hem, hij kan niet bij zijn gevoel zoals je schrijft omdat hij overspannen is , maar jij maakt de juiste gevoelens zo wel weer wakker bij hem. ben zelf ook eens overspannen geweest en oh wat zou dat toen gemakkelijk zijn geweest als ik toen mijn twin bij me had gehad. ik had een behoorlijk rationele partner die wel zijn best deed om mij te begrijpen maar mijn twin zou denk ik meteen de juiste snaar hebben geraakt..dus blijf ter ondersteuning contact houden en blijf geloven in jullie liefde, want die komt ook bij je twin een keer boven water, echt waar, het duurt misschien even , hij verstopt het nu misschien nog, gebruikt hij misschien medicijnen of id. voor zijn overspannenheid, dat zou ook gevoelens kunnen afvlakken, daar willen de medici je graag mee helpen maar het werkt tegen je, ik heb het nooit gewild, je moet er toch doorheen..dat wist ik 30 jaar geleden al, toch intuïtief altijd al sterk geweest in die dingen. blij! f erin geloven het komt echt goed!het is al mooi dat jij er nu bent in deze periode voor hem, is ook vast niet voor niks, alles heeft een bedoeling. (Onbekend)