Onbekend
Hoe moet ik nu verder, 2 maanden geleden belde hij me weer op en tot nu toe niets meer van hem vernomen. De ene keer gaat het beter dan de andere keer,maar ik blijf hem zo missen dat ik niet meer weet hoe ik verder moet.Soms ben ik echt de weg kwijt en erg verdrietig, wat is hier de bedoeling van? Zou soms willen dat ik het nooit mee had gemaakt, zielsliefde! Zo mooi, zo pijnlijk, zo verwarrend
Antwoord
De pijn zorgt er soms wel voor dat je zou willen dat het nooit gebeurd heeft. Maar hoe moeilijk het ook is/wordt, er is een reden voor. Twijfel daar niet aan. Zoek naar die reden. Dat zal je ook helpen. Zielsliefde heeft nu eenmaal een zeer lichte kant, maar ook een extreem donkere. Ik weet uiteraard niet hoelang je al in deze situatie zit. En of jullie ooit een relatie gehad hebben. Uiteindelijk is dat ook niet zo belangrijk als er zielsliefde in het spel is. Hoe vreselijk cliché het ook moge klinken, ik weet precies waar je doorheen gaat. Het voelt soms alsof je gek wordt. Maar je noemt het beestje al bij zijn naam, dat is mooi. Het is dus zielsliefde. En daar gelden geen normale relatiewetten voor. Alles is uitvergroot in zielsliefdeland. Vreugde, maar zeker ook verdriet. En ook het gemis. Het gemis wat soms aan je ziel lijkt te vreten. Je zult het niet zomaar kunnen stoppen. Helaas. Soms moet er gewoon weer wat tijd overheen gaan. Ik weet niet of jullie een patroon hebben van aantrekken/afstoten. Hoe ik het begrijp is dat hij op dit moment niet bij je wilt/kan zijn. Laat me je dit vertellen: laat de situatie niet te lang voortduren wat betreft dat aantrekken/afstoten. Dat kan soms nl. een vicieuze cirkel worden. Ik kan het weten. Stel grenzen. Verlies ajb jezelf niet uit het oog. Als het jou teveel pijn doet, moet je afstand nemen, het een tijdje laten gaan. En dan kijken hoe het gaat. Als degene je zielsliefde is, doet hij je geen bewust pijn, maar kan het ook niet laten. Jij bent de enige die bewust voor JOU kan kiezen. Heb de moed om los te laten. Het is echt zo simpel als ik het nu zeg, al is het eng: Als het zo moet zijn, gebeurt het ook. Zo niet, dan leer je nu al afstand nemen. Ik weet hoe hartverscheurend moeilijk het is. Maar zo is het wel. Heb moed. Ik zeg niet dat je de hoop moet/kan loslaten. Die hoop zal je, wat er ook gebeurt, in het geval van waarachtige zielsliefde toch nooit verliezen. Je zult beter leren omgaan met de pijn, maar ik moet eerlijk zijn en zeggen dat verdriet altijd weer onverwacht de kop kan opsteken. In mijn ervaring. Met mij gaat/ging het altijd het beste als ik doorging, mijn eigen weg volgde. Ben de mens die JIJ wilt zijn. Verlies je niet in je spiegel, hoeveel je ook van hem/haar houdt. Ik heb het ‘the hard way’ moeten leren, maar ik besef nu, hoe dichter bij jezelf, hoe dichter bij je lief. Ik wens je veel kracht en liefde toe!(Onbekend)
Antwoord
Van een hele bijzondere vrouw, heb ik zelf een advies gekregen dat werkt: verwacht niets, ben gelukkig met elke seconde contact die je krijgt, vindt het geluk in jezelf en niet in die ander en voel dat je uitverkoren bent te weten dat er iemand is die niet anders kan dan van jou houden. Laat zielsliefde een gift zijn en geen last.(Onbekend)
Reactie
Bedankt voor jullie adviezen, ik weet dat ik het moet laten gaan en verder moet met mijn leven en hoe graag ik dit ook wil,op de één of andere manier kan ik het niet. Hij heeft mij eens gezegd dat ik het in de palm van mijn hand moet vast houden, niet te krampachtig,maar het moet dragen zodat het niet tussen mijn vingers door wegglipt. Iedere dag neem ik me voor om het te koesteren en blij te zijn dat IK dit mee mocht maken, uiteindelijk zijn er maar weinig mensen die dit mee mogen maken,maar het doet me teveel pijn. Er zijn momenten dat ik denk dat ik het kan laten gaan, ben ik minder met hem bezig ben, maar dan meldt hij zich opeens weer. En telkens neem ik me voor dat ik hem niet meer wil spreken of zien maar dan hou ik mezelf zo voor de gek want ik wil hem wel zien, spreken en vasthouden. Zou willen dat mijn gevoel tov hem niet zo sterk was, ik voel hem dagelijks, ik voel zijn onrust,voel wanneer hij aan me denkt, is er een manier om dit uit te schakelen, ik denk het niet! Ik moet een manier vinden om hier mee om te kunnen gaan,anders hoeft het voor mij niet meer en wil ik niet meer verder.(Onbekend)
Antwoord
Je schrijft dat je blij wil zijn dat je dit mee mocht maken, maar dat is het hem nou juist, je maakt het nog steeds mee. Je kunt het niet meer los zien van je eigen leven, maar je leert er wel mee leven. Ik heb mijn eigen leven opgepakt, door mijn eigen dingen te doen, ik werd gek van alle verwachtingen van iedereen, omdat dat hen beter uitkomt! Voor wie leef je? Laat het gebeuren en ga met je eigen stroom mee ,laat je niet vertellen wat je moet doen. De periodes van maanden elkaar niet zien hebben wij ook, wij zoeken ook niet op een andere manier contact en dat is goed omdat je zo kunt groeien en goed naar jezelf leert kijken. doe je eigen dingen en ga niet aan elkaar trekken. Pas als je sterk in je eigen kracht staat dan kun je zo’n liefde aan,want het ìs een enorme uitdaging waarin je niet te snel kunt duiken, je moet er klaar voor zijn en dan nog zul je een weg moeten vinden die elkaar vrij laat en en die toch ook samen verder gaat..waarin je voor elkaar kiest in alle vrijheid, zonder opgelegde regeltjes van anderen (want dat gaat tussen jullie in staan)en van elkaar (zonder haakjes en afhankelijkheden).Deze liefde is té mooi voor een tussenweg, deze liefde mag er helemaal zijn als je er allebei klaar voor bent. Je verdriet en je verlangen blijven (heb ik ook), maar hoop en vertrouwen geeft je weer moed om verder te gaan met je eigen leven. Geduld het is zo moeilijk!(Onbekend)
Antwoord
Ik ben degene die je het eerste antwoord gaf. En ik ga nu even liefdevol streng zijn. Ik respecteer het gevoel van niet verder willen leven. Ik heb die gedachte ook vaker gehad. Hier komt echter de máár: ik ben daar achteraf altijd erg van geschrokken en was enorm teleurgesteld in mezelf. Dit leven is namelijk ook een gift. Er zijn zoveel mensen die niet willen sterven en geen keuze hebben omdat ze ziek zijn. Dit is jouw leven. Besef dit. Zielsliefde betekent niet dat je een siamese tweeling bent. Want hoe het ook mag voelen, je kan zonder de ander. Je leeft namelijk nog en dat is niet zonder reden. Ik vat zelfmoord niet licht op. Mensen die zichzelf om dergelijke reden van het leven beroven, bewijzen daarmee direct dat ze absoluut nog niet klaar waren voor dit soort liefde. En dan begint de cyclus opnieuw. Nog maar afgezien van het verdriet dat je naasten zouden hebben EN je zielsliefde. Want uit je verhaal concludeer ik dat hij dit ook ziet als zielsliefde. Eigenlijk is dat al een grote zegen. Je vertelt niet hoe lang! je al hier doorheen gaat, eigenlijk is dat wel belangrijke informatie. Ik ga hier al heel lang doorheen, en het kwartje hoe ik hier mee moet omgaan is pas sinds kort gevallen. Dat heeft heel lang geduurd. En wat ik nu het kwartje noem, is waarschijnlijk nog niet eens de ultieme waarheid. Als ik je mijn verhaal zou vertellen, zou je me niet geloven. Besef dat het altijd erger kan. Ik heb zoveel hindernissen op mijn weg gekregen. En ik heb al zo vaak opgegeven, ik weet dat het onmogelijk is om echt los te laten, maar zoals de wijze persoon in het antwoord hierboven al zei: het kost tijd, je moet jezelf ontwikkelen. Verlies jezelf niet in verdriet. Het is inderdaad een gift. Je hebt hier geweldige antwoorden gekregen, maar die betekenen niets als je in jezelf blijft hangen. Stap over je schaduw heen. Die schaduw is namelijk enkel dat, een illusie, het is niet je leven en niet de liefde. Je moet weglopen van de angst. Die is daadwerkelijk de slechtste raadgever ooit. Je bent gezegend met deze liefde, voel dat dan ook. Probeer dat licht te vinden en geef niet gewoon op. Verder vind ik ook dat je met je lief moet proberen te praten. Het advies wat hij je gaf is heel wijs, maar besef dat hij niet boven je staat en dat je zijn gelijke bent. Jullie zijn elkaars leraren. Hij niet de jouwe. Het heeft mij lang gekost om te beseffen dat ik op sommige gebieden veel verder was dan mijn twin. En op sommige gebieden is hij veel verder. Uiteindelijk zijn we dus gelijk. Dat is de aanvulling. Je hoeft dit allemaal niet te geloven. Maar ik ben door alle stadia heengegaan. En er kan een moment komen dat je voor jezelf kiest. Omdat je niet anders kan. Maar voor jou kan het ook anders gaan. En dat hoop ik van harte. Besef dat deze liefde je is gegeven om liefde te leren. En niet alleen liefde voor die ene persoon. Maar zeker ook voor jezelf. En dat houdt in dat je wilt blijven leven. Je zult door die les heen moeten. Dat gevoel overstijgen, je bent groter dan het gemis, je verdriet. Nogmaals ik weet het. Ik ben al een paar keer geestelijk gestorven. En alhoewel ik nog leefde, LEEFDE ik niet. Ik kom net na een moeilijke periode aan in het licht. Maar dat heeft niet enkel met je lief te maken, maar veel meer met je eigen wonden en zwaktes. Het is de ultieme confrontatie met jezelf. En soms is dat moeilijk te onderscheiden van gemis. Maar ik ervaar momenteel een wederopstanding, de beste aspecten van mijn oude zelf ben ik langzaam aan het terugvinden. Dat heeft me al veel momenten van echte vreugde gegeven. Ik zie mezelf door de goede lens nu. Verder ben ik het ook helemaal eens met de persoon hierboven. Het is al onderdeel van je leven geworden en als dit echt is, zal het nooit meer weggaan. En ik zie ook geen middenweg. En geloof me, die heb ik lang gezocht. Maar het is beter om elkaar soms lange periodes niet te zien als je niet bij elkaar bent. Uit respect voor elkaars leven. Je moet die ander de gelegenheid geven om door te gaan. Dat is alleen maar respect. Ik heb mijn twin wel eens half gek gemaakt (en mezelf ook) door teveel contact te hebben. Hoe aanlokkelijk dat ook lijkt, als een van de twee er niet klaar voor is, werkt dat niet. Nogmaals kracht en liefde. En degene hierboven, ik wil je ook nog bedanken voor je antwoord. Je bevestigt iets waar ik doorheen ben gegaan en heb moeten beseffen. (vooral het onderstaande) Het is ZO waar. En met de rest ben ik het ook erg eens. Dank. ‘Ik heb mijn eigen leven opgepakt, door mijn eigen dingen te doen, ik werd gek van alle verwachtingen van iedereen, omdat dat hen beter uitkomt! Voor wie leef je? Laat het gebeuren en ga met je eigen stroom mee, laat je niet vertellen wat je moet doen.'(Juul)
ReactieDank je , jouw antwoord begrijp ik ook, ik ben ook door alle stadia’s heen gegaan, heb letterlijk op de grond (een paar keer) liggen janken van ellende..dagen van slag, jaren van missen, maanden niet zien enz. toch is het het waard, als je maar naar jezelf blijft kijken..er komt ooit een andere tijd..hoop!(Onbekend)
Reactie
Hoi Juul, Ik noem je even bij naam om verwarring te voorkomen. Ja, je hebt gelijk dat ik blij moet zijn dat ik mag leven en gezond ben. Ik ben me er terdege van bewust dat,wanneer ik deze gedachten heb,ik weer zo in mijn eigen ego schiet. Dit is iets wat ik ook niet wil al is de gedachte er weleens vaker dan ik zou willen, maar geen zorgen ik heb teveel om voor door te gaan.( 2 kinderen en een schat van een kleindochter) Jaja, zou oud ben ik al 🙂 zielsliefde kent geen leeftijd, ik was 45 jaar toen ik hem tegenkwam en nu 48, dus het valt nog wel mee, niet dan?? Ik heb in de afgelopen 2 jaar enorm veel van mijn twin mogen leren, hij heeft me uiteindelijk laten zien dat ik er mag zijn en trots op mezelf kan zijn met wat ik bereikt heb. Ik durf nu te zeggen, ja ik ben trots op mezelf, ik heb voor mezelf gekozen,heb mijn eigen weg gevolgd en dit is wie ik ben!!!! Voor mijn gevoel is hij wat betreft ‘loslaten’ verder dan ik ben en heeft hij duidelijke keuzes gemaakt omtrent ons, (voorlopig)geen kontakt omdat dat te pijnlijk voor ons beiden is. Ik weet ook dat ik hem niet nodig heb om gelukkig te kunnen zijn, we hebben het daar ook over gehad, en dat lukt me ook heel erg vaak, maar hij geeft net dat kleine beetje meer kleur aan mijn leven. Vaak, niet altijd hoor, kan ik zijn keuze respekteren dat hij er voor kiest om bij zijn vrouw te blijven, zelfs wanneer dit bij mij veel verdriet teweeg brengt. Ik weet, van hem zelf, dat ik altijd in zijn gedachten ben en hij weet van mij, dat ook ik, dagelijks aan hem denk en voor NU is dit voor mij genoeg. Ik hou onvoorwaardelijk van hem,en wat hij ook doet of niet doet, het maakt me niet uit,zijn geluk is alles voor mij, ik hoef niet perse een relatie met hem,ik wil alleen graag van hem weten dat hij gelukkig is en me dat af en toe zal laten weten. Ik heb nergens recht op, zelfs niet op kontakt met hem, hij is niet mijn bezit, maar ik weet wel dat ik het recht heb om zelf gelukkig te zijn, met of zonder hem en dat is wat ik ook van plan ben om te doen. Gelukkig zijn en blijven. Weet je, ik heb mij, als jong meisje vaak de vraag gesteld, er moet toch iemand op deze wereld zijn, die hetzelfde is als ik, en dan kom je hem onverwachts tegen, je andere ‘helft’, het ontbrekende stukje van je ziel en toch heeft het geen toekomst en brengt het,naast de ontzettend mooie momenten, veel ellende met zich mee. En dan heb ik het nog eens niet over vrienden en familie die dit helemaal niet begrijpen, die zeggen dat hij van 2 walletjes wil eten, terwijl ik weet dat dat nooit zijn bedoeling is en ook nooit geweest is. Het moment dat we elkaar voor het eerst zagen was voor beiden het gevoel van thuiskomen, echt thuis zijn bij elkaar!! Elkaar respekteren om wie we zijn, onze wegen zijn door de jaren heen zo ontzettend anders verlopen en toch zo hetzelfde Zelfs vrienden, die later de foto’s zagen van ons samen hadden hetzelfde gevoel erbij,de glimlach op zijn gezicht, zo bijzonder! Ik weet dat ook ik, hem af en toe gek maak met mijn sms-jes, mailtjes en msn berichtjes, ik probeer in alles om maar weer kontakt te krijgen met hem terwijl ik dondersgoed weet dat ik hem nu met rust moet laten en dat hij wel komt wanneer hij er klaar voor is. Wat ik ook even kwijt wil is,dat ik je dankbaar ben dat je op mijn vraag antwoorden hebt willen geven, hier kan ik iets mee,omdat jezelf zo goed weet waar ik door heen ga. Ik heb hulp gezocht bij de reguliere instanties maar die weten van zielsliefde helemaal niets, kan ik ze ook niet kwalijk nemen, je moet het zelf eerst mee maken om te weten dat het echt bestaat.Ik vind het alleen daarom al super dat deze site bestaat en put er veel troost uit, te weten dat ik niet de enige ben die met een zielsliefde worstelt. Ik weet dat ik niet ‘gek’ ben en dat ik niet aan ‘romantiseren’ ben maar waar ik vooral zeker van ben, dat dit ECHT is, zielsliefde!!!!! And if there’s a life after this,I made him this promise, I’ll be there to meet him! lfs (LJ)
Antwoord
Ik ben heel blij dat onder meer mijn antwoord je geholpen heeft. Dat anderen die het niet meegemaakt hebben het niet snappen, herken ik. Hoe vreselijk dat ook is, het is ook begrijpelijk. Laat het gaan, de frustratie erover kost je alleen maar energie. Maar dat is moeilijk, ik zeg het net zozeer tegen mezelf. Leeftijd is maar een nummer. 🙂 Ik ben wat jonger, maar ik ben hier dan ook al vrij jong mee geconfronteerd. En hoe het er nu mee staat, denk ik dat het een lange vuurdoop was voor de rest van mijn leven. Ik heb de conclusie getrokken dat een romantische relatie nooit de bedoeling was. Onze levensstijl is totaal verschillend. We zijn ‘alleen’ een op zielsgebied. In het innerste van ons innerlijk. In het normale leven waren we een ramp geweest. Heeft alleen lang geduurd voor mijn hart dat snapte. Mijn ziel wist allang beter. Maar we zijn opgevoed met het idee dat een band automatisch een relatie betekent, een relatie RELATIE, alleen gaat die vlieger lang niet altijd op voor zielsliefde. Je antwoord klonk al veel positiever en daar ben ik blij om. Al is het voor mij ‘over’, ik zou het mooi vinden als ik anderen kan helpen. En ook mooi vinden als jij en je twin ooit een manier vinden om ermee om te gaan die geen pijn meer doet. De pijn is nodig, maar op een gegeven moment moet die ophouden denk ik. Bij mij is er na al die jaren een climax gekomen, en toen is er iets geknapt. In mij. Kan het ook niet verklaren, maar het was de spreekwoordelijke laatste druppel. Kon ik voorheen mijn ego opzij schuiven, ik kan het niet meer. Achteruitgang zou je zeggen, maar ik denk dat een deel van mijn ego mij nu beschermt. (of uiteindelijk een eigenschap van twin die ik me nu heb toegeëigend, hij had een sterk zelfbeeld) Ik heb mezelf, ondanks de onvoorwaardelijke liefde die er zeker is en waarvoor we geen spijt hoeven te hebben, te kort gedaan. Te laat is het echter nooit. Ik hoop alleen dat je begrijpt dat de band er altijd zal zijn, zelfs als je beslist er ooit een punt achter te zetten. Ieder zijn tijd. Ik wou dat iemand dat ooit eerder tegen mij gezegd had. Dat kiezen voor jezelf heel belangrijk is. Het is een interessante tocht. Een achtbaanrit. Dat sowieso. Moge hij goed eindigen. Ik hoop nog in dit leven voor jullie. En anders zoals je zei in een volgend. Maar laat de pijn nooit teveel worden. Liever liefde voelen op afstand, dan de zielversplinterende aantrekken-afstootpijn. Kies voor je leven als je ooit sterk zou aanvoelen dat het niet meer gaat gebeuren. (zo heb ik al vrij aan het begin aangevoeld dat we in dit leven nooit samen- samen zouden zijn en dat dat altijd moeilijk zou blijven voor me.) Een voorspellende intuitieve ingeving? Ik heb er lang tegen gevochten, dat wel.) Het doet niets af aan wat er is. De les is (soms) helaas ook zonder bevestiging van de ander leren leven. Of je nu samen bent of niet. Heel moeilijk. Ik weet het. Het is eng na al die tijd, als zwemmen zonder bandjes, maar ik ben extatisch dat ik het kan. En dat ik het durf. En dat ik nu dromen durf uit te voeren. Er zal altijd een sprank hoop blijven, maar ik zie nu ook de andere kant onder ogen. Elke fase heeft weer zijn eigen beloning. Het gaat van licht naar grijs naar pikzwart en weer terug. Maar het komt in ieder geval wel goed met je, je hebt al leren loslaten en je weet wat onvoorwaardelijke liefde is. Hou je vast aan de liefde!(Juul)
Antwoord
Hoi Juul, heb je dat gevoel dat je nooit samen-samen zult zijn met je twin altijd al gehad of was het meer een fatalistisch gevoel, zo van ik leg me er bij neer,wat ik een beetje uit je verhaal haal, omdat je twin vastzit? i.p.v. een intuïtieve ingeving..? zit nl. zelf zo met dit probleem ik heb nl. wel altijd gedacht dat twin en ik wel bij elkaar zouden komen en mijn twin niet..allebei intuïtieve ingevingen en toch niet gelijk..hoe is dat bij jou?(Juul)