Onbekend
Als ik de antwoorden en verhalen lees, dan merk ik op dat als de relatie ten einde is, degene die verlaten wordt veel pijn heeft en dat loslaten moeilijk is. Mijn vraag is: is de ander gevoelloos, harteloos, heeft die dan geen pijn, want die laat meestal niets meer van zich horen, het lijkt hen makkelijker af te gaan of is het anders, is het schijn.
Antwoord
Ik denk in mijn geval, waar t gaat om een tweelingziel, is het een kwestie van tijd. ik wil eerst voor mezelf weten wat ik ermee wil, hoe ik t wil inpassen in mijn leven voordat ik mijn twin ermee confronteer.(Onbekend)
Antwoord
Ik geloof in reïncarnatie’s! Ik heb begrepen dat een ieder meerdere levens heeft gekend en dat men soms in groepen reïncarneert! Naar mijn idee komt daar de speciale band vandaan met meerdere personen in dit leven. Dus niet iedereen die je “intuitief” herkent is dan je partner. Je leert van hen en zij leren van jou…….om zo hun pad weer te kunnen vervolgen met de lessen die zij van elkaar hebben geleerd! Soms is het alleen maar nodig dat je je hart weer kunt openen. Dat je weer kan houden van… Ik begrijp dat men zich dan verdrietig of verscheurd kan voelen als de ander weer zijn pad vervolgt…..Maar uiteindelijk kom je erachter dat je sterker bent geworden omdat de ander je naar jouw “Ik” heeft geleidt. Je bent/voelt weer wie je altijd bent en zult zijn, zonder alle muurtjes om je heen. Je soulmate komt zijn belofte na om je bij te staan als je te veel muurtjes om je hart aan het bouwen bent! En het moment dat je soulmate weer verder trekt (gewoon zijn leven v! oortzet) voelt het als een gemis…..je had iemand gevonden waar je totaal jezelf kon zijn. Maar nu is het de tijd dat je jezelf blijft omdat jij dat wilt! Het betekent naar mijn idee uiteindelijk…….je soulmate is er om je te laten zien/voelen hoe krachtig jij zelf wel niet bent. Hervindt je eigen kracht! Ik houd ontzettende veel van mijn soulmate…… zoveel dat ik soms het gevoel heb dat mijn hart van liefde overstroomt als ik alleen maar aan hem denk, zijn prachtige liefde volle hart. Familie begrijpt het niet als ik vertel hoeveel ik van hem houd, zonder dat ik een man/vrouw relatie met hem wens! Denken dat we wel weer bij elkaar komen (hij is mijn ex)! Een zeer speciale liefdesband!(Onbekend)
Antwoord
Een zielsverwantschap, of tweelingzielsliefde is één van de moeilijkste verbintenissen die er bestaan. Bij het herzien/ her-ontmoeten van je andere helft zal vooral bij diegene die al wat verder is in zijn (spirituele) ontwikkeling, de ontwikkeling in versnelling gaan. Ontwikkeling betekent leren, en leren gaat niet zonder groeipijn. Meestal is het ook zo dat tweelingzielen elkaar aanvullen; dat wil zeggen, in persoonlijkheid vullen ze elkaar aan. Dit vertaalt zich naar dat de ene persoon juist wel emotioneel is, en de ander juist op verstandelijke manier de dingen benadert. En omdat de ene persoon dus wel durft te voelen, zal deze persoon ook veel meer de pijn echt voelen. De andere persoon daar-en-tegen, die loopt voor deze pijn weg, of ontkent of negeert deze gevoelens. Dit is dus het bekende aantrekken en afstoten. Het betekent niet persee dat de ander persoon gevoelloos of harteloos IS, maar meer uit zelfbescherming zo DOET. Zielsliefde is vooral een les in liefde. In het ervaren en voelen van liefde.(Onbekend)
Antwoord
Zielliefde een les in liefde; dat geloof ik ook gedeeltelijk; dat is de emotionele kant/2dimensionele kant ervan. maar het gaat volgens mij verder. er zit ook wel degelijk een spiritueel onverklaarbaar kantje aan. het elkaar voelen als magneet, op afstand, zien, dromen , het elkaar tegenkomen op gekke plekken, momenten; symboliek; waarom is dat? dat is geen les in liefde. dat lijkt meer ‘fate’ iets wat buiten ons ligt. we komen samen voor een doel; worden gestuurd voor het goeds van iedereen, om die lichtende liefde te verspreiden denk ik en ik hoop ook voor onszelf. ons is die prachtige liefde even of lang gegund… reincarnatie vind ik ook interessant; mssn komen we samen omdat we al ns samen waren? om iets te corrigeren, goed te maken, karma?(Onbekend)
Reactie
Jullie antwoorden gelezen en ik herken zeker bepaalde dingen die waar zijn; ik eb nu 5 maanden niets meer gehoord van de vriendin en het begin was zeer pijnlijk, maar ook gedurende het contact had ik veel erge pijn. Maar nu begrijp ik bepaalde dingen: nu voel ik mij sterker dan voorheen, ik begrijp haar aantrekken en afstoten en inderdaad ik denk dat ik verder ben dan haar, is geen verwijt naar haar toe. Kortom, het was het waard.(Onbekend)
Antwoord
Aan de buitenkant lijkt het erop dat ze gevoelloos zijn. Het kan met heel veel stoorzenders te maken hebben in hun zelf o.a. onbewust leven, niet weten waar liefde op gebouwd is, gekwetste levenservaringen, antwoorden buiten zichzelf zoeken ipv naar binnen te kijken. M.a.w. zij leren niet om bewust naar hun eigen gevoelens te kijken. Door dit alles, kan een koppigheid zijn ontwikkeld, dus het hebben van een grote muur (ego), waar jij als gevoelsmens tegen aan loopt. In hun hart weten ze het wel, alleen ze weten het niet om te zetten in daden, dan moeten ze toegeven aan het gevoel. Dat is een hele hoge drempel voor ze. Als er dan een situatie zich voor doet, die zij niet leuk vinden, stoppen zij hun hoofd in het zand totdat het over is gewaaid. Jij als persoon weet dat je de situatie op moet lossen, daardoor kom je ook verder in je proces. Waar jij verder in gaat staan velen stil. Voor elke situatie waar zij voor weglopen en die voor hen eigenlijk van belang is dat z! ij die oplossen, komt met tijd en wijlen naar boven en worden zijn weer in een dergelijke situatie geplaatst, totdat bij hen de euro valt. Dit proces kan heel lang duren. Daarom is het aan jou om niet afhankelijk te zijn van je twin en accepteer zijn gevoelens die bij jou binnen komen. Tenslotte is dat ook een deel van jou. Het is niet een eenvoudig proces maar reken maar dat je er sterker uit komt. Althans nu ik mijn twin volledig heb losgelaten voel ik me bevrijd en accepteer zijn gevoelens in mij. Liefs(Sanne)
Antwoord
Bij ons is het alsof we het afwisselen, alsof de één afstand neemt wanneer de ander juist toenadering zoekt. Dat is heel confronterend want als ik intens verdriet voel omdat hij mij ontloopt en ik zijn gedrag niet begrijp ben ik me heel bewust van de wijze waarop ik hem gekwetst heb. Ik krijg dan echt de spiegel voorgehouden.Ik denk dat het gewoon onze tijd nog niet is. We zijn, na ruim 25 jaar, nog steeds niet klaar met onze lessen. Ik probeer dat te accepteren. Wat me wel heel erg opvalt is dat ik, ondanks het intense verdriet waar ik nu midden in zit, enorm gegroeid ben en op één of andere manier ook heel gelukkig ben met mijn leven.Liefs(I)