Betty
De eerste ontmoeting en de aanraking van die persoon maakt je van slag. Ik genoot van zijn aanwezigheid en hij ook van mij. In die periode daten ik regelmatig omdat ik me vrij voelde dus kon ook helemaal mijn eigen zijn. Ik had niks te verliezen. Maar die band die er kwam overviel ons beide. Ik dacht meteen dit is te mooi. Hij gaf mij zoveel liefde in zijn knuffels,woorden,oprechtheid. Ik werd angstig want wat te mooi is kan je verliezen en dat doet pijn. Ik wilde me verzetten om er niet in mee te gaan. Bang om mezelf te verliezen. Tegelijkertijd dacht ik,geniet van de momenten want het voelde of alles stil stond die momenten. Alle gedachten vielen van mij af. Het was een relatie eerst in de vorm om gezellige dingen te ondernemen. Omdat ik zelf een scheiding achter de rug heb. Hij studeerde nog op latere leeftijd. Daarbij was hij ook 8 jaar jonger.Het vloeide uit tot een relatie ook al wilde we dit niet zo echt benoemen omdat ik eerst tijd nodig had om hem te leren kennen
Er kwamen obstakels. We waren beide bang om een relatie aan te gaan daarom dat ons contact zo fijn was omdat we beiden afgesproken hadden om samen leuke dingen te doen. Doordat ik liefde kon terug geven werd ik bang. Verlatingsangst ik ben dit gaan aanpakken want wilde oude pijn verwerken. Ook kwam zijn rugzak naar boven. Hij heeft ook nog een weg te gaan. Diep van binnen wist ik dat dit over zou gaan want hij moest nog enkele levenslessen leren. Maar ik wilde dit voor altijd hebben. Diepe liefde maakt ook angstig.
Ik wilde wel een liefdesrelatie want het voelde geweldig zoiets heb ik nog nooit ervaren zo intens. Hij zag geen toekomst omdat hij nog moet werken aan een probleem. Iets waar hij zelf voor moet vechten.
Hij heeft uiteindelijk gezegd dat we elkaar moeten loslaten. Ondanks dat ik het ergens wist maar gekozen had voor mijn hart open te stellen. Deed het zo zeer. Die intense 7 maanden waren ineens weg. Ik denk dat op dat moment al het verdriet van alles eruit kwam. Van mijn adoptie zelfs dat stuk kon ik niet herinneren als baby. Maar nu wist ik het. Het voelde zo veilig zo liefdevol en weg was het.
Waarvoor ik bang was overkwam mij. Ik kon mijn hart openen. En ja het verlies ervan doet pijn want ik moest verwerken. Ik stond na die dag op en ik was mijn eigen niet meer. Ik moest me helemaal opnieuw resetten. Die periode was een gevecht maar ik moest er door heen. Die mooie momenten ik kan weer liefde geven en ontvangen. Na twee maanden hebben we contact naar elkaar zien durf ik niet. We missen elkaar zo erg maar de tijd zal het leren.
Het meest bijzondere: Mijn leven,controle alles zetten het op zijn kop. Angst liefde zoveel emotie tegelijk. Elk moment dat ik bij hem was genoot ik of het de laatste was. Ik ben door mijn angst gegaan. Waar ik bang voor was gebeurde. Maar ik ben zo sterk daardoor geworden en hij heeft hetzelfde. Ik heb het hem gevraagd of hij dit ook zo voelde. Want je kunt het niet uitleggen aan anderen. Het voelt alsof hij op mijn pad komt om mijzelf weer terug te geven.
Erotiek: De emotie die erbij kwam, de heftigheid. Ik kreeg zelfs woorden in mijn hoofd die ik niet mocht uit spreken. Ik wilde continue ik hou zoveel van jou zeggen. Ik werd duizelig in mijn hoofd en wilde dat dit zo bleef. Als ik er aan terug denk, krijg ik diezelfde duizeling en warmte. Ik vind het zo apart dit heb ik bij andere twee relaties nooit gehad.
Het zielsliefdegevoel voelt voor mij als thuiskomen,vertrouwd,warm,liefdevol,alles om je heen vergeet je, de tijd staat stil. Je komt bij je eigen angst. Je komt bij jezelf dat je zoveel liefde kunt teruggeven. Je voelt verbondenheid in je hoofd op afstand. Tegelijkertijd ben je bang om het te verliezen en nooit meer te ervaren.
De relatie is beeindigd. In het begin viel ik in een gat. Elke dag maar weer stond ik huilend op. Ik ben altijd maar door gegaan met alles maar nu lukte dat niet. Ik wist dat dit eens moest komen. Maar waarom alles tegelijk werk en dit. Waar was mijn overlevingsstand. Ik ben gaan schrijven naar hem en mezelf in een dagboek. Ik ben gaan sporten,mediteren,lezen. Ik moest mezelf weer herpakken maar dat had tijd nodig. Ik mocht niet aan die tijd denken ik moest het loslaten,achter me laten iets wat zo moeilijk is. Na twee maanden is het gelukt om weer tot mezelf te komen. Zelfliefde. Ik denk nog steeds dagelijks aan hem maar zonder pijn. Ik geef liefde op afstand en hij voelt hetzelfde. Waarom vraag ik me ook soms af. Ik denk omdat ik door mijn angst en oude pijn moest. Hij wil dat ik opensta voor een ander want zijn zelfvertrouwen is er niet dat ik hem verdien aan mijn zijde. Daarbij heb ik al kinderen. Het lijkt of het niet de tijd is vanuit hem
Ik zoek nu niet weer een zielsliefde. Dat gaat nu niet. Ik verwerk nog steeds. Maar ik weet wel als ik voor de liefde ga dan wel voor zo’n. Maar de tijd zal het leren. Wanneer ik weer helemaal geniet van het alleen zijn zelfliefde zoals ik toen deed,komt het ik ben daarvan overtuigd.
Ik heb mijn hart gevolgd, ik heb aan mijn eigen gewerkt. Ik heb weer toekomst plannen en blijf positief. Ik ben dankbaar
Mijn tip: Volg je hart en je gevoel. Het opent deuren en blijf dankbaar ook al is dit niet voor altijd wat zoveel dingen zijn. Sta open maar laat het ook weer los. Denk in hier en nu en niet aan de toekomst want die kun je niet invullen.