S297. Hoe allesomvattend iets kan zijn

Caroline

We ‘kenden’ elkaar van mijn werk, hij was me al opgevallen en het stoorde me vreemd genoeg elke keer als ik hem weer weg zag gaan, dat kan ik me herinneren. Ik heb er toen niet meer aandacht aan besteed, ik dacht een leuke man te zien, maar met zijn vriendin en kinderen…

We kregen contact via Wordfeud, geloof het of niet. De gesprekken werden steeds intenser, het gevoel ook, na de eerste keer afspreken wist ik het: ik ken jou gewoon al, een heerlijk gevoel van thuiskomen, dat was wederzijds en werd steeds intenser. Voorbeeld: midden in de nacht opeens wakker worden, je ogen open doen, je telefoon in je hand pakken en op DAT moment hem aan de telefoon hebben…

We hadden een platonische relatie, wel intens sexuele spanning maar daar niet aan toegegeven. Een liefdesrelaties is ook praktisch gezien niet mogelijk… Hij is in een relatie, zijn partner heeft hij hier niet over verteld

De liefde die ZO intens en groot is dat het zeer doet… We zijn allebei erg verdrietig en weten hier tot op heden erg moeilijk mee om te gaan. Momenteel is het contact (weer) verbroken, ik kan het gewoon niet aan, mijn emoties nemen de overhand… Dit is mij eerder wel gelukt maar toen trok hij de ‘scheiding’ niet en zo gaat het heen en weer pfff.

Onze relatie is erg gespannen, zoals gezegd het contact verbroken omdat we geen omgangsvorm kunnen vinden die voor ons allebei werkt. Was deze relatie maar beëindigd, dan kon ik verder.

Wat dit mij heeft gebracht is het besef hoe allesomvattend iets kan zijn, onvoorwaardelijk, bijna onaantastbaar ondanks de moeilijkheidsgraad Ik besef me wat ik nodig heb en wat ik wil in mijn leven. Bemoeilijkt doordat hij mij niet los wil laten en ik hier erg emotioneel van word.

Het meest bijzondere voor mij is de blijvende connectie tijdens dat alle aardse verbindingen zijn verbroken… is bijna een wonder te noemen.

Aan erotiek hebben wij, of eerder gezegd ik heb me hier niet aan gewaagd. Uit angst dat dit zo alles omvattend zou zijn dat ik hier na het moeten loslaten van mijn ZL, niet mee om zou kunnen gaan.

Zielsliefde voelt voor mij: onvervangbaar…

Ik geloof niet dat me dit nog een keer kan overkomen, ik wil nu ook liever niet, omdat ik midden in de pijn zit…
Pas als ik dit alles een plek heb kunnen geven kan ik iets vertellen, en misschien tips voor anderen geven. Momenteel zit ik midden in wat voor mij voelt als, een drama. Ik zit vol verdriet.