Onbekend

We ontmoeten elkaar op een voor ons beiden moeilijk moment, waarbij de emoties helemaal aan de oppervlakte lagen, werden de al goede gesprekken opeens op een hoger niveau getrokken, en ontdekten we beiden dat soulmateship beter onze gevoelens omschreef dan gewoon vriendschap.
Mijn partner was net overleden. De partner van mijn soulmate hebben we niets verteld. Want hoe kan je dit begrijpen als je het zelf niet meemaakt?
Ik heb zielsliefde revaren als een gevoel van nooit meer alleen zijn, wat er ook gebeurt. Alles omvattend en nooit uit je gedachten.
We hebben geen liefdesrelatiewens; in de omstandigheden is dat niet mogelijk. Het is ook niet nodig, dit is voldoende, het is goed zo.
Mijn soulmate maakt me compleet. Ik kan als het moet de hele wereld aan. Verdriet en mooie momenten kunnen gedeeld worden. En ik kan net zoveel geven als ik krijg.
Het meest bijzondere is voor mij de wetenschap dat er iemand is die alles begrijpt en waar je alles bij kunt neerleggen, no matter what. Het zielsliefdegevoel is totaal overrompelend.

Mijn Tip: Maak het niet te moeilijk. Vind een manier om dit in te passen in je al bestaande leven. Ik lees op deze site veel te vaak dat mensen helemaal verdrietig zijn omdat ze hun leven overhoop hebben gegooid en of hun huwelijk kwijt raken of hun soulmate niet meer kunnen zien. Bij echt soulmateship is dat niet nodig, want dat claimt en eist niet