Caroline
Onze grote hobby is muziek… Hij was gitarist van een band, ik was zangeres en heb samen met een vriendin gereageerd op zijn advertentie. De ontmoeting was een gevoel van thuiskomen. Onze ogen lieten elkaar niet los, een gevoel van herkenning maar niet weten wat het precies was. Het was ook verwarrend. Diepe vriendschap, zeer diepe vriendschap vanaf het eerste moment…dingen kunnen delen zonder woorden. De rode draad in ons leven was gewoon “eng”
We waren beide getrouwd…. Het was een moeilijke periode. De vriendschap was zo hecht. daar kwam niemand meer tussen. We hebben geprobeerd zonder elkaar te leven maar hielden het niet lang vol. We zijn allebei letterlijk ziek geweest van het missen naar elkaar. Het huwelijk van mijn partner was al heel erg moeilijk en daardoor waren er al problemen. De partner van hem kon er absoluut niet mee om gaan, en ze probeert nog steeds na jaren het hem erg moeilijk te maken. Mijn huwelijk was ook niet zoals je hoopt dat het zou zijn, de partner van mij kon later alleen maar toekijken, gelukkig waren wij bekend met het paranormale en hebben er veel gesprekken over gehad.. het deed zo verschrikkelijk veel pijn maar was zo onontkoombaar omdat de vriendschap zoooo hecht was. Op een gegeven moment heeft hij me toch moeten laten kiezen omdat het zo niet eerlijk was voor mijn toenmalige partner, maar wat was dat moeilijk. gelukkig gaan we nog steeds goed met elkaar om.
Het was een chaotische tijd. Gevoelens die heen en weer werden geschud. Een zeer moeilijke tijd van ruim 20 jaar achter de rug wat op het moment dat we in de vriendschapsrelatie gingen allemaal boven kwam. Een rode draad in ons leven, dingen die we op dezelfde manier hebben ervaren in het leven, vaak aanvullend. Terug kunnen halen dat we op diverse data (terwijl we ver uit elkaar woonden op dat moment) op dezelfde plek geweest moeten zijn. Dingen kunnen aanvullen van elkaar maar ook dingen “weten”die we eigenlijk niet kunnen weten. Ik heb bijvoorbeeld altijd het idee gehad dat ik op een boot heb gewacht vroeger, droomde zeer regelmatig dat ik aan de kade aan het wachten was, heb er zelfs tekeningen van gemaakt vroeger toen ik een jaar of 14 was… Sail was later prachtig heb uren naar de boten zitten kijken…. blijkt dat hij in die periode bij de marine zat… In de periode dat ik me erg verdrietig voelde (zo’n 3 jaar voor ik hem “leerde kennen”zat er regelmatig ‘s nachts een man aan mijn bed, ik wist, voelde en zag hem. Het was niet eng maar vertrouwd, hij trooste me en bleef bij me zitten tot ik rustig sliep.. ik kon hem omschrijven….. dit blijkt zijn overleden vader te zijn… het was allemaal zo verschrikkelijk verwarrend. Mooi maar verschrikkelijk verwarrend….. Zo zijn er nog meer dingen te vertellen die voor mij geen toeval meer zijn….
Wij zijn gaan samenwonen en we zijn zooo gelukkig en zijn zelfs van plan om te trouwen….. Uiteraard met ups en downs. De dingen die we nog moeten verwerken zijn er veel. We vullen elkaar aan maar zijn zeker ook elkaars tegenpolen vooral in het verleden, hij is soms depressief en ik laat meestal de moed niet zakken, waardoor we ook regelmatig dingen op een rijtje kunnen zetten. We kunnen niet zonder elkaar, per dag bellen we een aantal keer, en we zijn zo blij als we elkaar weer zien. We zeggen regelmatig “nooit meer zonder elkaar”
Eerst hebben we natuurlijk de obstakels moeten doorstaan die bij een scheiding horen. Er zijn ook kinderen bij betrokken en dat maakte het allemaal veel moeilijker. Mijn kinderen wonen bij ons en worden hele andere kinderen. Mijn zoon was de dag nadat hij kennis maakte met hem zo ziek, hij miste hem zo…hij vond hem zo lief en zat ondanks dat hij toen 10 was meer bij hem op schoot dan dat hij ooit heeft gedaan bij iemand anders. Na 1 keer ontmoet te hebben. Ook voor mijn kinderen is het een hele verandering geweest, van 2 in zichzelf gekeerde kinderen (ook dat was een gevolg kennelijk van de periode voor nu)zijn ze uitgebloeid tot 2 kinderen die hun eigen humor kunnen en mogen hebben, die uitgroeien tot 2 weliswaar gevoelige maar lieve, sociale personen en ook daar ben ik zo dankbaar voor. Zijn kinderen zien we om het weekend, maar wegens negativiteit van hun moeder is hun beeld van ons erg vertroebeld… en dat doet pijn…
Onze zielsliefde is allesomvattend. Het is een gevoel van thuiskomen, van mogen zijn wie je bent ook met de dingen die niet leuk zijn. Ik heb een lichamelijke handicap en ook dat blijkt niets uit te maken…. Het leren kennen van jezelf door in de spiegel van de ander te kijken. Het oplossen van oude blokkades….. het weten dat het goed komt, ook al ga je soms het diepe in. Maar nooit meer echt alleen.
Het meest bijzonder vond ik onze ontmoeting, het beseffen en vertrouwen dat er iemand altijd is… de liefde de allesomvattende liefde, de oneindige liefde die je kunt voelen voor iemand. Het samen kunnen beleven en delen in dingen…. Het aan kunnen vullen van dingen die er (waarschijnlijk ook zelfs voor dit leven) zijn gebeurd en dit ook onafhankelijk van elkaar kunnen tekenen en vertellen hoe het eruit zag. Maar toch ook het missen van elkaar en ook al spat het hier ook soms….. het weten dat het toch weer goed komt.
Erotiek is voor ons een gevoel van een zijn. Het even van de aardbodem verdwijnen..Het vertrouwen in elkaar….. ik heb in mijn verleden helaas een aantal dingen meegemaakt die het vertrouwen in “de man” heel erg geschaad hebben. Er zijn maar erg weinig mannen in mijn omgeving die ik 100% vertrouw. Hem vertrouwde ik vanaf het begin 200%… dat is erg fijn. Het samen weg kunnen gaan naar onze eigen “wolk”… niet te omschrijven.
Ik omschrijf het zielsliefdegevoel als allesomvattend, overdonderend, soms ook verwarrend (want houden we niet allemaal reserves)
Mijn tip is: Ga het niet zoeken… volgens mij werkt het niet zo.. Laat het komen zoals het komt. Juist als je niet zoekt is de weg open.. Blijf eerlijk tegen elkaar. De dingen die je moet verwerken zijn niet altijd makkelijk. En ook de dingen die je bij elkaar kunt aanvullen en daardoor door de drukte in het leven vaak even zoiets hebt van “ja dat weet ik toch al…” toch de tijd nemen om naar elkaar te luisteren. Vaak omdat je elkaar aanvoelt en aanvult denk je te weten dat je al weet hoe de ander reageert maar neem toch altijd de tijd voor de ander om het te vertellen en te verwerken..