Onbekend

We hebben elkaar ontmoet op het werk. Het klikte meteen. Hij geloofde dat we elkaar al hadden gezien. Ik vond dat op dat moment onzin!
Mijn partner kon onze vriendschap niet aan omdat hij zag hoe close we omgingen met elkaar. Hij voelde zich voor het eerst bedreigd! Nu kan hij niet anders of er zich bij neer leggen maar begrip heeft hij niet.
Mijn zielsliefde besefte veel vroeger dan mij dat hij van me hield (doch had hij de meeste schrik). Voor mij was het op dat moment verliefdheid. Pas na vier maanden toen hij van werk veranderde, werd het me duidelijk dat ik zielsveel van hem hield. Het afscheid viel me zwaar. We bleven contact houden maar zetten nooit echt de stap in de jaren die erop volgden.
De relatie die we samen hebben veranderde van collega’s naar vrienden en van daar naar geliefden. Een groot obstakel voor onze liefde was dat ik was getrouwd en hij woonde bij onze ontmoeting nog samen. Oneerlijkheid, ontwijking, ontkenning, vluchten,… Wij willen allebei een liefdesrelatie maar aardse zaken maken het ons niet makkelijk. Hij heeft het wel moeilijk met de confrontatie met zichzelf. Het beangstigt hem dat ik zijn ziel lees. Ik heb daar geen problemen mee.
We hebben even wat tijd nodig voor onszelf. Hij meer dan ik, maar ik waardeer dat want ik voel dat hij het nodig heeft. Het is wel heel moeilijk voor mij om fysieke afstand te houden want ik mis hem. Maar ik geloof in onze wederzijdse liefde. Wat ook gebeurt die gaat verder dan dit leven. Mijn tweelingzielliefde toonde me wat onvoorwaardelijke liefde is. Het is sterker dan gelijk welke liefde. Het heeft mijn vermoeden bevestigd dat er meer dingen in het leven zijn waarvan we de intensiteit niet kunnen vatten.
Het mooist vind ik de momenten samen, die brachten ons zoveel rust en liefde! Tijdens de seks met mijn tweelingziel gaf mij dit niet het gevoel dat we eventjes meer verbonden zouden zijn. Dit komt natuurlijk omdat ik sowieso een hecht gevoel van verbondenheid ervaar.
Het zielsliefdegevoel is voor mij een onvoorwaardelijke liefde over de grenzen heen. Niets of niemand kan dit gevoel nog wegnemen. Fantastisch om het samen te mogen beleven, wel niet altijd even makkelijk! Je voelt elkaars gevoelens. Een stukje ziel van elkaar bij elkaar. We hebben voor altijd een tweelingziel-relatie; we blijven altijd verbonden. Maar nu komt het erop aan of zijn angst overwonnen wordt zodat dit ook daadwerkelijk lichamelijk zo kan blijven. We staan momenteel in een schemerzone. Ik vind het krap moeilijk want ik mis hem én mij. Als deze relatie doodbloedt, dan zoek ik niet. Hij is mijn tweelingziel dus… de liefde bloedt niet dood. We zijn voor altijd verbonden.
Wat ik nog tegen anderen wil zeggen is: Laat angst je leven samen niet beïnvloeden. Als je zeker bent dat je een leven samen wil, laat niets je van je pad leiden (zelfs ook niet voor even).